Petrus, een visser van mensen

Om aan de vervolging te ontkomen had ook Filippus, één van de diakenen zoals Stéfanus, Jeruzalem verlaten en was naar Samaría gevlucht. Hij kwam daar in een bijgelovige stad waar verschillende zogenaamde tovenaars woonden die met hun bedrieglijke toverijen geld verdienden. Vooral werd een zekere Simon geroemd om zijn wonderen. Hij zei van zichzelven dat hij wat groots was (Hand. 8:9) en zijn aanhangers getuigden van hem: Deze is de grote kracht Gods (vers 10). Toch waren het valse tekenen die hij onder hen deed, zoals de tovenaars in Egypte (kanttek. 12).

Maar toen Filippus in de stad kwam verminderde de bewondering voor de tovenaar aanzienlijk. Filippus had het niet zoals Simon over zichzelf, maar hij vertelde over de Heere Jezus! En de prediking van de evangelist werd rijk gezegend zodat er velen in Samaría bekeerd werden. Ook deed hij in de Naam van de Heere Jezus grote wondertekenen, zodat er velen genezen werden die daarvoor helemaal niets hoefden te betalen, zoals dat bij Simon de tovenaar het geval was. Ook werden er velen door Filippus gedoopt en toegevoegd aan de christelijke gemeente van Samaría. Door de doop werden zij de christelijke gemeente ingelijfd.

Op zekere dag vond er een opzienbarende kerkdienst plaats. Simon de tovenaar merkte maar al te goed dat hij steeds minder aanhang kreeg en om toch in aanzien te kunnen blijven, liet hij zich ook dopen en trad hij toe tot de christelijke gemeente. Ongetwijfeld moet het grote indruk op de mensen gemaakt hebben toen de bekende heidense tovenaar overging tot het christelijk geloof. Maar de uitkomst zou leren dat het een onoprecht geloof van de tovenaar was. We kunnen hieruit zien hoe voorzichtig we soms met opzienbarende en plotselinge bekeringen moeten zijn en dat het waar is wat de oude christenen vaak zeiden: ’Laat het eerst maar eens overwinteren, want dan vriest er heel wat dood. Laten we voorzichtig zijn en niet te gauw het stempel van echtheid erop zetten!’ Maar Filippus en de andere christenen wisten niet beter of Simon ging van harte tot het christendom over en zij waren verblijd met zijn grote omkeer.

Hierna ging de Heere Petrus gebruiken om de veinzerij van Simon te ontmaskeren. Omdat de apostelen in Jeruzalem hoorden van de grote dingen die in Samaría plaatsvonden, zonden zij Petrus en Johannes naar de bloeiende gemeente van Samaría om ’deze tere gemeente door deze apostelen in het geloof te versterken, en alle behoorlijke orde onder hen te stellen’ (kanttek. 15). Toen zij daar aankwamen, legden zij de handen op de gedoopten en kwam de Heilige Geest op hen, zoals dat eveneens bij de Joodse christenen in Jeruzalem had plaats gevonden. De gemeente van Samaria ontving hierbij dezelfde voorrechten als de gemeente van Jeruzalem. Die handoplegging en buitengewone openbaring van de Heilige Geest op een zichtbare manier en gepaard gaande met opzienbarende gaven en wonderwerken (zoals het gaan spreken in vreemde talen, het doen van grote wonderen en het profeteren), ’geschiedde dikmaals in de eerste kerk,’ (zegt kanttek. 16). Simon de tovenaar, die al versteld gestaan had van de wonderen die Filippus deed, was één en al verbazing toen Petrus en Johannes door oplegging van de handen zulke bovennatuurlijke werkingen konden verrichten. In plaats van een heilige eerbied te hebben voor het werk van de Heilige Geest, meende hij dat het een soort van handige kunstgrepen waren van de apostelen. Om méér in aanzien te komen en nog meer geld te verdienen, wilde hij die macht ook wel hebben. Daarom ging hij naar de apostelen en bood hun geld aan om die buitengewone gaven van de Heilige Geest te kunnen kopen. Ineens doorzag Petrus zijn onheilige en goddeloze achtergrond en verontwaardigd sprak de apostel tot hem: ’U gaat met uw geld voor eeuwig verloren. U denkt dat de gave van de Heilige Geest door geld verkregen kan worden! Hoe duidelijk blijkt hieruit dat u niets van het werk van de Heere kent en dat u een onoprecht en goddeloos hart bezit. U zit vastgestrengeld aan het zondekwaad. Daarom raad ik u aan de Heere te bidden om vergeving van uw grote zonde.’

Wat schrok Simon van die bestraffing. Meteen vroeg hij: ’O, bid toch voor mij, opdat mij dat vreselijke waarvan u sprak niet mag overkomen!’ Hierna vernemen we niets meer van Simon de tovenaar en de beide apostelen keerden weer terug naar Jeruzalem, terwijl ze in de omgeving van Samaría het Evangelie verkondigden.

Ook Filippus verliet op Gods bevel Samaría en werd naar de omgeving van Gaza gestuurd waar hij gebruikt werd om een kamerling uit zijn geestelijke banden te verlossen. Daarna verkondigde hij het Evangelie in de omgeving van Asdod of Azóte en zette later zijn arbeid in Cesaréa voort.

(Volgende keer D.V. 22. Grote wonderen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen