1. De oproep tot terugkeer naar Israël

Na het tweede boek van de Kronieken treffen we de Bijbelboeken Ezra, Nehemia en Esther aan. Het laatste hoofdstuk van 2 Kronieken 36 eindigt met de woorden: Zo zegt Kores, koning van Perzië: De HEERE, de God des hemels, heeft mij alle koninkrijken der aarde gegeven; en Hij heeft mij bevolen Hem een huis te bouwen te Jeruzalem, hetwelk in Juda is. Wie is onder ulieden van al Zijn volk? De HEERE zijn God zij met hem, en hij trekke op (vers 23). Met bijna diezelfde woorden begint Ezra 1:2: Zo zegt Kores, koning van Perzië … (enz.).

De boeken Ezra en Nehemia zijn een voortzetting van de Kronieken. Het ’Stock handboek voor de Bijbelse geschiedenis’ en ook andere bronnen vertellen ons dat chronologisch (volgens de tijdsvolgorde) eerst de gebeurtenissen uit het boek Esther plaatsvonden en daarna de gebeurtenissen uit de boeken Ezra en Nehemia. We vertelden reeds in De Wachter Sions de Bijbelboeken Nehemia en Esther. Thans willen we in enige vertellingen de geschiedenis van het boek Ezra behandelen. In hoofdstuk 1 lezen we dat koning Kores (of Cyrus) in het eerste jaar van zijn regering over Babel, nadat hij al meer dan twintig jaar koning over Perzië was geweest, de Joden in Babel toestemming gaf naar hun land terug te keren. Die welwillendheid en goede gezindheid van de koning was niet in de eerste plaats aan hem te danken, maar aan de Heere. We lezen in Ezra 1:1: Opdat volbracht werd het woord des HEEREN, uit den mond van Jeremia, verwekte de HEERE den geest van Kores, koning van Perzië, dat hij een stem liet doorgaan door zijn ganse koninkrijk. Het eens door Jeremia geprofeteerde woord moest in vervulling gaan, want Gods beloften feilen nooit. We lezen in Jer. 25:12: Maar het zal geschieden als de zeventig jaren vervuld zijn, dan zal Ik over den koning van Babel en over dat volk, spreekt de HEERE, hun ongerechtigheid bezoeken, mitsgaders over het land der Chaldeeën. En in hoofdstuk 29:10 zegt Jeremia: Want zo zegt de HEERE: Zekerlijk, als zeventig jaren te Babel zullen vervuld zijn, zal Ik ulieden bezoeken, en Ik zal Mijn goed woord over u verwekken, u wederbrengende tot deze plaats. We lezen het: Ik zal Mijn goed woord over u verwekken. Dat wil volgens de kanttekening zeggen: ’Dat is, Mijn goede, genadige en troostelijke beloften van uw verlossing vervullen’ (kantt. 19).

De Heere bewerkte dus het hart van de goddeloze koning Kores om het Joodse volk toestemming te geven naar het land van Israël terug te keren. Hij sprak: ’Wie tot het Joodse volk behoort, trekke op naar Jeruzalem en zijn God zij met hem en hij bouwe het huis des HEEREN (…); Hij is de God, Die te Jeruzalem woont’ (Ezra 1:3). Niet alleen Jeremia, maar ook Jesaja had voorspeld dat koning Kores het volk van de Joden toestemming zou geven om naar hun land Israël te mogen terugkeren. Jesaja had reeds een eeuw vóór de geboorte van Kores geprofeteerd: Die van Kores zegt: Hij is Mijn herder, en hij zal al Mijn welgevallen volbrengen; zeggende ook tot Jeruzalem: Word gebouwd; en tot den tempel: Word gegrond.

Nu zou het volgens koning Kores kunnen gebeuren dat er Joden waren die wel terug wilden keren, maar die te arm waren om van de gelegenheid gebruik te maken. Om ook die behoeftige Joden tegemoet te komen beloofde de koning met geld en vervoer te helpen, zodat hun armoede geen verhindering tot terugkeer behoefde te zijn. Zelfs wilde de koning een behoorlijke gift voor het te bouwen huis van de Heere meegeven.

Nu waren er tijdens de zeventigjarige ballingschap heel wat Joden die zich behoorlijk goed in het Perzische rijk thuisvoelden. Ze hadden vrijheid van godsdienst en ze wilden hun bezittingen niet verlaten. Bovendien was het maar liefst een reis van 1400 km. die lopend moest worden afgelegd en waarover drie en een halve maand werd gedaan.

Vanzelfsprekend zullen Gods kinderen onder de Joden en zij die zich uitwendig nauw aan de Joodse godsdienst verbonden wisten, vast en zeker met heimwee hebben teruggedacht aan hun land. Hun gemoedsgesteldheid wordt getekend in Psalm 137, waar we lezen: Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij, als wij gedachten aan Sion (…). Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zo vergete mijn rechterhand zichzelve. We lezen in Psalm 14:7: Als de HEERE de gevangenen Zijns volks zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen, Israël zal verblijd zijn. Onder ’Jakob’ moeten we de vromen onder de Israëlieten verstaan, zegt kantt. 19.

Nu is het opmerkelijk dat de Heere niet alleen de geest van de koning verwekte om de Joden toestemming te verlenen, maar dat Hij ook de harten van de Joden zelf bewerkte om naar hun land terug te keren. We lezen in Ezra 1:5: Toen maakten zich op de hoofden der vaderen van Juda en Benjamin, en de priesters en de Levieten, benevens een iegelijk wiens geest God verwekte, dat zij optrokken om te bouwen het huis des HEEREN Die te Jeruzalem woont. De Heere Zelf spoorde ook Zijn volk aan om terug te keren naar Israël. Jeremia had ook dát voorzegd. We lezen in Jer. 29:13 en 14: En gij zult Mij zoeken (…) en Ik zal uw gevangenis wenden. Weldra stond er een grote groep Joden gereed voor vertrek.

(Volgende keer D.V. 2. De terugkeer naar Israël)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen