De lege kerk

Wie het werk van de GZB een beetje volgt, weet dat de GZB zijn werk in het buitenland onderverdeeld heeft in een aantal ‘werkvelden’. De groeiende kerk in Afrika, de jonge kerk in Azië, de bedreigde kerk in het Midden- Oosten, de dienende kerk in Latijns-Amerika en de lege kerk in Europa. Stuk voor stuk thema’s die raken aan het werk in een bepaald continent.

Anders

Het thema ‘de lege kerk’ roept inmiddels andere gedachten op dan vroeger: COVID-19 maakt dat veel kerken leeg of leger zijn. Door maatregelen van overheden zien we dat in kerken kleinere groepen samenkomen. We moeten overal 1,5 meter afstand bewaren, op veel plekken kunnen gemeenteleden tijdens de samenkomsten geen psalmen en liederen zingen. De viering van het avondmaal krijgt een andere vorm of wordt zelfs uitgesteld, doopbedieningen vinden later plaats of op een andere manier. En wat te denken van bijvoorbeeld de vele kringen, bijbelstudiegroepen, gebedsgroepen, catechesegroepen, zondagsschool, kinderwerk, jeugdwerk, pastoraat, het werk van de vele commissies in gemeenten? Het wereldwijde lichaam van Christus, de kerk, zoekt een weg in deze tijd met uitdagingen te over.

Verbonden zijn

Waar we nabijheid zoeken, staan we op afstand. Mondkapjes, 1,5 meter, kleine groepen, digitalisering. De kerk is in fysieke zin leeg of in ieder geval leger. En… laten we eerlijk zijn, het voelt soms ook zo leeg. Het samenzijn als lichaam van Christus, als broeders en zusters, staat onder druk. Menig predikant en voorganger, in binnen- en buitenland, heb ik in de afgelopen tijd horen verzuchten: ‘Hoe kunnen we als kerk tóch verbonden zijn?’ Digitale middelen, hoe dankbaar we er ook voor zijn, zijn het toch niet. Het scherm, de telefoon, ze voelen leeg in vergelijking met fysieke ontmoetingen, het fysiek samenzijn. De kerk staat leeg.

Hoop

Is dat zo? Staat de kerk écht leeg? Is dat het enige wat we zien gebeuren? Dát zou pas leeg zijn.

Ik hoor in de wereldwijde kerk ook andere verhalen, verhalen van hoop. De wereldwijde kerk komt – inderdaad ook via digitale middelen – dichtbij. Er klinken verhalen van hoe twee, drie mensen samenkomen in een huiskamer, hoe zij samen bidden, de Bijbel bestuderen, elkaar aanmoedigen in geloof, hoe zij samen God groot maken in hun woorden en daden, hoe zij uitreiken naar hun buren en uitdelen van wat zij hebben ontvangen.

Ik hoor verhalen van mensen die – gekluisterd rondom een computer- of telefoonscherm – diensten volgen die zij anders nooit konden volgen. Ik hoor verhalen van mensen die – te midden van hun andersgelovige familieleden – naar een bijbelstudie luisteren via hun mobiel. Ik hoor hoe de kerk op heel veel plekken ineens zichtbaar is op straat, in de wijk, in het dorp en in de stad. Ik hoor van plaatsen waar niet alleen de kerk zichtbaar is, maar waar het Hoofd van het lichaam zichtbaar is, Jezus Christus. Hij is zichtbaar in levens van mensen, omdat zij zich niet blindstaren op de omstandigheden. Deze mensen zijn niet leeg, maar vol, vol van de Heilige Geest, aangeraakt, vervuld.

Een lege kerk? In fysieke zin misschien wel, maar tegelijk is ze een vervulde kerk. Vol, overvol gaat deze wereldwijde gemeenschap Zijn weg, ‘opdat Zijn huis vol worde’. (Luk.14:23)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen