Een haak in de neus

De zendeling was diep doorgedrongen in de binnenlanden van Afrika. Hij kwam op plaatsen waar nog nooit blanken waren geweest. Het was een wonder dat de inboorlingen hem niet hadden gedood met hun giftige pijlen en hun scherpe speren. De zendeling wist zich veilig onder de hoede van zijn Zender. Psalm 91 had hem in zijn leven veel te zeggen gehad. Want Gij, HEERE, zijt mijn Toevlucht. Den Allerhoogste hebt gij gesteld tot uw Vertrek; U zal geen kwaad wedervaren, en geen plaag zal uw tent naderen. Want Hij zal Zijn engelen van u bevelen, dat zij u bewaren in al uw wegen. Zij zullen u op de handen dragen, opdat gij uw voet aan geen steen stoot. Op den fellen leeuw en de adder zult gij treden, gij zult den jongen leeuw en den draak vertreden (Ps. 91:9-13). De Heere had de zendeling bewaard in allerlei gevaarlijke omstandigheden. De zendeling-arts had zegen op zijn werk gehad. Als hij op een nieuwe plek was beland, probeerde hij eerst vertrouwen te winnen. Meestal kreeg hij dat vertrouwen door zieke inboorlingen medicijnen toe te dienen. Als de Heere de medicatie wilde zegenen en de inboorlingen snel opknapten, trok dat altijd nieuwsgierigen. En dan begon zijn eigenlijke taak: het Evangelie verkondigen en wijzen op de grote Heelmeester (Jer. 8:22).

Afgoden en oorsierselen begraven

De zendeling onderwees de inboorlingen uit de Bijbel. Hij vertelde ze over de komst van Jezus Christus voor zondaren. Na verloop van tijd sprak hij ook over de levenswijze van de inboorlingen. Hij wees ze op het blanketsel van de goddeloze Izebel (2 Kon. 9:30) en de gewoonte van hoeren om zich te beschilderen en te versieren met sieraden (Ez. 23:40). Hij legde uit waarom Jakob alle afgoden en oorsieraden begroef bij een eik, toen die een altaar ging bouwen en de Heere wilde aanroepen (Gen. 35:4). De Heere zag de verootmoediging van het volk en Hij verhoorde Jakobs gebed. De zendeling legde uit dat afgoden en oorsierselen kennelijk een belemmering waren om de Heere te ontmoeten en Zijn toorn af te wenden. Hij wees erop dat sieraden afgelegd worden wanneer de Heere mensen laat zien en inleven dat ze gezondigd hebben (Ex. 33:4). Als de Heere werkte in het hart van de inboorlingen, was dat te zien aan de levenswijze van deze mensen: de oor-, been- en halsringen werden afgedankt, de botten die door de neus werden gedragen, begraven. De huidbeschilderingen werden afgewassen en tatoeages werden waar mogelijk verwijderd. Matigheid en soberheid kwam ervoor in de plaats (1 Tim. 2:9).

Onderworpenheid aan de zonde

Natuurlijk ging dat allemaal niet vanzelf. Vaak was er sprake van verzet van een tovenaar of medicijnmeester. Zo’n tovenaar zat van boven tot beneden onder de tatoeages. Hij kauwde op bepaalde bladeren, waardoor zijn geest werd verruimd en terwijl hij waanbeelden had, riep hij allerlei onduidelijke teksten. Het kwam erop neer dat de oude gebruiken beslist in ere gehouden moesten worden, omdat de geesten anders boos zouden worden en zeker tot bestraffingen over zouden gaan.

De zendeling had in zijn leven al veel last gehad van de duivelse kunsten van deze tovenaars. Hij raakte er ook mensen aan kwijt, die eerst wel bij hem kwamen luisteren, maar na verloop van tijd toch weer terugkeerden tot de afgoden. Onvermoeibaar bleef de zendeling echter strijden tegen de oude gebruiken. Hij wees op de duistere, bijgelovige motieven die aan tatoeages ten grondslag liggen. Ook legde hij uit dat het doorboren van de oren vroeger een teken van onderwerping was. Slaven werden aan de deurpost gepriemd, als teken dat ze voor altijd dienstbaar zouden zijn aan hun heer (Ex. 21:6, Deut. 15:17). Hij vertelde de geschiedenis van Rabsaké, die Hizkía benauwde. Maar de Heere liet Zijn knecht Jesaja profeteren dat Hij de vijanden een haak in de neus zou leggen en een bit in de mond –net als een paard– en dat de Heere ze daarna zou wegleiden (2 Kon. 19:28). Die haak in de neus was een teken van onderwerping. Als mensen een bot door hun neus steken is dat een teken van onderworpenheid. Onderworpen aan de duivel, verslaafd aan de zonde! Daarom moeten die tekenen van de duistere machten worden afgeworpen. En zo streed deze zendeling tegen de werken van de vorst van de duisternis. En de Heere wilde het zegenen en werkte met Zijn Geest in de donkere oerwouden van Afrika.

Heidense gewoonten in het westen

Nu de zendeling oud geworden is, wil hij terug naar huis. Hij wil zijn familie nog een keer ontmoeten en vertellen van de grote daden van de Heere. Wat een teleurstelling wacht hem! Hij komt van een plaats waar door de komst van het Evangelie afscheid genomen was van afgoden, (oor)ringen, versierselen, beschilderingen en tatoeages. Na zoveel jaren komt hij thuis en merkt dat hier Gods Woord bijna alle invloed heeft verloren. Tot zijn verbijstering zijn de heidense gewoonten ervoor in de plaats gekomen. Geestverruimende middelen worden gebruikt, piercings en tatoeages zijn gangbaar geworden. Tranen vullen zijn ogen en een stil gebed welt in hem op: ”Heere, wilt U de mensen uit mijn oude vaderland een haak in de neus leggen en terugleiden tot de Waarheid!” Welgelukzalig zijn zij die Zijn getuigenissen onderhouden, die Hem van ganser harte zoeken (Ps. 119:2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen