Petrus opnieuw bekeerd

Geliefde lezers,

Voordat Jezus met Zijn discipelen naar de hof van Gethsémané ging, heeft Hij Zijn discipelen, en in het bijzonder Simon Petrus, aangesproken, zeggende: Simon, Simon, zie, de satan heeft ulieden zeer begeerd om te ziften als de tarwe; maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude; en gij, als gij eens zult bekeerd zijn, zo versterk uw broeders (Luk. 22:31, 32). Hoe heeft Jezus toch kunnen zeggen dat Petrus bekeerd moest worden? Hij was toch al bekeerd? Jazeker, maar Jezus achtte het nodig om met hem een weg in te slaan waarin hij in eigen oog opnieuw onbekeerd, ja, de grootste en voornaamste der zondaren zou worden. Christus heeft hem van tevoren laten weten wat er zou gebeuren: Ik zeg u, Petrus, de haan zal heden niet kraaien, eer gij driemaal zult verloochend hebben dat gij Mij kent (Luk. 22:34). Nee, dat heeft Petrus nooit willen en kunnen geloven, maar toch is het gegaan zoals Jezus het hem had voorzegd. Tot drie keer toe heeft Petrus zijn Meester verloochend. Het waren als het ware drie dolksteken in Jezus’ liefdeshart. De eerste keer draaide hij om de vraag van de dienstmaagd van de hogepriester heen en zei: Ik weet niet wat gij zegt. De tweede keer zwoer hij het met een eed: Ik ken den Mens niet. De derde keer vervloekte hij zich zelfs en zwoer nogmaals: Ik ken den Mens niet. En terstond kraaide de haan. De haan had al eerder gekraaid, maar daarop had Petrus geen acht geslagen. Bij het laatste hanengekraai kwam hij tot zichzelf en werd hij Jezus’ woorden indachtig.

Geliefde lezers, hoe diep een kind van God ook in de zonde kan vallen, het is onmogelijk dat hij in de zonde zal blijven liggen. Daar staat de Koning van de Kerk Zelf voor in! Had Jezus het niet tegen Petrus gezegd: Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude?

Hanengekraai

Het eerste uitwendige middel dat de Heere gebruikte om Petrus opnieuw te bekeren, was het gekraai van een haan. Soms behaagt het de Heere om zelfs de dieren te gebruiken om mensen te onderwijzen. Zo gebruikte de Heere een ezelin om Bileam terecht te wijzen (Num. 22:28). Denk verder aan de bekende tekst waarin de Heere het volk Israël erop wijst dat een os en een ezel Zijn volk te boven gingen, want een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren, maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet (Jes. 1:3). Met andere woorden, ’Mijn volk is nog onvernuftiger en onverstandiger dan het vee, want dat kent nog zijn bezitter, maar Mijn volk weigert Mij te kennen en Mijn geboden te onderhouden.’

Om Petrus te herinneren aan Jezus’ woorden alsook aan zijn eigen ontrouw, gebruikte Jezus een kraaiende haan. Deze haan nam immers getrouw zijn tijden waar, maar Petrus niet. Hij had niet gewaakt in de hof van Gethsémané. Evenmin was hij in het vervolg op zijn hoede geweest voor de verzoekingen van satan, waarvoor Jezus hem zo nadrukkelijk gewaarschuwd had. Hij had zich zelfs verlaagd tot beneden het redeloos gedierte, want dat gebruikt zijn stem tenminste tot eer van zijn Schepper, maar hij had zijn stem gebruikt om zijn Meester te verloochenen, en dat zelfs met eedzwering en vervloeking van zichzelf.

Geliefde lezers, hoe vaak heeft de haan al in uw leven gekraaid? Hoe vaak hebt u de boetbazuin van Gods wet al horen blazen en op de fluit van het evangelie horen spelen? We hopen van harte dat het eerste uw hart heeft verbrijzeld en dat het tweede uw hart heeft vertroost. Als u echter tot hiertoe op beide zaken geen acht hebt geslagen, hebt u uw hart vreselijk verhard en verstokt. O, bekeer u toch van deze heilloze weg, want hoe zult u Gods toorn ontvlieden, indien u op zo grote zaligheid geen acht neemt?

Christus’ hartdoordringende blik

Christus gebruikte nog een ander uitwendig middel om Petrus tot erkenning van zijn zonden te brengen. We lezen dat Jezus Zich omkeerde en Petrus aankeek: En de Heere, Zich omkerende, zag Petrus aan. Hier ontfermt Jezus Zich over Zijn afgedwaalde schaap. Hij keerde Zich om en zag Petrus aan. Deze blik ging gepaard met een verborgen kracht van Christus’ Geest, zodat deze voor Petrus net zoveel was als een krachtige preek. Hoewel Christus geen woord zei, spraken Christus’ liefdesogen een taal die Petrus’ hart heeft verbroken: ’O Petrus, houdt u nog steeds vol dat u Mij niet kent en dat u geen volgeling van Mij bent? Hoewel u Mij met eedzwering en vervloeking hebt verloochend voor de mensen, toch zal Ik u niet verloochenen voor Mijn Vader. Ook al zou u duizend keer loochenen dat u Mij niet kent en geen volgeling van Mij bent, toch zal Ik nooit herroepen dat Ik u van eeuwigheid gekend en liefgehad heb. Ik ben en blijf uw Borg en Zaligmaker, en u bent en blijft Mijn kind.’ O, wat schittert hier Jezus’ eeuwige liefde en onbezweken trouw!

Indachtig

De genoemde uitwendige middelen wilde de Heere inwendig heiligen aan Petrus’ hart. Daardoor kwam hij evenals de verloren zoon tot zichzelf en werd hij indachtig het woord des Heeren. Hij hoorde als het ware Jezus’ woorden nog in zijn oren klinken: Voorwaar Ik zeg u, dat heden in dezen nacht, eer de haan tweemaal gekraaid zal hebben, gij Mij driemaal zult verloochenen (Mark. 14:30). Wat kwamen nu ook zijn eigen overmoedige woorden terug dat hij bereid was om met Jezus in de gevangenis en in de dood te gaan! De woorden waarmee hij Christus verloochend en verwond had, verwondden nu zijn eigen ziel. Wat zou het rechtvaardig geweest zijn als Jezus hem geen blik meer waardig had gekeurd! Maar in plaats daarvan werd het woord van de psalmdichter bevestigd: ’Milde handen, vriend’lijk’ ogen, zijn bij U van eeuwigheid’ (Ps. 25:3, ber.).

Berouw

Geliefde lezers, kent u ook iets van dat bitterlijk wenen, van die innige smart en droefheid over uw zonden, zoals Petrus? Een onbedrieglijk kenmerk van die droefheid is, dat het de berouwvolle zondaar uitdrijft tot de God aller genade om verzoening van zijn schuld. O, wat heeft het Christus toch gekost om die verzoening teweeg te brengen! O, schuldige zondaren, door Zijn voldoening aan Gods gerechtigheid is er voor u volkomen verzoening van al uw zonden te verkrijgen in Jezus’ bloed, en dat zonder geld en zonder prijs.

Laat Petrus’ diepe val ons allen tot waarschuwing zijn: Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle (1 Kor. 10:12a). Ziet dan hoe gij voorzichtiglijk wandelt, niet als onwijzen, maar als wijzen (Ef. 5:15). Anderzijds, wanneer u gevallen bent, laat Petrus’ bekering u dan tot moedgeving zijn. Immers, indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw, Hij kan Zichzelven niet verloochenen (2 Tim. 2:13).

Petrus heeft door deze diepe weg heen moeten leren dat zijn zaligheid niet afhing van zijn liefde tot Jezus, maar van Jezus’ liefde tot hem. Hij is en blijft de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde, Die nooit zal laten varen de werken van Zijn handen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen