Veel christenen emigreren

De familie Haddad (niet hun echte naam) was al jaren lid van de hervormde gemeente in Beirut. Vader en moeder waren betrokken bij het diaconale werk. De twee dochters waren actief in het jongerenwerk. De twee zoons kwamen trouw naar de zondagsschool. Twee jaar geleden kreeg vader George een baan in Dubai, maar het gezin bleef in Beirut wonen en hij werkte zoveel mogelijk thuis. Toen kwam de explosie in het havengebied.

George was op dat moment vlakbij de haven aan het sporten en kwam er op wonderlijke wijze levend van af. Hun huis, dat iets verder van de haven staat, was toch flink beschadigd. Dit was voor George en zijn gezin het teken om toch naar Dubai te verhuizen.

Emigratie

Dat mensen vanuit Libanon naar het buitenland emigreren is niet alleen iets van vandaag de dag, maar is al vele jaren gaande. Tijdens een gesprek met Jack Khalil, een oosters‑orthodoxe theoloog, wordt duidelijk dat er in de geschiedenis verschillende ‘golven’ van emigratie zijn geweest. Zo zijn er zowel na de Syrische burgeroorlog van 1860 als na de burgeroorlog van 1975‑1990 veel christenen vertrokken. En dat is nu dus weer het geval.

Die emigratie is een groot probleem voor de kerk in Libanon. Het aantal christenen in Libanon neemt daardoor sterk af, terwijl tegelijkertijd het aantal moslims juist toeneemt. Dat verzwakt de positie van de kerk in de samenleving. Ook de positie van de christenen in de politiek staat hiermee onder druk.

Van de 128 zetels die er in het parlement zijn, zijn er 64 voor de christenen en 64 voor de moslims. Als er vandaag echter een nieuwe verdeling van het aantal zetels zou worden gemaakt, die evenredig is aan het aantal moslims en christenen in Libanon, dan zou de verdeling totaal anders zijn en zou er meer macht bij de moslims komen te liggen.

Onzekere toekomst

De angst om de macht te verliezen is merkbaar. Theoloog Michel Jalakh maakt duidelijk dat emigratie ‘een groot probleem’ is, omdat christenen daardoor ‘zwakker en zwakker’ worden. Tegelijkertijd geeft hij ook aan dat er niet zoveel tegen te doen is. Het is een gegeven dat dit gebeurde en nog steeds gebeurt. Daarmee kijkt hij niet terug naar vroeger, maar probeert hij vooruit te zien naar de toekomst. Al is de toekomst voor de kerk in Libanon erg onzeker. Is er überhaupt een toekomst voor de kerk in Libanon?

Zo ja, hoe ziet die er dan uit? Deze vragen zijn hier aan de orde van de dag, en het echte antwoord weet niemand.

Minderheidspositie

Net als de kerk in Libanon verkeert ook de kerk in Nederland in een minderheidspositie. Dit komt echter niet zozeer door emigratie, maar door secularisatie. Onze gedachten kunnen soms teruggaan naar de tijd waarin de kerk nog een grote rol speelde in de samenleving. Soms kunnen we zelfs naar die tijd terug verlangen.

Misschien kunnen we dan van de kerk van Libanon leren om de minderheidspositie als een gegeven te zien. We kunnen de geschiedenis niet keren, hoe graag we dat ook zouden willen. Misschien moeten we met de kerk in Libanon naar de toekomst kijken. Dat is een onzekere toekomst. Hoe zou de kerk in Libanon en in Nederland er over dertig jaar uitzien? Zal zij er dan nog zijn?

Tegelijkertijd is het, zowel voor de kerk in Nederland als in Libanon, ook een zekere toekomst, omdat God het is Die Zijn Kerk vergadert tot aan de jongste dag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen