Petrus, een visser van mensen

Het betekende een grote slag voor de christenen in Jeruzalem, maar koning Herodes merkte dat zijn wrede daad de fanatieke Joden erg aangenaam was. Vandaar dat hij kort hierna ertoe overging om één van de belangrijkste woordvoerders van het christendom, namelijk Petrus in hechtenis te nemen, met het doel hem zo spoedig mogelijk uit de weg te ruimen. De wrede koning zou ermee wachten tot na het paasfeest, maar dan zou hij ter wille van de Joden ook die bekende en vooraanstaande woordvoerder van de christenen doden. Wat was dát een grote slag voor de gemeente! Als een lopend vuurtje ging het door de christenen heen: ’Petrus is gevangengenomen! Hij zal spoedig het voorbeeld van Jakobus volgen. Hoe verschrikkelijk toch!’ In hun nood en ellende bleef er maar één uitweg over: het roepen tot de Heere. Vandaar dat we lezen: Maar van de gemeente werd een gedurig gebed voor hem gedaan (Hand. 12:5). Maar hun roepen scheen vruchteloos. De paasdagen waren weldra voorbij en Herodes maakte al voorbereidingen om met de apostel korte metten te maken. Petrus’ dagen waren geteld!

Maar vlak voor de uitvoering van het vonnis verscheen er midden in de nacht een engel des Heeren in de gevangenis van Petrus. Bijna alle mensen in Jeruzalem sliepen, maar in één van de grootste woningen in Jeruzalem brandde er een lichtje. Dat was het huis waar een groot deel van de christenen was samengekomen om tot de Heere te roepen. Zij smeekten Hem of Hij Petrus zou willen verlossen. Het was in het ruime huis van Maria, de moeder van Johannes Markus. Eensgezind liepen zij de Heere in het gebed aan met de bede of Hij de apostel, die op het punt stond te worden omgebracht, uit de klauwen van de tiran zou willen bevrijden.

Plotseling werd er op de deur van het huis geklopt en het meisje Rhode ging naar deur en vroeg wie er klopte. ’Ik ben het, Petrus!’ werd er van buiten geantwoord. Maar hoe kon dat? Petrus zat immers in de gevangenis vastgeklonken met twee kettingen aan twee soldaten en vóór de deur stonden vier soldaten als wachters opgesteld, die drie keer per dag werden afgelost. Koning Herodes had maar liefst twaalf wachten ingezet. Ontsnappen was onmogelijk en tóch was het de stem van Petrus! Van blijdschap vergat Rhode de deur te openen en zij keerde naar het gezelschap terug om te vertellen dat Petrus buiten voor de gesloten deur stond! Maar niemand geloofde haar, ook al zei ze heel stellig dat het echt de stem van Petrus was. ’Dat kan niet, Rhode, gij raast, het is zijn engel’ (vers 15), wierpen ze haar tegen. Maar even later werd opnieuw het aanhoudende kloppen gehoord en toen de deur werd opengedaan, zagen zij Petrus en ontzetten zich (vers 16). Toen de apostel binnenkwam, bestormden ze hem met allerlei vragen. Nadat hij gewenkt had dat ze zich stil moesten houden, vertelde hij hoe een engel gekomen was terwijl hij lag te slapen. Zijn hele cel werd fel verlicht en terwijl de twee soldaten gewoon doorsliepen, vielen de kettingen van hem af en kreeg hij bevel om zijn kleren aan te trekken, zijn schoenen aan te doen en mee te gaan. Daarna werd hij door twee wachtposten geleid en kwamen zij voor een ijzeren hek te staan, dat vanzelf geopend werd. Pas toen hij op straat liep, kreeg hij er pas erg in dat het geen droom, maar werkelijkheid was. Toen de engel verdwenen was, drong het tot hem door dat de Heere Zijn engel uitgezonden had en hem verlost had uit de hand van Herodes en uit al de verwachting van het volk der Joden (vers 11).

Nadat de apostel zijn verhaal gedaan had, gaf hij opdracht zijn wonderlijke verlossing tot hun troost en bemoediging te vertellen aan Jakobus en de andere ouderlingen van de gemeente van Jeruzalem. Daarna nam hij vlug afscheid van hen en vertrok naar een andere plaats. Wat was het een teleurstelling voor koning Herodes. Om zijn woede te koelen, strafte hij streng de wachters, die waarschijnlijk gedood werden. Hoe graag had hij om de Joden een genoegen te doen Petrus willen doden. Maar niet Petrus werd gedood, maar kort hierna stierf hij zelf een onverwachtse dood. Dat was in de plaats Cesaréa, waar het volk hem na een gehouden toespraak toeriep: Een stem Gods en niet eens mensen (vers 22). Omdat hij op een gruwelijke manier de eer van God aanrandde, sloeg hem een engel des Heeren, daarom dat hij Gode de eer niet gaf (vers 23). En het Woord Gods wies en vermenigvuldigde (vers 24).

(Volgende keer D.V. 26. Onenigheid in de kerk (1)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen