Meer dan licht

Wiebe (niet zijn echte naam) worstelt met deze vraag: ”Op de vierde dag zijn zon, maan en sterren geschapen. In Genesis 1 vers 17 staat met welk doel God dit deed: En God stelde ze in het uitspansel des hemels, om licht te geven op de aarde. Dus ook van de sterren is het doel: licht geven op de aarde. Vergeleken bij de maan is dat weinig licht, maar wat zou het leeg en vooral somber zijn als bij helder weer er geen sterren aan de hemel zouden staan.

Maar, zegt Wiebe, er zijn ontzaglijk veel sterren die wij vanaf de aarde niet kunnen zien. Die geven dus geen enkel licht op de aarde. Is de Bijbel hier in strijd met de werkelijkheid?”

Nog meer doelen

Ik kan goed begrijpen dat je met deze vraag zit, Wiebe. Laten we in de Bijbel proberen te zoeken naar een antwoord. Ook van deze tekst geldt, dat we die moeten vergelijken met andere teksten uit het Woord van God.

En wat zien we dan? Dat God de sterren heeft geschapen voor nog meer doe­len. Dus niet alleen om licht te geven op aarde. In Psalm 19 staan nóg drie doelen. En die doelen gelden ook voor de onzichtbare sterren.

Allereerst: De hemelen vertellen Gods eer. Ook sterren, álle sterren zijn geschapen om Gods eer te vertellen. Ook de sterren die wij niet zien en die door mensen nog niet ontdekt zijn, zijn er om Gods grootheid, macht en majesteit te loven.

Ten tweede: Het uitspansel verkondigt Zijner handen werk. Dat doen ook de voor ons onzichtbare sterren. Zij zeggen als ware tegen (toekomstige) astronomen met nog veel sterkere telescopen (eenvoudig weergegeven): U hebt ons nu ontdekt. Wij verkondigen dat ook wij geschapen zijn door God. Wilt u Hem, de grote Schepper eren?

Dan het derde wat in Psalm 19 hierover staat: De dag aan de dag stort overvloediglijk spraak uit, en de nacht aan de nacht toont wetenschap. Natuurlijk, allereerst op aarde moet de vaste loop van zon, maan, planeten en sterren ons verbazen. Maar het werk van de Schepper wordt ook gezien als nog veel meer ontdekt wordt dan wij op aarde met eigen ogen kunnen zien. Prachtige sterrenhopen en nevels, indrukwekkende zwarte gaten, planeten die rond andere sterren cirkelen (exoplaneten), enz. enz.

Kortom, de zichtbare en voor ons onzichtbare hemellichamen zijn bewijzen van Gods wetenschap en wijsheid. Ze zijn geschapen om ook dát uit te stralen en hun Schepper te eren, te loven en te prijzen.

Maar er is nog meer.

Het ruime hemelrond

Graag wil ik in dit verband ook de onmetelijke afstanden in het heelal noemen. De berijmde Psalm 19 spreekt over het rúime hemelrond dat met blijde mond Gods eer en heerlijkheid vertelt. Wie zingt dit niet in gedachten bij het zien van de miljoenen sterren rondom?

Je weet, dat in de astronomie onder andere gerekend wordt met licht jaren. Eén lichtjaar is 9500 miljard (9.500.000.000.000) kilometer. En de astronomen spreken over afstanden van miljoenen, zelfs miljarden lichtjaren. Onvoorstelbaar!

Aarde is middelpunt

Maar nu terug naar de begintekst: En God stelde ze in het uitspansel des hemels, om licht te geven op de aarde. Wat betekent dit ook?

Dat de aarde het middelpunt is van het heelal. De zon, de maan, de planeten en zichtbare sterren zijn voor óns geschapen. Zij moeten ons licht geven. Met dat eerste doel heeft God ze in het luchtruim gesteld.

En er zijn wetenschappers die dat ook werkelijk ontdekken! Veel wetmatige bewegingen, krachten en verschijnselen in het heelal lijken afgestemd te zijn om… menselijk leven op aarde mogelijk te maken en te doen voortduren. Men noemt dit het antropisch (op de mens gericht) principe in het heelal.

Besef, dat er volop wetenschappers zijn die duidelijk Gods hand zien in wat ze ontdekken. Wetenschappelijke resultaten tonen - voor wie het zien willen - keer op keer Gods trouwe zorg en onderhouding aan.

En wie zijn wij daar tegenover?

Geven wij (ook de wetenschappers) gehoor aan de roep die van de hemellichamen uitgaat om God alle eer te geven?

David

Reken maar dat David tijdens zijn zwerftochten en daarna vaak naar de heldere sterrenhemel gekeken heeft. En wat bracht dat bij hem teweeg? Diepe ootmoed.

Hij zegt dat in Psalm 8: Als ik Uw hemel aanzie, het werk Uwer vingeren, de maan en de sterren die Gij bereid hebt: Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de zoon des mensen dat Gij hem bezoekt?

Het Hebreeuwse woord ’mens’ wijst op een broos, ellendig en dodelijk zwak persoon.

Dieper kon David niet bukken.

Maar hij mocht ook weten dat God hem met het onuitsprekelijk wonder

van Zijn genade in Christus had bezocht.

En dat gaat hoger dan de hoogste ster!

Het is tegelijk mijn wens voor jou en mijzelf, Wiebe…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen