Paulus’ Prediking Te Athéne

Geliefde lezer,

De tekstwoorden die we met elkaar willen overdenken zijn door de apostel Paulus uitgesproken op de heuvel Areópagus in de wereldberoemde stad Athéne. Op deze heuvel bevond zich een officiële vergaderruimte waar het hoogste rechtscollege vergaderde. Naar deze plaats hadden sommige epicuréïsche en stoïsche wijsgeren Paulus meegenomen. Ze hadden hem ontmoet op het marktplein, waar hij Jezus Christus en Dien gekruisigd verkondigde. Als een geestelijke koopman op de markt van vrije genade stalde hij daar Christus uit als de Zaligmaker van verloren zondaren.

De markt van vrije genade

Wij allen mogen ook nog op deze markt zijn. Enerzijds zegt de Heere ons aan dat we om eigen schuld ellendig, jammerlijk, arm, blind en naakt zijn geworden, maar anderzijds geeft Hij ons ook hemelse raad. Hoor maar: Ik raad u dat gij van Mij koopt (dat is, begeert of zoekt te verkrijgen, niet door enige uwer verdienste, maar uitgenade en om niet, door het gebed, kantt.), goud, beproefd komende uit het vuur, opdat gij rijk moogt worden; en witte klederen, opdat gij moogt bekleed worden, en de schande uwer naaktheid niet geopenbaard worde; en zalf uw ogen met ogenzalf opdat gij zien moogt (Openb. 3:17). De hemelse Koopman roept alle dorstigen toe: Komt tot de wateren, en tot hen die geestelijk bankroet zijn gegaan, zegt Hij: Komt, koopt en eet. Ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk (Jes. 55:1).

Maar zoals aan elke markt een einde komt, zo komt er ook eenmaal voor eenieder van ons een einde aan de markt van vrije genade. Haast en spoed u dus om de geestelijke goederen te ontvangen die op deze markt zonder geld en zonder prijs te verkrijgen zijn.

Paulus’ rede

Op het marktplein te Athéne raakte Paulus in gesprek met sommige epicuréïsche en stoïsche wijsgeren. Sommigen noemde hem een klapper, een woord ontleend aan bepaalde vogels die tijdens het oppikken van het gestrooide zaad op de akker veel lawaai maken. Anderen wilden meer te weten komen over de in hun ogen nieuwe leer die Paulus hun verkondigde. En zo namen zij hem mee naar de Areópagus.

In zijn rede heeft Paulus hen erop gewezen dat er maar één ware God is, in tegenstelling tot de vele goden die zij dienden. Deze God is de almachtige Schepper en Onderhouder van hemel en aarde, en woont niet in tempelen met handen gemaakt zoals hun gouden, zilveren en stenen afgoden (vs. 29).

Tijden der onwetendheid

Nadat Paulus de dwaasheid van de afgodendienst en de heerlijkheid van God en Zijn dienst heeft voorgesteld, zegt hij: God dan, de tijden der onwetendheid overgezien hebbende, verkondigt nu allen mensen alom, dat zij zich bekeren. Met de tijden der onwetendheid bedoelt Paulus de tijden die voorafgegaan zijn aan de verbreiding van het Evangelie in de heidenwereld. Deze tijden zijn begonnen vanaf het moment dat de Heere Zijn volk Israël verkoor om Hem tot een volk des eigendoms te zijn, uit al de volken die op de aardbodem zijn. Sinds die tijd heeft God al de heidenen laten wandelen in hun wegen. Hoewel Hij nochtans Zichzelven niet onbetuigd gelaten heeft, goeddoende van den hemel, ons regen en vruchtbare tijden gevende, vervullende onze harten met spijs en vrolijkheid (Hand. 14:16, 17). Ondanks dat zij niet leefden onder het licht van het evangelie, hadden zij toch geen vrijbrief voor hun onwetendheid en afgoderij. O, onbekeerde lezer, hoe zult u dan ontvlieden, die wel onder het evangelie van een gekruisigde, opgestane en ten hemel gevaren Zaligmaker leeft, en dat al vele jaren lang, maar op zo’n grote zaligheid geen acht neemt? (Hebr. 2:3a).

Nieuw tijdperk

De tijden der onwetendheid waarin God de zonden van on- en bijgeloof in de heidenen heeft verdragen, waren echter door de uitstorting van de Heilige Geest ten einde gekomen. Gods ingewanden rommelden van liefde en barmhartigheid om Zich nu ook over de heidenen te ontfermen. Nu brak ook voor hen de welaangename tijd, de dag der zaligheid aan. In Athéne waren er die onder het zegel van Gods eeuwige verkiezing lagen, en de tijd dat zij toegebracht zouden worden, was nu aangebroken. Daarom moest Paulus naar Athéne toe.

Nadat hij zijn hoorders verkondigd had dat zij met een eeuwig levende, almachtige en alwetende God in rekening stonden, voor Wiens rechterstoel zij eenmaal geopenbaard moesten worden, heeft hij hun ook de enige weg verkondigd waardoor zij Gods rechtvaardig oordeel konden ontgaan en wederom tot genade komen. Dat is de weg van waarachtige bekering en geloof in Christus. Zich oprecht bekeren wil zeggen: de duivel de rug toekeren en met een oprecht berouw over de zonden wederkeren tot God, van Wie we ons moed- en vrijwillig hebben afgekeerd. Bekering is de rechtvaardige eis die de Heere ons allen stelt. Hij roept het u ook nu weer toe: ’Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven? Ik heb geen lust in uw dood, maar daarin dat u zich tot Mij zult bekeren en leven’ (Ezech. 33:11).

Bekering, eis en gave

Heeft de mens dan enig geestelijk vermogen om zich oprecht tot God te bekeren en in de gekruisigde Christus te geloven? Nee, in het minst niet! Dit is het werk van de gezegende Pinkstergeest! Maar de vreselijke werkelijkheid dat wij allen dood liggen door de misdaden en de zonden beneemt God niet het recht om ons allen tot bekering op te roepen, en ontslaat ons niet van de plicht om tot Hem weder te keren. Nee, dit bevel dient om ons te ontdekken aan onze schuldige en vijandige onwil en onmacht, opdat we ons voor de Heere zouden verootmoedigen en van Hem de ge nade van bekering en geloof zouden afsmeken, met de bede: ’Heere, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn.’

Bekering en geloof zijn echter niet alleen eisen maar gelukkig ook soevereine gaven van God, anders kwam er niet één tot bekering. God de Vader heeft Zijn Zoon door Zijn rechterhand verhoogd tot een Vorst en Zaligmaker, om Israël te geven bekering en vergeving der zonden (Hand. 5:31). O, welk een oneindig dure prijs heeft Christus moeten en willen betalen om deze weldaden voor Zijn volk te verdienen en hun die door Zijn Geest deelachtig te maken!

Aansporing

U die nog onbekeerd bent, hoor wat Christus tot u te zeggen heeft: Indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen desgelijks vergaan (Luk. 13:3). Haast u dan om uws levens wil, want de Rechter van hemel en aarde staat voor uw levensdeur! Stel uw bekering niet uit, want van uitstel komt afstel. Spot ook niet met de opstanding der doden, want dat is spotten met Christus, Die door Zijn Vader uit de doden is opgewekt. Ziet, de dag des Heeren komt, brandende als een oven. Dan zullen alle hoogmoedigen, en al wie goddeloosheid doet, een stoppel zijn, en de toekomstige dag zal ze in vlam zetten, zegt de Heere der heirscharen, Die hun noch wortel, noch tak laten zal (Mal. 4:1).

En tot slot, u die genade in Gods ogen hebt ontvangen, de Heere geve u om als een onbekeerde en onverbeterlijke zondaar in uzelf door het geloof de toevlucht te leren nemen tot het bloed van Jezus Christus, dat de vuilste zondaar reinigt van alle zonde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen