Kerst

Als allerlei koninkrijken met elkaar in oorlog zouden leven, zou het voor Gods knechten ondoenlijk zijn geweest om in die landen het Evangelie te verkondigen. Maar met de komst van het Romeinse rijk was er een tijd van algemene vrede aangebroken en dat was juist de geschikte tijd voor de verkondiging en uitbreiding van het Evangelie. Daar kwam nog bij dat er in dat grote Romeinse rijk niet de Romeinse taal (het Latijn), maar hoofdzakelijk Grieks werd gesproken. Daarom kon Paulus in de Griekse taal overal in het Romeinse rijk verstaan worden!

Er was dus één enorm Romeins rijk met één Griekse taal. In dat grote Romeinse rijk leefden verspreid in kolonies de Joden. Zij zagen verlangend uit naar een aardse koning die de Romeinen uit hun land Israël zou verdrijven, zodat zij net als vroeger in de tijd van koning David en Sálomo weer in hun eigen land onder een eigen koning zouden kunnen leven. Zelfs onder de heidenen leefde in die Romeinse tijd de gedachte dat er op een keer een heiland zou verschijnen die hen wijsheid en geluk zou brengen. Geleerde heidenen spraken daarover in hun geschriften. Die Romeinse tijd noemen we ’de volheid van de tijd’: de tijd was vervuld, het was de door God bestemde tijd om in dat Romeinse rijk Zijn Zoon naar deze wereld te sturen. Paulus schrijft: God heeft (toen) Zijn Zoon uitgezonden. God de Vader stuurde Hem naar deze wereld. Daarom wordt Hij ook wel genoemd de Knecht van de Vader (Jes. 42:1).

Waarom verliet de Heere Jezus de hemel? We weten dat door de vreselijke zondeval in het paradijs alle mensen de Heere hadden verlaten. Er was een altijddurende oorlog uitgebroken tussen de Schepper en Zijn schepsel, tussen hemel en aarde. De mens was van een vriend in een vijand veranderd en nooit zou er meer één mens naar de Heere, ”’t Allerhoogst en eeuwig goed” (Ps. 25:6) vragen. Door onze zonden was de hemel op slot gegaan!

Toen gebeurde het grote en onbegrijpelijke wonder. Waar geen mens naar de Héére vroeg, ging HijZelf naar de méns vragen. God de Vader zond Zijn enige Zoon, de Heere Jezus, uit de hoge hemel naar deze aarde. Hij opende de gesloten hemeldeur en wordt daarom ook wel de sleutel Davids (Openb. 3:7) genoemd. Door Zijn komst werd de deur naar de hemel geopend! De bekeerde Jood Isaäc da Costa zong daarvan: ”Laat ons blijde, maar met beven, Lof en prijs en hulde biên, Aan die Zoon, van God gegeven”. De Heere zocht vijanden op en dat deed Hij uit liefde. Er staat in Joh. 3:16: Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Iedere zondaar, wie hij ook is en waar hij ook woont, die door het geloof een kind van de Heere Jezus wordt, krijgt het eeuwige leven. Daarom zond God de Vader Zijn Zoon en kwam de Heere Jezus als de gewillige Knecht des Vaders naar deze zondige en vervloekte wereld om als Mens geboren te worden en te lijden en te sterven. Omdat Hij dat alles uit liefde wilde ondergaan, kunnen zondige mensen een nieuw hart krijgen. Áls zij dat krijgen, opent de Heere het gesloten hart en dan gaan zulke mensen treuren over hun zonden. Zij gaan om genade en ontferming smeken en begeren van vijanden vrienden te worden. Als de gewillige Knecht van de Vader de hemel niet had verlaten, zou er nooit één zondaar op aarde gekomen zijn die met David zou belijden: Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd (Ps. 51:6) of met de tollenaar bidden: O God, zijt mij zondaar genadig (Luk. 18: 13). Nooit zouden er zondaars op aarde gevonden zijn die met de verslagen pinksterlingen zouden leren uitroepen: Wat zullen wij doen, mannen broeders? (Hand. 2:37). Niet één mens op de hele wereld zou ooit met de verslagen stokbewaarder smeken: Wat moet ik doen opdat ik zalig worde? (Hand. 16:30). De Heere Zelf heeft gezorgd dat er zo’n smekend volk om genade op aarde is. En voor zulke mensen is er raad! Zij mogen, net als de stokbewaarder, op Gods tijd tot hun blijdschap horen: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden (vers 31). De Heere Jezus heeft Zelf gezegd: Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden (Matth. 5:4).

Van die blijde troost om door genade voor eeuwig Gods kind te mogen zijn, hebben Maria, Zacharias en de oude Simeon gezongen. En niet alleen zij, maar al Gods kinderen zullen van het hun geschonken heil hier op aarde en straks in de hemel mogen zingen. Paulus schrijft aan het einde van zijn leven: Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag geven zal; en niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning liefgehad hebben (2 Tim. 4:8).

Een licht, zo groot, zo schoon,

gedaald van ’s hemels troon,

straalt volk bij volk in d’ ogen;

terwijl ’t het blind gezicht

van ’t heidendom verlicht,

en Isrel zal verhogen (Lofzang van Simeon: 2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen