Zondag na Pasen in Noord-Afrika

‘Wat is uw enige troost in leven en sterven?’ Die vraag en het onovertroffen antwoord daarop uit de Heidelbergse Catechismus klonken op zondag 11 april – in het Frans en in het Engels – in een kerkdienst, ergens in Noord-Afrika. Niet uit de mond van een westerse predikant maar uitgesproken door een plaatselijke voorganger. Het was de eerste zondag na Pasen en de zondag na het plotselinge overlijden van ds. Cees van Duijn.

De gemeente was geschokt en er was ongeloof: ‘Dit kan niet waar zijn, een zeer geliefde broeder plotseling overleden, zo kort nadat we Pasen hebben gevierd!’ Er was groot verdriet, verslagenheid. Pasteur Cees was er nog relatief kort, maar had de harten van de mensen al gewonnen, zowel van de Franssprekende West- Afrikanen als van de plaatselijke Arabische jonggelovigen. Pasteur Cees was vriendelijk, nederig, hij luisterde zo goed en was echt in je geïnteresseerd, zo klonk het van allerlei kanten.

Pasteur Cees had samen met Mery, zijn vrouw, zijn eigen land verlaten, zijn kinderen en kleinkinderen, zijn comfortabele bestaan in Europa. Samen hadden ze hard gewerkt om Frans te leren en ze waren begonnen met Arabisch. En dat alles om hun kleine en kwetsbare gemeente te komen dienen. Hun pasteur Cees was echt een trouwe dienaar van het Woord geweest. En nu was hij opgenomen in heerlijkheid. En zo werd er op zondag – vanwege corona via Zoom – een dienst ter nagedachtenis van ds. Cees van Duijn gehouden. De preek moest gaan over Openbaring 2:8: ‘Wees trouw tot in de dood, en Ik zal u de kroon van het leven geven.’

Immers, pasteur Cees was van plan geweest daar die zondag zelf over te preken. Nu kreeg die tekst ineens een heel bijzondere lading, dat voelde iedereen.

Er werd vurig gebeden voor Mery en de kinderen. Verschillende gemeenteleden deelden wat pasteur Cees voor hen had betekend. Samen met de familie waren liederen uitgezocht. En omdat hij ook van Bach en de Psalmen hield, klonken in de dienst ook ‘Jesu, meine Freude’ van Bach en Psalm 42. Treffend was het slotlied, ‘A Toi la gloire’. U zij de glorie, opgestane Heer.

Een indrukwekkende dienst, waarbij op afstand ook een beperkte groep familieleden uit Nederland aanwezig was. Met elkaar mocht te midden van verdriet en gemis sterk de wereldwijde gemeenschap der heiligen worden ervaren.

Pasteur Cees heeft de kleine gemeente nog geen twee jaar mogen dienen, maar is een voorbeeld geweest van echt discipelschap, in alle bescheidenheid, vrijmoedig getuigend van zijn Meester. Gekomen om te dienen. Juist dat heeft een diepe indruk achtergelaten. Moge zijn gedachtenis tot zegen zijn voor velen.

Arie van der Poel, GZB

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen