3. Hanna’s grote verdriet

Tergen is iemand uitdagen en uitlokken tot toorn. Had Hanna zich dan zo misdragen dat Peninna dat deed? Nee, de enige oorzaak was dat Hanna geen kinderen kon krijgen. Op iemand die in Israël geen kinderen had, werd in die tijd neergekeken. Zo iemand was min of meer veracht. Peninna bezat immers zonen en dochters en Hanna bezat geen kind. Alsof Hanna daar zelf iets aan kon doen! Het was immers de Heere Die het zó bestuurd had.

Uiteindelijk richtte Peninna haar bittere en vijandige pijlen op het beleid van de Heere Zelf en was het een aanval op Zijn bestuur. We lezen in Ps. 127:3: Zie, de kinderen zijn een erfdeel des HEEREN. Dat wil zeggen dat zij een zegen van de Heere zijn (kanttek. 11). Die zegen had de Heere Hanna onthouden en daarin kwetste Peninna haar op een ontzettende manier. Dat is een bittere pil voor Hanna geweest! Wat zijn Gods handelingen voor ons toch onbegrijpelijk. Vaak hebben goddeloze mensen voorspoed en rijkdom, terwijl kinderen van de Heere de ene na de andere teleurstelling moeten ondervinden. Asaf was het ook niet eens met Gods manier van regeren. Hij zag dat de bozen rust hebben in de wereld en dat de goddelozen vrede en welvaart genieten. We kunnen dat lezen in Ps. 73. Toch kwam hij tenslotte tot het besluit: Immers (ondanks alle tegenheden) is God Israël goed, namelijk voor de Israëlieten die de Heere vrezen (Ps. 73:1, kanttek. 2). De huilende Hanna was beter af dan de tergende en spottende Peninna, want ondanks alle verdriet en gemis bleef het voor Hanna en blijft het voor al Gods kinderen waar: Het licht is voor den rechtvaardige gezaaid (Ps. 97:11) en na al hun moeilijkheden breekt eens het eeuwige licht voor hen aan (kanttek. 19).

De aanleiding tot Penninna’s terging was waarschijnlijk ook haar jaloersheid. Hanna was immers de vrouw van wie Elkana het meest hield en in de tabernakel gaf hij haar tijdens de offermaaltijd méér eten dan aan Peninna. Hij trok dus duidelijk Hanna vóór, zoals ook vader Jakob zijn zoon Jozef voortrok. En we weten wat het gevolg daarvan was. We lezen in Gen. 37:4: Als nu zijn broeders zagen, dat hun vader hem boven al zijn zonen liefhad, haatten zij hem, en konden hem niet vredelijk toespreken. Maar daar waren nóg twee oorzaken waarom Jozef gehaat werd, namelijk omdat hij hun kwaad gerucht tot hun vader bracht (vers 2), en om de dromen die de Heere Jozef gaf (vers 7 en verder).

Uiteindelijk openbaarde zich in het gedrag van de broers van Jozef én in het brute gedrag van Peninna de eeuwenoude vijandschap tussen het Zaad van de vrouw en het zaad van de slang uit Genesis 3. Dat de vorst der duisternis ook de hand had in het opgaan naar en het verblijf in de tabernakel te Silo van Elkana en zijn huisgezin, kwam ook duidelijk openbaar in de grote onenigheid die zich toen voordeed. Wat kunnen er soms juist op zondag dingen gebeuren die de rust op Gods dag en in de kerk verstoren. Het was geen toeval dat de godvrezende Hanna juist hard aangevallen werd tijdens het bezoek aan de tabernakel. Het was elk jaar een grote aanslag van de vorst der duisternis die zó hevig was en zo hard bij Hanna aankwam, dat we lezen: Daarom weende zij en at niet (vers 7). Zelfs de minste uitwendige liefde ontbrak bij Peninna, want dan had ze zich niet zo kunnen gedragen. Tevens zien we hoe de overtreding van Gods wet in het nemen van meer dan één vrouw niet ongestraft is gebleven. Wat een huiselijke onenigheid en echtelijke twisten zijn voortgekomen uit het feit dat een man meerdere vrouwen ten huwelijk nam.

Vanzelfsprekend vond Elkana het heel erg wat Peninna deed, maar we lezen niet dat hij haar bestrafte. Wel probeerde hij Hanna te troosten en sprak hij: ’Hanna, waarom eet je niet en waarom huil je zo? Ben ik u niet beter dan tien zonen?’ (vers 8). Maar wat Elkana niet kon, dat zou de Heere doen. In haar groot verdriet stond Hanna op nadat Elkana had gegeten en zocht zij een afgezonderd plaatsje in de tabernakel op om tot de Heere te bidden. Geen mens kon haar enige troost geven. Daarom zocht ze haar hulp bij de Heere alleen. Het is het grote voorrecht van allen die de Heere vrezen dat ze een Toevlucht hebben. De Heere zegt in Zijn Woord: En roep Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren (Ps. 50:15).

Maar wat klaag ik, HEER’ der heren?

Mijn begeren Is voor U, in al mijn leed.

Met mijn zuchten en mijn zorgen,

Niet verborgen; Daar Gij alles ziet en weet (Ps. 38:9).

(Volgende keer D.V. 4. Hanna’s gebed en Eli’s grote vergissing)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen