Over de toepassing van het heil - John Flavel (ca. 1630-1691) - 167

Hoofdstuk 25

De nieuwe schepping - 1 (3)

Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, zie, het is alles nieuw geworden.

2 Korinthe 5:17

Het eerste. Waarom het wederbarende werk van de Geest ’een nieuwe schepping’ wordt genoemd. Dat moet onze eerste vraag zijn. De reden om het zo te zeggen is zonder twijfel de overeenkomst, de betrekking, de gelijkenis die we in het werk der herschepping vinden ten opzichte van Gods werk in de eerste schepping. We zullen de overeenkomst en de betrekking terugvinden in de bijzonderheden die nu volgen.

Dezelfde almachtige Schepper, Die de wereld schiep, heeft ook het werk der genade geschapen in de ziel van de mens: God, Die gezegd heeft dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus (2 Kor. 4:6). Hetzelfde machtige Woord dat het natuurlijke licht heeft geschapen, schiep ook het geestelijke licht. Het is voor een mens even ongerijmd om te zeggen: ik zal boetvaardig zijn, of: geloven, als: ik heb mijzelf tot aanzijn geroepen.

Het eerste wat God in de natuurlijke wereld schiep, was het licht (Gen. 1:3), en het eerste wat God in de nieuwe schepping voortbrengt, is het licht van de geestelijke kennis. Kolossenzen 3:10: …en aangedaan hebt de nieuwe mens, die vernieuwd wordt tot kennis, naar het evenbeeld Desgenen Die hem geschapen heeft.

’Scheppen’ is iets voortbrengen uit niets. Het vereist geen reeds bestaande materie. Het brengt niet het één voort uit het ander, maar wel iets uit niets. Het geeft het aanzijn aan iets wat daarvóór geen aanzijn had. Zo is het ook in de nieuwe schepping: Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht; gij die eertijds geen volk waart, maar nu Gods volk zijt; die eertijds niet ontfermd waart, maar nu ontfermd zijt geworden (1 Petr. 2:9, 10).

Het werk der genade wordt niet voortgebracht uit de kracht en de beginselen van de natuur: het is louter scheppingswerk. De heidense wijsgeren hebben de schepping van de wereld niet kunnen begrijpen, noch kunnen aanvaarden, omdat de gedachte daaraan onverenigbaar was met de grondregel van de rede: Uit niets kan niets worden gemaakt. En zo hebben ze zichzelf met hun eigen redeneringen bedrogen. Op dezelfde manier redeneren sommige grote huichelaars onder ons, die als hun mening geven dat het dwaas is om te stellen dat het werk der genade in wezen en als mogelijkheid níét in de natuur besloten ligt, de nieuwe schepping in de oude.

Het was de kracht en werking van Gods Geest, die bij de schepping aan de natuurlijke wereld het aanzijn gaf. Genesis 1:2: de Geest Gods bewoog Zich boven het oppervlak van de wateren. Hij zweefde boven de chaos, zoals de vleugels van een vogel zijn over haar eieren; zo wordt hetzelfde woord ook vertaald (Deut. 32:11). Al broedend koesterde Hij als het ware de woeste en vormloze materie met een verborgen, levenwekkende invloed; daardoor bracht Hij de schepselen in hun onderscheiden vormen en in hun bijzondere aard voort. Zo is het ook in de nieuwe schepping: er moet een levenwekkende invloed komen van Gods Geest, of anders kan de nieuwe schepping nooit gestalte in ons krijgen. Johannes 3:8: …alzo is een iegelijk die uit de Geest geboren is; en vers 6: …hetgeen uit de Geest geboren is, dat is geest.

Het Woord Gods was het werktuig van de eerste schepping. Door het Woord des Heeren zijn de hemelen gemaakt en door de Geest Zijns monds al hun heir. Want Hij spreekt en het is er; Hij gebiedt en het staat er (Ps. 33:6, 9:). Het Woord Gods is ook het werktuig van de nieuwe schepping, het werk der genade in de mens: Gij die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwigblijvende Woord Gods (1 Petr. 1:23). Het staat ook in Jakobus 1:18: ”Naar Zijn wil heeft Hij ons gebaard door het Woord der waarheid”. Naar Zijn wil: dat was de drijvende oorzaak, met het Woord der waarheid: dat was de instrumentele oorzaak. Om deze reden komt aan het Woord, dat het instrument van onze wedergeboorte, of van de nieuwe schepping is, hoge achting en eer toe, liefde en dank.

Dezelfde kracht die de wereld schiep, schraagt en ondersteunt haar nog altijd in haar bestaan. De wereld heeft niet alleen haar bestaan, maar ook haar onderhouding te danken aan Gods kracht, en zonder die kon zij geen moment blijven bestaan. Net zo is het met de nieuwe schepping, die volkomen afhankelijk is van de onderhoudende kracht die haar eerst vorm gaf. Judas:1: …in Jezus Christus bewaard, en 1 Petrus 1:5: …die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid. Zoals wij op een natuurlijke manier leven en bewegen en ons bestaan hebben in God (Hand. 17:28), is het ook in het geestelijke: wij blijven geloven, berouwen, liefhebben en verheugd-zijn in God. Zonder Zijn voortdurende invloed op onze ziel, zouden we het een noch het ander kunnen.

God heeft de eerste schepping met voldoening en grote vreugde overzien. Hij aanschouwde de werken Zijner handen en vond ze ’zeer goed’ (Gen. 1:31). Zo is het ook in de tweede schepping. God verheugt Zich in niets méér dan in de werken der genade in de ziel van Zijn volk. Het is geen uitwendig voorrecht van de natuur, geen gave van Gods voorzienig handelen wat een mens bij God aanbeveelt: In Christus Jezus heeft noch besnijdenis enige kracht, noch voorhuid, maar een nieuw schepsel (Gal. 6:15).

Zo zien we op welke gronden het werk der wedergeboorte in de mens ’een nieuwe schepping’ wordt genoemd. Dat was het eerste dat ik moest ontvouwen. (wordt vervolgd)

© 2008 Den Hertog B.V., Houten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen