Wijzen op de Haven van rust

Prop. A. van Dalen uit Oud-Alblas is sinds vorige maand beroepbaar. Hij is dertig jaar, getrouwd en vader van twee kinderen.

Wat betekent het voor u dat u proponent bent?

Proponent zijn is een spannende tijd: niet weten wat de toekomst brengt, hoe zal het gaan? Tegelijkertijd (en dat is ongetwijfeld een open deur intrappen, maar maakt het niet minder waar) is staan in de dienst van de Heere bijzonder, werken voor de hoogste ‘Baas’. Toen ik een aantal jaren geleden mijn preekbevoegdheid ontving om het Woord van God te mogen bedienen – wat toch een van de kerntaken is van een predikant – was dat een mooi moment. Tegelijkertijd knijpt het op een gezonde manier soms ook wel mijn keel dicht. Ik moet daarbij toch denken aan Calvijn, die eens zei: ‘Als een dominee niet eerst zelf leerling van het Woord wordt, “is het maar beter dat hij bij het bestijgen van de preekstoel de nek breekt” .’ Het gevaar om niet Gods Woord te laten spreken en zelf aan het woord te zijn is aanwezig. Dat houdt het ook wel weer in een gezonde balans.

Hoe kijkt u terug op de studie theologie? Wat hebt u er vooral geleerd?

De afgelopen zes jaar heb ik met veel dankbaarheid onderwijs mogen ontvangen van verschillende geleerden. Natuurlijk, soms stond gedachtegoed van geleerden en het geleerde haaks op mijn eigen theologiseren, en toch heeft het mij extra gestimuleerd om één ding te doen: terug naar de Schrift en alléén de Schrift! Het zal niet onbekend zijn dat wetenschap en Bijbel soms schuren, maar dan staat het gezag van het Woord toch als een paal boven water.

Hoe kijkt u naar de gemeenten, waarvan u er hopelijk binnenkort één mag gaan dienen? En naar uw taak in de gemeente?

Als ik denk aan gemeenten, dan zie ik een schip. Een schip dat heen en weer geslingerd wordt door de golven. Zeeën van zonden en verdriet overspoelen de levens van de gemeenten meer dan eens. Maar waar toch telkens die stem wordt gehoord: ‘Kom nu tot Hem, de Meester is er en Hij roept u.’ Hij, de lieve Zaligmaker, is de Haven van rust, Die ons veilig thuisbrengt.

Wat ziet u vooral als de roeping van een christen, vandaag in ons land?

Ik moet denken aan de woorden van Paulus: ‘Want ik word door deze twee gedrongen: ik heb de begeerte om heen te gaan en bij Christus te zijn, want dat is verreweg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijker voor u.’ (Filip.1:23-24)

De roeping van een christen voor vandaag de dag is tweeledig. Enerzijds hebben we onze roeping op de aarde te vervullen. Allereerst om God groot te maken om wie Hij is en wat Hij gedaan heeft in de geschiedenis. Daarnaast hebben we de taak om in de gemeente en op de plaats waar God ons gesteld heeft in Zijn Koninkrijk, naar ons vermogen Zijn ongekende genade en liefde uit te dragen, zonder schroom. Juist anno 2020, te midden van zoveel onrust is de roeping van een christen noodzakelijk, omdat zoveel levensschepen doelloos en reddeloos heen en weer geslingerd worden en gewezen moeten worden op die Haven van rust.

Het tweede is een reikhalzend verlangen om bij Christus te zijn, uit te zien naar de toekomst. Land in zicht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen