13. De heidense vrouwen worden weggestuurd

Nadat Sechánja aan de wenende Ezra en de eveneens huilende mannen, vrouwen en kinderen had voorgesteld om de heidense vrouwen weg te sturen en het verbond met de Heere te vernieuwen, sprak hij tot de nog steeds op zijn knieën zittende en biddende Ezra: Sta op, want deze zaak komt u toe, en wij zullen met u zijn; wees sterk en doe het (Ezra 10:4). Hij wekte de ijverige schriftgeleerde op om aan de slag te gaan en een begin te maken met de reformatie van het volk. Op zijn bevel stond Ezra meteen op en gaf opdracht aan de priesters, de Levieten en de aanwezige mensen, om te zweren dat er overeenkomstig Sechánja’s woorden gehandeld moest worden.

Nadat de eed aan de Heere was afgelegd, verliet Ezra de schare en nam hij intrek in de kamer van een zekere Johanan om daar wat voorbereidingen te gaan treffen in verband met de komende reformatie. Maar nog altijd was de vrome man treurig gesteld, want we lezen in Ezra 10 vers 6 dat hij geen brood at en geen water dronk omdat hij rouw bedreef over de overtreding der weggevoerden (dat waren de teruggekeerde Israëlieten).

Al vastende en treurende maakte hij met enige andere mannen in het huis van Jóhanan een plan dat hij spoedig aan het volk bekend liet maken. Alle mannelijke Israëlieten werden daarna opgeroepen om binnen drie dagen naar Jeruzalem te komen. Zij die niet zouden komen, zouden uit de Joodse gemeenschap gestoten worden. Vanzelfsprekend waagden de mannen het niet om dat uitdrukkelijke bevel ongehoorzaam te zijn en verschenen zij in de toen nog open en niet ommuurde ruimte van de voorhof van de tempel. Overtuigd van hun bedreven kwaad stonden zij er sidderende (vers 9). Zij stonden er als schuldige, strafwaardige en veroordeelde mensen, die heel goed wisten dat ze Gods gebod hadden overtreden. En al die tijd bleef het maar ontzettend regenen, zodat het hele tafereel een zeer droevige en trieste aanblik gaf.

Toen verscheen Ezra voor hen in de stromende regen en onomwonden sprak hij: ’U hebt heidense vrouwen tot u genomen en daardoor Israëls schuld verzwaard. Erken uw schuld voor de Heere, belijd uw zonden en scheid u af van de heidense volken en van de heidense vrouwen. Keer terug naar Gods geboden.’

Terwijl de regen nog altijd neerstroomde, antwoordde het volk met luide stem: ’Al wat u van ons gevraagd hebt, zullen we zeker doen. Alleen is dit het juiste ogenblik niet. We staan hier buiten in de stromende regen en het wegsturen van de vrouwen zal ongetwijfeld enige tijd in beslag nemen, want er zijn heel wat mannen onder ons die vreemde vrouwen tot zich hebben genomen. Ezra, stel onder uw leiding een commissie van onderzoek in en laat die commissie met behulp van de oudsten (de leidinggevenden) van iedere stad uitmaken wie zich aan de zonde van het nemen van vreemde vrouwen hebben schuldig gemaakt. Daar zal zeker enige tijd mee gemoeid zijn.’

Ook dat voorstel van de mannen werd aangenomen en spoedig ging de commissie aan het werk. Wat een vreselijke dingen kwamen er openbaar. Daar bleken zelfs nakomelingen van de overbekende en godvrezende priester Josía zich aan die zonde te hebben schuldig gemaakt. In plaats dat zij als priesters het volk waren voorgegaan in de dienst des Heeren, gingen zij het volk voor in verkeerd en zondig te handelen. En zij waren geen uitzonderingen. Er waren meer priesters en Levieten die heidense vrouwen hadden genomen. Zelfs Jehiël, de vader van de reeds genoemde Sechánja, wordt vermeld als één van de overtreders (Ezra 10:26). Verder hadden zangers, portiers en vele andere Israëlieten zich schuldig gemaakt aan de omgang met vreemde, heidense vrouwen.

Het was een heel onderzoek waarvoor de commissie zich geplaatst zag. Als er namelijk heidense vrouwen de Joodse godsdienst hadden aangenomen, mochten zij blijven. Maar alle andere vrouwen werden met hun kinderen weggestuurd. Gelukkig betrof het niet veel kinderen en Matthew Henry gelooft dat de kinderen zelfs niet eens behoefden te vertrekken. Bij elkaar duurde het onderzoek maar liefst drie maanden en waren er honderddertien personen die zich aan de genoemde zonde hadden schuldig gemaakt. Zij werden onverbiddelijk weggestuurd en die scheiding zal zeker niet altijd gemakkelijk zijn geweest. Een schrijver merkt hierover op: ’Veel mensen vinden de handelwijze van Ezra en zijn helpers mogelijk hard. Maar naar Gods gebod moest de priester-schriftgeleerde zo handelen om Israël voor een tweede wegvoering te behoeden. O, dat er meer zulke Ezra’s waren geweest door alle tijden heen. Ezra’s, die de moed hadden om wat verkeerd is in kerk en staat met kracht in ’s Heeren Naam aan te tasten. Dat ieder in zijn eigen kring en in zijn eigen huisgezin zo’n Ezra mocht zijn. O, het goede gaat ons te weinig ter harte en het kwade vindt maar al te veel verschoning. Mochten wij zelf door genade de geest van Ezra bezitten.’

Met de mededeling van de weggestuurde personen in Ezra 10:44 eindigt het boek Ezra. Maar daarmee is de geschiedenis van de godvrezende schriftgeleerde nog niet afgelopen. Jarenlang bleef hij leiding geven aan de Joodse gemeente van Jeruzalem. Met kracht trachtte hij telkens de terug gekeerde ballingen onder het gezag van Gods wet te brengen. In het boek Nehemia komen we in hoofdstuk 8 opnieuw zijn naam en zijn verrichtingen tegen.

(Volgende keer D.V. 14. Ezra en de zijnen lezen en verklaren de wet voor het volk)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen