Lijden met een doel

We leren lijden af en we leren elkaar ook geen volharding meer aan. Maar hoe is dat gekomen? Waarom verleren we te lijden en wat zou kunnen helpen in leren volharden?

De Heere Jezus gaat verder – en gelukkig maar. Want, zegt Hij, er is een einde. Dat woordje betekent niet ‘de tijd is op’, zoals de wekker het einde van slaap betekent. Het gaat hier om doeleinde, vervulling. Wie volhardt totdat het doel is bereikt. De Heere Jezus tekent deze wereld met een doel.

Een doel veronderstelt een plan voor deze wereld en ons leven. En daarin zit dan ook: het loopt God niet uit de hand. Het gaat ergens naartoe. En dat is juist in lijdenstijd een hoopvolle zegen. In lijden knaagt de vraag: komt er ooit nog iets van terecht? Jezus zegt hier: jazeker. En God Zelf is Degene Die daarvoor zorgen zal.

Perspectief

Het ontbreken van dat perspectief maakt velen in onze tijd en cultuur onrustig. Als je God en geloof neerlegt, moet je zelf een doel bepalen en halen. Maar soms weet je dat toch gewoon niet? Hoe moet het leven als je niet zeker weet wat het doel is? Heeft mijn leven, onderaan de streep, dan wel zin? Als alles goed gaat, kun je die vraag nog wegstoppen.

Veel doen, veel willen genieten. En vooral niet al te veel stilstaan. Maar als genieten stilvalt... deze wereld donkerder wordt… een virus de wereld ineens verandert… of je ineens persoonlijk door lijden wordt stilgezet... Ineens weet je het niet meer. Moet je je dan maar vasthouden aan: geniet van elke dag?

De stuurman

Nee, zou Jezus zeggen. Want de wereld zoals je die nu kent, is niet de wereld zoals die was bedoeld of zoals die zal blijven. Het gaat ergens naartoe, aan de hand van Hem Die doelbewust leidinggeeft, dwars door deze gebroken en woedende wereld heen. We mogen elkaar verder leren kijken dan vandaag. Niet als een goedkope goedmaker, maar als een diepe hoop. Niets in het leven is zomaar. Niets is doelloos, zonder enige betekenis. En lijden is niet alleen maar botte pech.

We leven niet op een schip zonder roer, op drift op de golven. Er staat Iemand aan het stuur. En hoe ik de route soms ook niet begrijp, Hij weet wat Hij doet. Lijdenstijd is geen stuurloos leven. Je ziet de stuurman misschien niet. Maar een stuurman staat op een schip vaak ook achterop. Je kijkt vooruit naar een doel en achter je staat Degene Die je er brengen zal.

Geen uitzicht

We verleren het lijden, omdat we het doel naar nu verschoven hebben. En als dat nu dan minder veelbelovend is dan we dachten, lopen we vast. We vinden volharden maar moeilijk, omdat we geen uitzicht zien. We kijken te veel om ons heen en te weinig vooruit.

Dat is precies zoals de tien verspieders deden. In Deuteronomium 1 vertelt Mozes de geschiedenis van Israël. Jarenlang heeft hij het volk geleid, maar nu gaat hij afscheid nemen. Hij kijkt terug op de geschiedenis. De Heere God heeft ons tot hier gebracht. Er ligt een beloofd land te wachten.

Al vragend daagt hij hen uit: gaan jullie volhouden of afhaken? Dan vertelt Mozes het verhaal van Kaleb. Hij hoorde bij de groep die het vijandelijke gebied gaat verkennen, om een strijdstrategie te bepalen. De groep komt enthousiast terug: het land is prachtig. Maar ze zijn tegelijk terneergeslagen. De vijand is te sterk, hun muren te stevig, hun kracht te groot.

God had hun het land beloofd. Maar hun realisme overwon hun hoop. Ze kijken naar wat ze zien en zeggen: dit kan niet goedgaan. Hun strijdstrategie wordt een negatief reisadvies: laat maar zitten.

Twee van de tien zijn echter anders, Jozua en Kaleb. Ze zagen precies hetzelfde als die tien, maar ze weigeren zich erbij neer te leggen. Er is meer dan wat ze zien. Ja, er wacht strijd. God had hun echter beloofd in dat land te wonen – en zó zal het zijn. Gáán!

Wat een prachtig plaatje bij volhardend lijden met een doel. Dit is waar Jezus op aandringt. Dit is de houding van geloof: realistisch over wat je ziet en tegelijk hoopvol over wat er gebeuren zal, omdat je vasthoudt aan wat God heeft beloofd.

Zo lijden wij in deze wereld. Er is genoeg te zien wat je de hoop ontneemt. Maar je houdt stug vast en volhardend vol. Jezus is de trouwe Bootsman, Die ons altijd veilig leidt.

We kijken te weinig vooruit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen