8. Ezra’s vertrek met de tweede groep ballingen

Helaas ontbraken in de tweede tempel de ark met het verzoendeksel, de cherubim, de wolk boven de ark en de Urim en de Thummim. Misschien dat daarom de ouden zo hard hadden geweend, toen jaren geleden het fundament van de tweede tempel werd gelegd, omdat ze beseften dat er zoveel verloren was gegaan. Zoals we vernamen, was na het leggen van het fundament de bouw vanwege vijandelijkheden van de kant van de Samaritanen

zestien jaar lang stil komen te liggen. Maar onder de bezielende woorden van Haggaï en Zacharia was uiteindelijk de tweede tempel gereed gekomen en met grote vreugde ingewijd. Tijdens die inwijding werden honderden dieren geslacht, waaronder twaalf geitenbokken als zondoffers voor de twaalf stammen van het hele volk van Israël. In alle handelingen volgde men nauwkeurig de voorschriften van Mozes.

Verder werd het paasfeest en het feest van de ongezuurde broden gevierd ter herinnering aan de verlossing uit Egypte onder Mozes, en ongetwijfeld hebben ze daarbij ook gedacht aan hun laatste verlossing uit Babel. Laatstgenoemde feesten werden niet alleen door de Joden, maar ook door de proselieten of Jodengenoten gevierd. Jodengenoten waren heidenen die de Joodse godsdienst hadden overgenomen. Het laatste vers van Ezra 6 luidt: En zij hielden het feest der ongezuurde broden zeven dagen, met blijdschap; want de HEERE had hen verblijd (…), om hun handen te sterken in het werk van het huis Gods, des Gods van Israël.

Opmerkelijk is dat we pas in Ezra 7 iets over de persoon van Ezra vernemen. Hoewel hij de schrijver van het boek Ezra is, komen we pas in hoofdstuk 7 voor het eerst zijn naam tegen. Zijn naam betekent: ’de HEERE helpt’. We vernemen uit hoofdstuk 7 de terugkeer van de tweede groep ballingen onder zijn bevel. De eerste groep ballingen was onder vorst Zerubbábel (of Sesbázar) en hogepriester Jozua (of Jésua) in het jaar 536 vóór Christus teruggekeerd en bestond uit ongeveer 50.000 mensen. De tweede groep onder leiding van Ezra zou terugkeren in het jaar 457 vóór Christus, dus 79 jaar later en 59 jaar nadat de tweede tempel was gebouwd en omvatte een groep van ongeveer 10.000 Israëlieten. De aanleiding van Ezra’s terugkeer lag in het verval van de dienst des Heeren door het teruggekeerde Joodse volk in Juda. In het opschrift boven het Boek Ezra lezen we: Een tijdlang daarna (bedoeld wordt na de inwijding van de tweede tempel) als de zaken onder Gods volk weder vervallen waren, is de priester Ezra door Gods bijzondere beschikking (…) naar Jeruzalem gezonden.

Ezra wordt behalve ’priester’ ook ’schriftgeleerde’ genoemd. In Babel was geen tempel voor de Joden en de in ballingschap weggevoerde priesters en Levieten hadden toen de weggevoerde Israëlieten in de dienst des Heeren onderwezen. Uit die noodsituatie was het ambt van schriftgeleerde ontstaan. De taak van de Schriftgeleerden was het volk te leren naar Gods Wet te leven. Omdat er in Babel geen tempel was, werden toen de synagogen in het leven geroepen. In het Nieuwe Testament lezen we veel over de synagogen en de Schriftgeleerden. Beide benamingen stammen dus uit de tijd van de Babylonische ballingschap.

Ezra was de zoon van Seraja (Ezra 7:1). Hij was de achterkleinzoon van de hogepriester Seraja die in 586 vóór Christus te Ribla door Nebukadnézar werd gedood. Verder wordt ons het niet volledige geslachtsregister van Ezra meegedeeld en het eindigt in vers 5 met de mededeling dat hij was den zoon van Pinehas, den zoon van Eleazar, den zoon van Aäron, den hoofdpriester.

De priester en schriftgeleerde Ezra was dus een nakomeling van Aäron. Wat belangrijker is, was dat hij een godvrezende man was en op de een of andere manier scheen hij op de hoogte te zijn gekomen van het verval in de godsdienst onder het teruggekeerde volk van Juda. Daarom werd hij door Gods bijzondere leiding gedrongen om naar dat land terug te keren en na toestemming te hebben gekregen van koning Arthahsasta, maakte hij zich gereed voor de reis. De koning was hem in alles wel willend geweest. Hij gaf hem niet alleen toestemming om te vertrekken, maar boven dien rijke geschenken en de vrijheid om die ook van anderen te vragen, terwijl hij hem een volmacht ter hand stelde om aan de schatmeesters aan de overzijde van de Eufraat geldsommen te vragen. Hoe komt hierin duidelijk uit wat de Heere zegt: Des konings hart is in de hand des HEEREN als waterbeken; Hij neigt het tot al wat Hij wil (Spr. 21:1).

Hoe verbazingwekkend was de gewilligheid van Kores om de eerste groep ballingen te laten vertrekken en die bereidwilligheid treffen we opnieuw aan bij koning Arthahsasta. Hierna riep Ezra de aanzienlijken van zijn volk uit Babel op om hem te vergezellen naar het land der vaderen en duizenden verzamelden zich bij de rivier Ahava in een landstreek van diezelfde naam. Helaas vond er een oponthoud plaats toen Ezra bemerkte dat er zich geen enkele Leviet had aangemeld. Vlug zond hij een bode naar Iddo, een voorname Leviet, en binnen korte tijd voegden zich acht en dertig Levieten en tweehonderd en twintig Nethínim (mindere dienaren in de tempel) bij hem. Toen stond eindelijk de tweede groep gereed om de grote en gevaarlijke tocht van ruim vier maanden door een onherbergzame streek naar Juda te gaan maken.

(Volgende keer D.V. 9. Ezra’s komst in Jeruzalem)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen