Oude brieven aan jonge mensen

John Newton aan Betsy Catlett

Hoxton, 8 augustus 1780

Mijn lief kind, je kunt ervan verzekerd zijn dat je moeder en ik blij waren om te horen dat de Heere je bewaard heeft voor alle kwaad, en dat je veilig en wel in Northampton bent. Ik wens dat je er diepe indrukken van hebt dat je veiligheid, zowel thuis als elders, of je gezondheid van uur tot uur, geen vanzelfsprekendheden zijn, maar het gevolg van de zorg en goedertierenheid van Hem Die weet dat wij zo hulpeloos zijn als schapen, en die in Zijn neerbuigende goedheid als een Herder wil hoeden. Mocht je maar leren om Hem in al je wegen te kennen, Zijn zegen af te smeken, en Hem dagelijks te prijzen voor

Zijn weldaden; daar zul je goed aan doen. Dat is het grote voorrecht dat ons van de dieren van het veld onderscheidt. Zij danken hun bewaring eveneens aan Zijn voorzienigheid, maar zijn niet in staat Hem te kennen of te danken.

Er zijn veel jonge mensen die tevreden zijn om zonder God in de wereld te leven. Dat is echter niet alleen hun zonde, het is ook tot hun schande. Zij verzaken hiermee de grootste eer die ze ten deel kan vallen, en verlagen zich tot het niveau van beesten. Maar dat het niet met jou zo zou zijn. Bid de Heere je te leren om Hem lief te hebben, en als je aan Hem denkt, richt dan je gedachten op Jezus Christus, op Hem Die als Mens onder de mensen verkeerd heeft.

De grote God heeft Zich geopenbaard op een wijze die gepast is voor ons, zwakke schepselen en arme zondaren. God is alomtegenwoordig, maar alléén zij die tot Hem opzien in Christus kunnen Hem recht liefhebben, betrouwen en dienen. Als je de woorden van onze Zaligmaker leest, zoals die door de Evangelisten zijn opgetekend, wees dan zo aandachtig alsof je Hem met je eigen ogen voor je zag staan. En wanneer je probeert te bidden, begin dan niet voordat je je realiseert dat Hij met jou in dezelfde ruimte is, en dat Hij een open oor heeft voor ieder woord dat je zegt. Dat zal je ernstig stemmen, en tegelijk zal het je bemoedigen wanneer je eraan denkt dat je niet in de lucht praat, of tot iemand die heel ver weg is, maar tot Een Die heel dichtbij je is, Die je beste Vriend is, en Die gewillig en machtig is om je alles te geven wat goed is voor je.

Hoewel er nog geen veertien dagen verstreken zijn sinds je weg bent, verlangen we ernaar om je weer te zien. Het is nu al augustus, en de maand december, die jou hopelijk weer hier brengt, zal spoedig aanbreken. Ik zal blij zijn als je je tijd zo goed mogelijk benut, en zoveel vorderingen gemaakt hebt wanneer je terugkomt dat we je thuis kunnen houden. Het is niet fijn om je zover van ons vandaan te hebben, maar er is hier in de buurt geen geschikte kostschool, en als je dan toch naar een kostschool moet denk ik dat je in Northampton moet blijven, want om je ervan af te halen om je naar een andere school te doen, nadat je er zo lang gezeten hebt, zou niet goed zijn voor mevrouw Trinder. Want al hadden we er geen andere reden voor dan je dichter bij ons te hebben, mensen zouden denken dat we er andere redenen voor hebben.

Mijn adviezen voor jou hebben vooral betrekking op geestelijke zaken en hoe je je hoort te gedragen. Er zijn echter andere zaken die meer op het terrein van je moeder liggen. Ze wil graag dat je bij het opgroeien niet ongunstig afsteekt bij andere jonge vrouwen, en als je je inderdaad in ieder opzicht ontwikkelt zoals ze hoopt, dan zal dat tot eer strekken van je school.

Ik denk dat je haar in het algemeen graag ter wille bent, en ik ben ervan overtuigd dat het met een beetje moeite en vastberadenheid al gauw gemakkelijk en gewoon voor je zal worden om haar voorbeeld na te volgen, en de goede raad die ze je geeft op te volgen.

Ik hoop daarom dat je je best zult doen, ter wille van haar, van mijzelf, van je gouvernante en vooral voor je eigen bestwil. Het speet me dat ik niet kon voorkomen dat mijn tijd zo werd opgeslokt en dat ik maar weinig tijd over had om met je te praten, maar je weet, we spraken af om dit goed te maken met brieven. Nu is het jouw beurt om te schrijven, en ik zou blij zijn gauw weer een lange brief van je te ontvangen, waarin je je hart openlegt, en mij vertelt wat je denkt, voelt, hoopt, vreest of verlangt, met dezelfde vrijmoedigheid alsof je met een van je klasgenoten schreef.

De Heere zegene je mijn lieve kind, en geve je toe te nemen in wijsheid en genade zoals je toeneemt in jaren. Denk steeds aan mij als

je zeer liefhebbende vader.

Vierde brief uit ’Een en twintig brieven aan een jonge jufvrouw’, Amsterdam, H. Höveker, 1858 en ’Als het licht van de morgen’, © 2013 Uitgeverij De Banier, Apeldoorn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen