Samuël, de laatste richter

Er werden weinig profeten en getrouwe leraars in het land meer gevonden. Ondanks dat grote verval bleef de godvrezende Samuël de Heere dienen en op zekere nacht kwam er een stem van de Heere tot hem. Al sprak de Heere tot het volk om hun zonden bijna niet meer, zo wilde Hij Zich, in voorbijgaan van Eli en anderen, tóch inlaten met Zijn getrouwe jonge priester Samuël. Hij wilde eren, die Hem eren!

De jonge priester was naar bed gegaan en lag in één van de zijvertrekjes van de tabernakel in de buurt van Eli te slapen. Het was reeds in de na nacht en het zou niet lang meer duren of de nieuwe dag begon te komen. Juist op dát moment werd Samuël bij zijn naam geroepen. Duidelijk hoorde hij roepen: ’Samuël! Samuël!’ In de veronderstelling dat de oude hogepriester hem dringend nodig had, verliet hij zijn bed en antwoordde: ’Zie, hier ben ik, ik kom er aan!’ Haastig liep hij naar Eli toe en vroeg hem: ’Wat is er aan de hand, want ik hoorde u roepen!’ Omdat bleek dat Eli hem helemaal niet geroepen had, keerde Samuël weer naar zijn bed terug.

Nauwelijks lag hij of voor de tweede keer hoorde hij zijn naam duidelijk roepen. Weer spoedde hij zich naar Eli, maar die wist ook deze keer van niets af. Opnieuw keerde Samuël naar zijn bed terug en toen hoorde hij voor de derde maal zijn naam roepen. Weer ging hij naar Eli en sprak: Zie, hier ben ik, want gij hebt mij geroepen (1 Sam. 3:8). Toen verstond Eli dat de HEE- RE hem riep.

Waarom verstond Samuël Hem niet? In de Bijbel staat: Doch Samuël kende den HEERE nog niet (vers 7). Dat wil niet zeggen dat hij geen nieuw hart had, maar dat de Heere nog niet tot hem gesproken had zoals Hij dat altijd deed tot Zijn profeten. Het was de eerste keer dat de Heere Zich aan Samuël openbaarde op de manier zoals Hij dat aan Zijn profeten deed. De jonge Samuël werd nu voor de eerste keer door de Heere geroepen en aangesteld om in het vervolg in het openbaar als profeet en richter voor het volk van Israël te kunnen gaan optreden.

Ondanks de dorre geestelijke toestand van Eli bleek duidelijk dat hij méér ervaring had dan Samuël, want ineens drong het tot hém door dat de Heere Samuël riep. Daarom sprak de bejaarde hogepriester tot hem: ’Als je nu weer je naam hoort roepen, zegt dan: Spreek, HEERE, want Uw knecht hoort’ (vers 9). Terwijl het tot de oude priester doordrong dat de Heere tot Samuël had gesproken, zo moest hij tegelijkertijd tot zijn ontsteltenis tot het besluit komen dat de Heere, Wiens stem hij kende, niet meer tot hém sprak, maar tot de jonge Samuël! Hij moest daaruit wel besluiten dat hij om eigen schuld gepasseerd werd en dat de Heere voortaan de jonge Samuël als Zijn profeet zou gaan inzetten voor Zijn dienst en Zijn volk.

Kort hierna hoorde Samuël voor de vierde keer twee keer zijn naam roepen, nadat hij weer teruggekeerd was in zijn vertrek, en klonk het opnieuw: ’Samuël! Samuël!’ Heel opmerkelijk staat er in de Bijbel: Toen kwam de HEERE en stelde Zich daar (vers 10). Er wordt wel aangenomen dat de Heere de eerste keren vanuit het heilige der heiligen had gesproken, hoewel de Bijbel daarover niets zegt, maar dat de Heere de vierde keer Zich in een gestalte dichtbij Samuël vertoonde. Op een voor ons onbekende manier heeft de Heere Zich de vierde keer aan Samuël willen vertonen. Op het horen van die stem antwoordde Samuël: Spreek, want Uw knecht hoort (vers 10). Mogelijk dat hij het woord HEERE uit diepe eerbied heeft weggelaten, want Eli had hem immers gezegd dat hij moest antwoorden: Spreek, HEERE, want Uw knecht hoort. Toen sprak de Heere: ’Ik ga het aangekondigde oordeel over het huis van Eli en over Israël voltrekken en het zal zó vreselijk zijn dat alle mensen zich zullen ontzetten. Terwijl Eli’s zonen zich hebben vervloekt gemaakt, heeft zijn vader ze niet eens zuur aangezien en flink bestraft. Hij had hen als vader, als hogepriester én als richter flink moeten straffen. Dat heeft hij helaas niet gedaan en daarom zal de uitgesproken straf niet vergeven kunnen worden. Het ontzettende oordeel staat voor de deur en het vonnis zal worden voltrokken.’

Daarna vertrok de Heere en Samuël hoorde het alles met ontzetting aan. Er staat in de Bijbel: Samuël nu lag tot aan den morgen (vers 15). Het was de eerste keer dat de Heere Zich op deze manier aan hem had geopenbaard en dat met een ontzettende boodschap. Geen wonder dat hij al overdenkend in heilige vrees voor Gods majesteit nog even op bed bleef liggen.

(Volgende keer D.V. 11. Eli’s onderworpenheid)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen