Het coronavaccin

Iemand vroeg mij om in deze coronatijd iets te schrijven over het vaccineren, mede met het oog op onze jonge gezinnen. Daar is inderdaad aanleiding toe. Vanaf het begin van de coronacrisis wordt immers gesproken over het inenten van de gehele bevolking. Met schroom maak ik enkele opmerkingen. Aan het eind van het artikel licht ik toe waarom ik hierover ’met schroom’ schrijf.

Een wereldwijd oordeel

De coronacrisis is een wereldwijd oordeel Gods. Het opduiken van het virus in China, de heftige verspreiding en de wereldwijde reacties van overheidsorganen op het virus veroorzaken tezamen een crisis van ongekende omvang. Een oordeel Gods. Een oude ambtsdrager herinnerde mij dit voorjaar aan de prediking van ds. F. Mallan. Hij wees er in zijn leven niet aflatend op dat voortgang in de zondewegen onlosmakelijk leidt tot Gods oordelen over de aarde. We zitten er aan het eind van 2020 midden in. Echter, dan komt de vraag naar boven hoe wij op dit oordeel reageren. Willen we als land en volk, maar ook persoonlijk, het oordeel ontvluchten door de toevlucht te nemen tot vaccinatie? Er is een uitnemender weg. Ik denk aan een voorval dat in de meidagen van 1940 in de pastorietuin van Moerkapelle plaatsvond. Daar stond de oude predikant ds. M. Hofman. Ons land was bezet. De Duitsers ontnamen ons onze vrijheid. Wat deed ds. Hofman? De godvrezende man stond te zingen in zijn tuin. ”Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig, HEER’.” Buren vroegen hem: ”Dominee, de oorlog is uitgebroken, staat u te zingen?” De oude leraar antwoordde: ”In de tijd die achterligt zweeg God en toen hebben jullie gezongen. Nu spreekt God en nu ga ik zingen.”

U begrijpt hopelijk de bedoeling. Worden we in deze crisistijd niet allereerst opgeroepen tot ware schuldbelijdenis en het bukken onder en aanvaarden van het oordeel?

Verboden vertrouwen

Vanaf het begin van de coronacrisis kenmerken de persconferenties zich door een ongekend vertrouwen op het volk en op de middelen.

Ik licht dit toe. De minister-president laat al bijna een jaar lang niet na om te benadrukken dat we deze crisis alleen kunnen overwinnen als het Nederlandse volk zich houdt aan de coronamaatregelen. ”Alleen samen krijgen we corona onder controle,” zo lezen we in aller lei reclames. Samen kunnen we het blijkbaar. Samen. Zonder God.

De minister van Volksgezondheid laat ons in diezelfde periode voortdurend weten dat alleen vaccinatie Nederland uit de crisis helpt. ”De beste weg uit de crisis,” zo noemt hij het in het meest recente debat in de Tweede Kamer op 9 december jl. Met een ongekend vertrouwen wordt het coronavaccin aan de man gebracht. Dit onbegrensde vertrouwen op mensen en middelen doet denken aan het eerste gebod van Gods wet. Van het vaccin wordt het einde van de crisis verwacht. Bijna op religieuze wijze. Het eerste gebod roept de mens op om de enige ware God recht te leren kennen, maar ook om op Hem alleen te vertrouwen, in alle ootmoed en lijdzaamheid zich aan Hem alleen te onderwerpen, van Hem alle goeds te ver-wachten en Hem van ganser harte lief te hebben, te vrezen en te eren. 1 Wat staat dit in schril contrast met de bijna religieuze verwachtingen van het vaccin. De hele cultus rond het vaccin roept de woorden van wijlen ds. G.H. Kersten in herinnering. Hij sprak destijds over de inenting van onze kinderen als over de ”Moloch der medici.” 2 Dit principiële bezwaar tegen vaccinatie dateert overigens vanaf het moment dat er sprake is van vaccineren. Zo verscheen in 1780 reeds een pamflet met de titel ”De inenting der kinderpokjes, getoetst aan het gezonde oordeel en aan de voorschriften der godsdienst”, waarin werd gesignaleerd dat men van de inenting zijn afgod maakte.

Ongeoorloofd vooruitlopen

In de confrontatie met de farizeeërs over Zijn omgang met de tollenaren, heeft Jezus eens de gedenkwaardige woorden gesproken: Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn (Matth. 9:12). We willen in eventuele discussies best erkennen dat Jezus deze woorden niet gesproken heeft in een gesprek over vaccinatie. Maar inmiddels heeft Hij wel in Zijn woorden het beeld geschetst van de dagelijkse gang van zaken in ons mensenleven. Woorden van gezond verstand. ³ Wij weten niet of we deze ziekte krijgen. We weten niet wat Gods leiding in Zijn hoge voorzienigheid in ons leven is. Moeten we op die leiding dan vooruitlopen door ongeoorloofde middelen te gebruiken? Moeten Jezus’ woorden niet onze richtlijn zijn: Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn?

Ik vind het in dit verband veelzeggend dat de Nederlandse artsen eed onder meer bevat: ”Ik zal aan de patiënt geen schade doen.”

Twee zijden van het zesde gebod

Natuurlijk komt hier de vraag naar boven of allerlei beschermende voorschriften zoals handen wassen, 1 ½ meter afstand houden etc. niet op hetzelfde niveau liggen. We treffen immers allen ook maatregelen ter voorkoming van verspreiding van het virus? Toch zijn dit zaken van geheel andere aard. In de verklaring in het zesde gebod in de Heidelbergse Catechismus wordt gesproken over het zorgen voor onszelf en het zich niet moedwillig in enig gevaar begeven. Dat zijn aspecten die voor ieder gelden, juist als je weet zoals bij het coronavirus, dat het besmettingsgevaar groot is. Dan zijn handen wassen, afstand bewaren etc. geboden middelen.

Waar het echter om vaccineren gaat, geeft het zesde gebod ook een andere aanwijzing. Het zesde gebod verbiedt mij om mijzelf te kwetsen. Bij vaccineren wordt een ziektekiem in het lichaam ingebracht die óf verzwakt is, óf inactief is gemaakt. Bij een verzwakt ziektekiem wordt het lichaam in lichte mate ziek gemaakt. Het principiële bezwaar hiertegen is altijd geweest dat je een gezond lichaam niet ziek mag maken.

Bij sommige coronavaccins ligt dit iets anders. Sommige coronavaccins zijn geen verzwakte ziektekiemen maar zijn virussen die geïnactiveerd zijn. Bij gebruik van deze virussen zullen mensen dus geen corona krijgen als gevolg van de inenting. Bij inenting kunnen echter wel allerlei bijwerkingen optreden: vermoeidheid, hoofdpijn, zwellingen aan de arm en koorts. ⁴ Mijn bezwaar blijft hetzelfde: een gezond lichaam wordt ziek gemaakt. Zeer zwaarwegend is ook het volgende. Het traject ter ontwikkeling van vaccins is in dit geval een zeer kort en gehaast traject. Pfizer, een van de producenten, erkent dat zicht op ernstige, zeldzame bijwerkingen op korte en langere termijn er niet is. 5 Er kunnen door sommige vaccins zelfs wijzigingen in de genen ontstaan. 6 Welke verantwoordelijkheid nemen we op ons als we met deze kennis in het achterhoofd ons laten vaccineren? Mij dunkt dat deze medische feiten ons wel zeer voorzichtig mogen doen zijn.

Met schroom

Ik begon mijn artikel met het uitspreken van schroom bij het schrijven van dit artikel. Dat heeft verschillende oorzaken. Enerzijds rea liseer ik mij dat we als gemeenten altijd afwijzend hebben gestaan tegenover vaccinatie, terwijl we tegelijker tijd niet over gewetens willen heersen. De belangrijkste reden is echter deze. Als ik, zoals in dit artikel, meen op bepaalde geboden van Gods Wet te moeten wijzen, is er het innerlijk besef dat deze geboden ook door mijzelf overtreden worden. Ook ik oefen zo dikwijls vertrouwen op dat wat geen God en geen Christus is. Ik kwets mijzelf ook dagelijks door zonden en struikelingen.

Dat neemt niet weg dat Schriftuurlijke argumenten in deze crisistijd niet verzwegen mogen worden. Zij hebben gezag voor u én voor mij.

Noten

1. Heidelbergse Catechismus, Zondag 34, vraag en antwoord 94.

2. 23 december 1927 in de Tweede Kamer.

3. Handelingen 26:25 4. Trouw, 12 december 2020

4. Trouw, 12 december 2020

5. Idem

6. Het Zoeklicht, december 2020

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen