Kwekerij

De Week van de Opvoeding

Het is een goede zaak om jaarlijks in oktober een week landelijk aandacht te vragen voor opvoeden. Op de website van ’De Week van de Opvoeding’ lezen we dat deze week (van dinsdag 6 tot en met zondag 11 oktober) staat in het teken van opvoeden en ouderschap. We lezen: ’Hierbij draait het om de ontmoeting en uitwisseling van kennis tussen ouders, medeopvoeders en professionals. Bij het opvoeden van een kind sta je er namelijk niet alleen voor. (…) Hoewel de maatschappelijke druk toeneemt, zijn ouders bovenal weerbaar en veerkrachtig. Welke factoren zorgen ervoor dat ouders zich fijn voelen in het ouderschap? En hoe kunnen professionals hier een versterkende rol in spelen? Want wanneer het goed gaat met de ouder, gaat het ook vaak goed met het kind. Opvoeden is hard werken. Soms gaat het met vallen en opstaan. Maar het is vooral ook genieten. Daarom zeggen we ’Staan en Opvallen’’, aldus de website. Ook op plaatselijk niveau zijn er activiteiten georganiseerd.

De organisatie van ’De Week van de Opvoeding’ gaat uit van een positieve benadering. We denken echter dat de meesten onder ons zich beter voelen bij de bekende uitdrukking ’Door vallen en opstaan’ dan bij de slogan die de organisatie heeft bedacht: ’Staan en opvallen’.

Jonge planten

De inzichten met betrekking tot opvoeden zijn door de eeuwen heen altijd al aan verandering onderhevig. Hoewel het er in de 17 ^e eeuw anders aan toeging dan nu, denken we toch dat er in die tijd waardevolle dingen over het opvoeden zijn geschreven. De oprichter van De Driestar, de heer P. Kuijt, vond dat ook en heeft daarom in 1983 een boekje over opvoeden uit de Gouden Eeuw heruitgegeven. Het boekje, ’Geestelijke Kwekerij’ genoemd, is geschreven door een Middelburgse onderwijzer, Johannes de Swaef. De opvoedingsarbeid, zegt Kuijt in het inleidende hoofdstuk, behoort dus een kwekerij te zijn. Dat houdt in dat opvoeden noodzakelijk en ook mogelijk is. Opvoeden vraagt ook zorg. Kuijt had wel eens een kweker bezig gezien met een varensplantje. Hij zegt dan: ’Wat een werk was dat! En onze kinderen hebben méér waardij dan een varensplantje’. Een kweker heeft ook een doel voor ogen. Hij weet wat de aard is van wat hij kweekt, tegen welke ziekten hij moet strijden en welke middelen nodig zijn. Kuijt zegt nog meer: ’De kinderen zijn ’jonge planten des Heeren’. Ze zijn geplant in Zijn voorhoven, in Zijn gemeente. Immers, de Heere heeft een Kerk op deze aarde, gekocht uit de macht van de satan en vrijgekocht van haar ontzettende zondeschuld door het bloed van Christus. En de kinderen zijn door de Heilige Doop met die Gemeente in aanraking gebracht en daarmee met het Woord van God, dat Hij die Gemeente heeft toebetrouwd. Wat een voorrecht! Onder toepassing van de Geest kan door de bediening van Wet en Evangelie in die kinderen Gods genade worden ingeplant. En aan de ’kwekers’ heeft de Heere opgelegd die planten te bearbeiden, om te mogen worden ’bomen der gerechtigheid’.’

Christelijke opvoeding

Wat zijn de doelen van de christelijke opvoeding? De Middelburgse onderwijzer noemt de volgende zaken, en geeft daarmee gelijk de prioriteiten in de opvoeding aan: de opvoeding moet zijn 1. tot Gods eer, 2. tot welzijn van het vaderland, 3. tot sieraad van Christus’ Kerk en 4. tot heil van het kind zelf. Het kind staat dus niet voorop (niet ’Staan en opvallen’), maar natuurlijk betekent het ook niet dat het goede voor het kind zelf het minst ertoe doet. Integendeel, het heil van het kind is als het ware een van de pijlers van de opvoeding.

Kwekerij

Het gebruikte beeld van een kwekerij is een rijk beeld. We noemen enkele aspecten.

· De jonge plant heeft een goede, vruchtbare bodem nodig om in de diepte te wortelen en voeding te verkrijgen; zo is het nodig dat de opvoeding zijn basis heeft in Gods Woord, maar ook in liefde. Thuis, in de kerk en op school.

· De plant heeft water nodig; zo zijn onze kinderen er goed mee als ze omringd worden door het gebed of Gods Geest hen wil bevochtigen.

· De kweker gaat de strijd aan tegen plantenziekten; zo beseft iedere opvoeder dat er zoveel gevaren zijn die de kinderen omgeven, op allerlei terrein. Opvoeden is strijden tegen geestelijke machten.

· De groeiende plant moet geleid worden langs een rechte stok, en wordt daarom regelmatig daaraan gebonden om er niet vanaf en daardoor scheef te groeien; zo moeten kinderen vanaf de vroegste jeugd gewezen worden op een wandel naar Gods Woord en Wet. Er moet op z’n tijd gestraft en beloond worden, en dat bewaart voor scheefgroei.

· De plant moet gesnoeid worden om een betere vorm en meer kracht te krijgen; zo moet ieder karakter gevormd worden, vaak door schade en schande heen.

· De plant staat in relatie met zijn omgeving; zo leren we onze kinderen dat ze er niet voor zichzelf zijn, maar oog moeten hebben voor de ander.

· De top van de plant wordt omhoog geleid; zo is het niet de bedoeling dat we onze kinderen aardsgezind maken, maar laten zien dat er meer is in het leven.

· De kweker ziet uit naar vruchten en bloemen; zo zal het uitzien bij opvoeders moeten zijn of de kinderen vruchten van geloof en bekering laten zien.

· De tot boom geworden plant zal een keer ontworteld raken of afsterven; zo gaat het leven van onze kinderen voorbij. Daar moeten ze op voorbereid worden.

Bijbels beeld

Het beeld van een kweker die zorgdraagt voor zijn planten is een Bijbels beeld. Maar niet alles is in dit beeld te vangen. Twee dingen noemen we daarvan. Het eerste betreft het enten. Enten is iets moois om te zien. Een kweker neemt een goede ent, een takje van een goede plant. Deze bevestigt hij op kundige wijze aan een stam waaruit geen goede takken groeien. Een ’dode’ stam dus. Na verloop van tijd hecht zich die ent aan de stam en ontstaat er toch een goede boom. Maar in Gods Koninkrijk gaat het anders. Daar wordt een dode zondaar, vergelijkbaar met een dode ent, ingeplant in de levende Christus (zie ook Rom. 11:17-24). Dat lijkt de omgekeerde wereld te zijn. Maar het is de enige mogelijkheid tot zalig worden.

Het tweede wat we willen noemen is het volgende. Een kweker wordt niet één met de plant, om daaraan leven en voedsel te geven. Maar, zoals het beeld van het enten laat zien, in het werk van de zaligheid wordt de ent één met de grote Kweker Zelf.

De Heere geve het ons en onze kinderen de grote Landman te leren kennen, waarover Christus sprak: Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman. Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen (Joh. 15:1 en 5).

En waar die inplanting heeft plaatsgevonden, volgt geen weg van ’staan en opvallen’, maar van ’vallen en opstaan’ – telkens weer vallen door eigen dwaasheid, maar ook weer opstaan door het werk van Gods Geest!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen