Over de toepassing van het heil - John Flavel (ca. 1630-1691) - 227

De satan verhindert dat het licht toegang krijgt tot het verstand van de mens. Daartoe houdt hij de zinnen van de mensen, als ze onder Gods inzettingen verkeren, bezig met dingen die niet aan de orde zijn. Zo heeft hij hen in Ezechiël 33:31en 32 in verzoeking gebracht: En zij komen tot u gelijk het volk pleegt te komen, en zitten voor uw aangezicht als Mijn volk, en horen uw woorden, maar zij doen ze niet; want zij maken liefkozingen met hun mond, maar hun hart wandelt hun gierigheid na. En zie, gij zijt hun als een lied der minne, als een die schoon van stem is. De stembuiging van de profeet was heel aangenaam voor hun oren, maar intussen zwierven hun fantasie en gedachten hun begeerten na. Hun hart was vol aardse plannen.

De satan houdt het licht tegen, zodat het niet in het verstand van de mens komt. Hij oppert bezwaren, hij zoekt twist met het Woord, met de bedoeling het gezag ervan aan het wankelen te brengen, en te voorkomen dat het verstand het zal aanvaarden. Dan maakt het Woord niet méér indruk dan een fabeltje of een roman. Nooit heeft de satan hiermee meer bereikt dan in deze tijd van atheïsme, waarin de belangrijkste steunpilaren en de grondslag van de godsdienst in de zinnen van grote mensenmenigten aan het wankelen worden gebracht. De duivel heeft velen ervan overtuigd dat het Evangelie slechts een kunstig verdichte fabel zou zijn: de fabel van Christus, zoals een paus het lasterend heeft genoemd. De duivel zegt dat de dominees wat moeten zeggen om aan de kost te komen, dat de hemel en de hel maar fantasie zijn, of op hun best dingen die heel onzeker zijn en nauwelijks het geloven waard. Wanneer hij dit heeft bereikt, gaat de deur van de ziel dicht voor de waarheid. Deze opzet van de satan wordt in dit geslacht nog eens temeer begunstigd door de verdorven leerstellingen van verleidende geesten, die ’het geloof van sommigen verkeerd hebben’ (2 Tim. 2:18). Voor een deel komt het ook door het aanstootgevende leven van losbandige en zelfingenomen belijders van het christelijk geloof, waardoor het Evangelie wordt veracht. Het komt echter vooral daardoor, dat de satan op een gekunstelde manier gebruik maakt van de verdorven natuur van de mens in een tijd waarin het geweten heel erg wordt bedorven en het atheïsme daardoor als de kanker in het staatslichaam wordt verspreid.

De satan houdt het licht tegen, zodat het niet binnen kan komen. Hij maakt dat een dwalende geest uit de verheven en dierbare waarheden van het Evangelie verkeerde conclusies trekt en verdorven gevolgtrekkingen maakt. Daardoor roept hij ten aanzien van deze waarheden vooroordeel en minachting op. Zo ondersteunt hij de dwalingen van de menselijke geest als het over de leer van de uitverkiezing gaat. Dan overtuigt hij de mens ervan dat het een leer is die niet met het gezonde verstand overeenkomt, een leer die niet geloofwaardig is, omdat God dan de een zou verkiezen en de ander verwerpen, die net zo is als degene die Hij wél heeft verkoren. Of: áls er in die leer iets van zekerheid is, de mens dan zijn begeerten de vrije teugel kan laten en naar eigen goeddunken mag leven. Immers, als God hem tot de zaligheid heeft verkoren, zal zijn goddeloosheid dat niet in de weg staan, en als Hij hem voor de toorn heeft bestemd, kunnen toewijding en zelfverloochening die niet voorkomen. Zo wordt de leer van vrije genade door zulke drogredenen van de satan in wellustigheid veranderd. Als de genade overvloediger wordt, kunnen de mensen vrijer zondigen. Dat onze tijd op aarde zo kort is, iets wat naar zijn eigen aard de mens er al toe opwekt om ijverig te zijn, wordt door de sluwheid van de satan in een volstrekt ander voornemen veranderd: Laat ons eten en drinken, want morgen sterven wij.

De satan verdonkert de zinnen van de mens, en schermt de mensen af tegen het licht doordat hij hen in hoogmoed en eigenwaan doet opzwellen. Hij overtuigt hen ervan dat ze al die dingen al weten en maakt dat ze de belangrijkste en dierbaarste waarheden Gods als afgezaagde en alledaagse begrippen verachten. We kunnen het Woord niet aannemen als onze geest niet nederig en zachtmoedig is (Jak. 1:21; Ps. 25:8, 9), en de trots is het kindermeisje van de onwetendheid (1 Tim. 6:4; 1 Kor. 8:7). De duivel is zich hiervan bewust, en daarom blaast hij de hoogmoed en de eigen waan in het hart van de mens aan, zoveel hij maar kan. Deze verleiding door hem heeft in het algemeen de overhand wanneer zij te maken krijgt met een helder verstand dat niet onderdoet voor een hart dat geen genade heeft en niet geheiligd is.

Zo zien we met welke listen en lagen de satan de zinnen van de mens bij het licht vandaan houdt, en voorkomt dat het er toegang toe krijgt.

(wordt vervolgd)

© 2008 Den Hertog B.V. Houten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen