Over de toepassing van het heil - John Flavel (ca. 1630-1691) - 198

De zelfverloochening van Christus is het voorbeeld voor de gelovigen, en hun gelijkvormigheid daaraan is een plicht die voor hen van levensbelang is (Filipp. 2:4-6). 2 Korinthe 8:9: Want gij weet de genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden. Jezus Christus heeft Zich, tot eer van God en uit de liefde die Hij voor de uitverkorenen had, alle vreugde en alle genoegens van deze wereld ontzegd: De Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen (Matth. 20:28).

De gehele tijd van Zijn leven op aarde is Hij een Man van smarten geweest, en verzocht in krankheid (Jes. 53:3). Zijn onderkomen was niet eens zo aangenaam als dat van de vogelen des hemels of van de dieren des velds: De vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet waar Hij het hoofd nederlegge (Luk. 9:58). Ja, dit was het geringste deel van Christus’ zelfverloochening. Wat heeft Hij Zich niet allemaal ontzegd toen Hij de schoot Zijns Vaders verliet, met alle onuitsprekelijke vreugden en genietingen die Hij daar van alle eeuwigheid af genoot, om in plaats daarvan de bittere kelk te drinken, de bittere kelk van de toorn van Zijn Vader, en dat om onzentwil. O christen, zie op uw Voorbeeld en volg uw Heiland na, Die Zichzelf verloochende!

Er is een drievoudig ’ik’ dat u om Christus’ wil moet verloochenen.

Verloochen voor Hem uw natuurlijke ’ik’ (Luk. 14:26). Haat uw eigen leven als dat wedijvert met Zijn heerlijkheid, en ook uw natuur lijke begeerten (Titus 2:12). Verloochen voor Christus uw burgerlijke ’ik’, of dat nu de gaven van uw verstand betreft (Filipp. 3:8) of uw dierbaarste betrekkingen in de wereld (Luk. 14:26). Verloochen voor Christus uw zedelijke en godsdienstige ’ik’, uw eigen gerechtigheid (Filipp. 3:10). Verloochen volstrekt uw zondige ’ik’ (Kol. 3:4, 5). Verloochen het natuurlijke ’ik’ in voorwaardelijke zin, dat wil zeggen: wees bereid om zijn belangen op te geven wanneer God u daartoe roept. Verloochen uw godsdienstige ’ik’, ja, zelfs bij wijze van spreken uw genadegaven, niet in de zin van de plicht, maar in de zin van de deugdzaamheid.

Om u tot dit moeilijke werk aan te bemoedigen, wil ik dat u eens aan het volgende zult denken.

Wat heeft Christus Zich een grote dingen voor u ontzegd, en wat zijn het maar kleine dingen die u zich voor Hem moet ontzeggen. Wat was Hij bereid om Zich alles voor u te ontzeggen: Hij heeft geen bezwaar gemaakt tegen de moeilijkste bevelen. U kunt Christus er helemaal niet toe verplichten dat Hij Zich ook maar in het minste iets voor u zal ontzeggen, en wat heeft Christus u er strikt toe verplicht uzelf in uw grootste belangen op aarde voor Hem te verloochenen!

Bedenk, dat uw zelfverloochening een voorwaarde is waarmee u hebt ingestemd. U hebt er zelf uw naam onder gezet als u Christus ooit op de juiste wijze hebt aangenomen. Bedenk van hoeveel nut het is in de wereld van nu en in de wereld die komt wanneer u zichzelf voor Christus verloochent (Luk. 18:29). O, laat dan niemand zien op hetgeen van hemzelf is, maar op wat van Christus is. Laat het u niet terecht ten laste worden gelegd wat de mensen in Filippenzen 2:21 ten laste werd gelegd: Zij zoeken allen het hunne, niet hetgeen van Christus Jezus is.

De toewijding en de werkzaamheid van Christus in het volbrengen van het werk dat God Hem had opgedragen, is voor alle gelovigen een voorbeeld ter navolging geweest. Er staat van Hem in Handelingen 10:38 dat Hij het land doorgegaan is, goeddoende. O, wat heeft Christus in korte tijd een groot en heerlijk werk volbracht! Het was een werk dat de verlosten tot in alle eeuwigheid met lofzangen moeten prijzen.

Zes dingen zijn heel opmerkelijk geweest in de toewijding van Christus in het werk van Zijn Vader.

Zijn hart was er met aandacht op gericht: Uw wet is in het midden van Mijn hart, of: in het midden Mijns ingewands (Ps. 40:9).

Onder de vele en grote hindernissen waarmee Hij in dat werk telkens te maken kreeg, is Hij nooit uitgeput geraakt: Hij zal niet falen, noch ontmoedigd worden (Jes. 42:4).

Dat Zijn tijd zo kort was, maakte dat Hij de grootst mogelijke ijver aan de dag legde: Ik moet werken de werken Desgenen Die Mij gezonden heeft, zolang het dag is; de nacht komt, wanneer niemand werken kan (Joh. 9:4).

Hij heeft alle mogelijkheden, elk gezelschap en alle gebeurtenissen benut om het grote werk waarmee Hij bezig was, voortgang te doen vinden (Joh. 4:6, 10).

Niets heeft Hem meer mishaagd dan wanneer Hij in Zijn werk met tegenspraak en tegenslag te maken kreeg. Daarom heeft Hij Petrus zo scherp terechtgewezen: Ga weg achter Mij, satanas (Matth. 16:23).

Niets heeft Zijn ziel méér verblijd dan dat Zijn werk in de wereld voorspoedig en gelukkig was (Luk. 10:20, 21). Er wordt gezegd dat toen de discipelen verslag uitbrachten van de goede voortgang van hun bediening, Jezus Zich in die ure in de geest heeft verheugd. O, wat was het bij de voltooiing van Zijn werk aan het kruis een kreet van overwinning: Het is volbracht! (Joh. 19:30). (wordt vervolgd)

© 2008 Den Hertog B.V. Houten.

Geschonken genade

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen