Dr. Jan Hoek en dr. Wim Verboom ‘Ik zie een poort wijd openstaan’. Geloven in de verkiezende God. KokBoekencentrum uitgevers, Utrecht; 304 blz.; € 17,99.

‘Ik zie een poort wijd open staan’, luidt de titel van een boek over ‘geloven in de uitverkiezende God’. Die spreekt voor zichzelf en maakt duidelijk vanuit welke invalshoek de schrijvers, de emeritus hoogleraren J. Hoek en W. Verboom, nadenken over de uitverkiezing. ‘Het gaat niet om deuren die in het slot vallen, maar om een wijd geopende poort waardoor het licht komt stromen!’ Vanuit die overtuiging nemen ze de lezers van hun boek mee, opdat die ook zelf een open deur zullen zien als het gaat om Gods verkiezing.

Ook in ‘onze’ gemeenten zijn er gemeenteleden die liever niet nadenken over de betekenis van Gods uitverkiezing. Dat God al van eeuwigheid zou hebben bepaald wie wel en wie niet zullen delen in het heil roept weerstand op. Dat dat allemaal al vastligt, zonder dat je daar zelf nog iets aan kunt doen, maakt mensen onzeker.

Ik kan wel geloven, naar de kerk gaan, dit doen, dat doen, maar als ik niet uitverkoren ben, wat heeft het allemaal voor zin? Ik wil wel graag voor eeuwig gered worden, maar als God het niet wil….? Kun je dus niet beter zwijgen? Volgens de schrijvers niet.

In hun grondige studie doen zij een heus boek open over het belang van het geloof in de verkiezende God. Bij het lezen ervan moest ik al vrij snel denken aan de openingswoorden van het Lukasevangelie. Met een variant daarop: hoewel velen al een boek geschreven hebben over de dingen die onder ons volkomen zekerheid hebben, hebben ook wij, in het licht van de Bijbel, alles (rond de uitverkiezing) nog eens goed doordacht, en geordend voor u beschreven, opdat u de zekerheid kent van de dingen waarin u onderwezen bent. Het boek bevat een schat aan bijbelse gegevens én opvattingen uit de dogmen- en kerkgeschiedenis over de uitverkiezing. Wie op zoek is naar overzichtelijke informatie over dit onderwerp, ook voor prediking, pastoraat en geloofsbeleving, wordt op zijn of haar wenken bediend.

Al zou een lezer soms het gevoel kunnen krijgen: het is allemaal heel verantwoord verwoord, zo is het ons altijd gezegd en geleerd, het klopt; maar gaat mijn hart er nu ook sneller van kloppen? Nou, dat laatste is zeker wel de bedoeling van de schrijvers. En uiteindelijk slagen ze daar zeker in. Wie wil groeien in het geloof dat zijn of haar heil verankerd ligt in de verkiezende God, wordt niet teleurgesteld en vindt brood voor het hart.

Mijn eigen hart ging met name sneller kloppen bij wat geschreven is onder het kopje ‘Verkiezing in tijd en eeuwigheid’. ‘Eeuwigheid’ staat niet gelijk aan eindeloze tijd en ook niet aan tijdloosheid. God Die verheven is boven de tijd, beweegt Zich in de tijd. ‘Er is een directe verbinding vanuit Gods ‘eeuwigheden’ met de gebeurtenissen van het moment. Bij God vallen ‘vóór de grondlegging van de wereld’ en ‘op het laatste moment’ samen, en wel in het heden van de genade.’

Ook wordt erop gewezen dat het voorzetsel ‘pre’ in ‘predestinatie’ geen chronologische aanduiding is, maar wijst op de absolute prioriteit van Gods initiatief.

Dit is ook van belang voor het aanbod van genade. Niet voor niets volgt in het boek dan ook een hoofdstuk over ‘Verkiezing en prediking’. Zoals het verbond eenzijdig van inzet is, maar tweezijdig in uitwerking, zo geldt dat ook de uitverkiezing. Gods eeuwige beslissing valt vlak voor ons: in de verkondiging van het Evangelie, in de bediening van de verzoening. Hij komt ons storen, stil zetten met het Evangelie dat in Jezus Zijn Koninkrijk nabij is gekomen, opdat door de werking van de Heilige Geest de diepste beslissing valt van ons leven: bekering en geloof.

Gods oproep tot behoud wil serieus genomen worden. Dat komt ook duidelijk naar voren in een preek van dr. Hoek over Mattheüs 22:1-14, die in dit boek is opgenomen. Deze ‘mooie’ en pastorale preek zingt over Gods verkiezende liefde. ‘Dat U mij vóór de grondlegging van de wereld er al toe bestemd hebt om Uw kind te mogen zijn.’ In de preek mogen de hoorders, de lezers zich welmenend door God geroepen weten tot Zijn heil.

De tekstkeus begrijp ik, maar verbaast me ook wel wat. Gaat het in deze gelijkenis niet allereerst over het mysterie dat de leiders van Israël, de mensen die zich op naam geroepen mogen weten, ‘nee’ zeggen tegen het Evangelie? En dan de verwondering dat de uitnodiging naar alle mensen van de straat gaat. Zo wordt de bruiloftszaal vol. Uiteindelijk is de conclusie: wat zijn er veel geroepenen, ‘genodigden’ (klètoi), maar waar zijn de mensen die op naam zijn uitgenodigd (eklektoi). Een preek over bijv. Efeze 1:4 of 1 Petrus 1:2a had ik zeker zo spannend gevonden.

Rest me nog een opmerking: gemeenteleden met vragen rond de uitverkiezing, zouden dit gedegen boek iets te omvangrijk kunnen vinden. Een pastoraal boekje waarin (vooral) de laatste drie hoofdstukken van dit boek zijn verwerkt, kan voor hen mogelijk veel betekenen.

Dit is een waardevol boek, een boek dat uitnodigt tot zingen: komt, laten wij aanbidden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen