Samuël, de laatste richter

Samuël wilde weten hoe de Heere het in zijn ogen verkeerde plan van Israël vond. Moest hij luisteren naar de stem van het volk of moest hij hun voorstel verwerpen? Lang hoefde hij op antwoord niet te wachten, want de Heere sprak: Hoor naar de stem des volks in alles wat zij tot u zeggen zullen; want zij hebben u niet verworpen, maar zij hebben Mij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zal zijn (1 Sam. 8:7). Hoewel het een geheel verkeerd plan was, luisterde de Heere naar de verkeerde wens van het volk en sprak Hij: ’Samuël, ze hebben niet alleen u, maar ook Mij verworpen. Laat ze maar hun gang gaan. Straks zullen ze er wel achter komen wat de gevol­gen van hun dwaze keus zijn. Luister naar het volk en geef hen maar hun zin!’ In dit verband wordt weleens de ouderwetse uitdrukking gebruikt van een boer die zijn hollend paard niet meer in bedwang kan houden en op een gegeven moment, als er geen houden meer aan is, de teugels op de rug van het dier werpt, zodat het gevaar dreigt dat het onbeteugelde beest zich op een gegeven moment te pletter rent. Ook Samuël kreeg van de Heere te horen: ’Luister maar naar hun verkeerde wil en geef ze maar hun zin.’ Hieruit blijkt dat een verhoring van een gebed niet altijd in Gods gunst hoeft te zijn. Terwijl daarentegen onverhoorde gebeden een zegen voor Gods kinderen kunnen betekenen. De Heere kan een gebed om wijze redenen afwijzen. Gods kinderen spreken dan wel van onverhoorde gebeden waarvan ze soms jaren later pas het nut ervan mogen inzien en met ds. Van Lodenstein kunnen instemmen:

”Diepe wijsheid, zijn Uw paden,

Wijsheid zonder eind of paal

Zijn, o hoge God, Uw daden,

Zijn Uw wegen altemaal.

Zijn ze zuurheid, zijn ze zoetheid,

Wij aanbidden, zwijgen stil”

(uit het gedicht met het veelzeggende opschrift: Tevredenheid in Gods beschikking.)

In de Bijbel lezen we van Paulus dat hij de Heere driemaal had gebeden van een scherpe doorn in zijn vlees verlost te mogen worden, maar de Heere deed niet wat hij smeekte en sprak: Mijn genade is u genoeg (2 Kor. 12:9). Jeremia wilde graag dat het zou gaan regenen, maar de Heere verhoorde ook zijn gebed niet en sprak: Al stond Mozes en Samuël voor Mijn aangezicht, zo zou toch Mijn ziel tot dit volk niet wezen; drijf hen weg van Mijn aangezicht en laat hen uitgaan (Jer. 15:1).

In Markus 5 lezen we zelfs over het verhoorde gebed van de onreine geest en het onverhoorde gebed van de genezen bezetene. Ook ten aanzien van het gebed geldt het: Uw wil geschiede. ’Dat is: Geef dat wij en alle mensen onze eigen wil verzaken, en Uw wil, die alleen goed is, zonder enig tegenspreken gehoorzaam zijn’ (Zondag 49). Het verkeerde verzoek van Israël willigde de Heere in, maar het was niet in Zijn gunst. We lezen in Hoséa 13:11: Ik gaf u een koning in Mijn toorn en nam hem weg in Mijn verbolgenheid. Volgens de kanttekeningen kunnen we daaronder verstaan de verkeerde koningen die niet in Gods gunst hebben geregeerd en hen meer tot een oordeel dan tot een voordeel zijn geweest.

Zo kreeg Israël tot een oordeel een koning. De Heere verweet Zijn volk dat het ’van dien dag af toen Ik hen uit Egypte geleid heb, tot op dezen dag toe, Mij verlaten en andere goden gediend had’ (vers 8). Het was en bleef een wederstrevig en hardnekkig volk en daarom kreeg het uit straf zijn zin. Wel moest Samuël na de mededeling dat ze een koning zouden krijgen, het volk vertellen dat het leven onder een koning een harde en zware dienst zou zijn. In acht teksten schilderde Samuël in zwarte en schrille kleuren het leven onder een koning af. ’Denk erom: een koning zal uw zonen nemen in zijn dienst, zij zullen voor hem moeten werken en moeten vechten, hij zal uw dochters nemen voor het bereiden van uitgebreide maaltijden, hij zal de beste wijngaarden en akkers voor zichzelf nemen en u zult flink wat belasting moeten betalen en gij zult wel te dien dage roepen vanwege uw koning dien gij u zult verkoren hebben, maar de HEERE zal u te dien dage niet verhoren (vers 18).’ In dergelijke sombere bewoordingen sprak hij het volk toe. Maar zó zwart kon Samuël de toekomst onder een koning niet afschilderen of ze moesten en zouden gelijk al de volken (vers 20) een koning hebben. Vandaar hun kort en bondig antwoord: Neen, maar er zal een koning over ons zijn (vers 19). Daarna vertelde Samuël de wens van het volk aan de Heere en Hij sprak: Hoor naar hun stem en stel hun een koning (vers 22).

(Volgende keer D.V. 20. Israël krijgt een koning)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen