Wat is uw Liefste meer dan een andere...

Geliefde lezer(s),

We vinden in ons tekstgedeelte de bruid in een diep treurige toestand. Ze had haar Bruidegom buiten laten staan, terwijl ze op het bed lag, ondanks Zijn herhaaldelijk kloppen op de deur. Nu, dat heeft ze geweten. Toen ze deur opendeed was haar Liefste geweken; Hij was doorgegaan. Daarop is ze Hem gaan zoeken, terwijl ze verscheurd werd in haar binnenste van diepe zielenrouw.

Als dat in het geestelijk beleefd wordt, dan denkt men te sterven van zielenrouw. Deze geestelijke rouw moet gekend worden omdat deze het wezen van de zaak raakt. In vers zeven staat dat de wachters van Jeruzalem haar vonden. De wachters patrouilleerden door de straten. Daar zagen ze die vrouw lopen. Wat een vertoning: half aangekleed en met betraande ogen, radeloos van verdriet.

Die wachters hadden geen liefde voor de Koning. Ze hadden ook geen liefde voor de bruid. Wat erg: ze sloegen haar. Ze dachten dat ze iets vreselijks had gedaan. Ze namen de sluier van haar weg.

In die tijd was de sluier een beeld van trouw en van kuisheid. De wachters herkenden de bruid niet eens, ze wisten niet wie zij was, ze dachten het ergste. Met het wegnemen van haar sluier beschuldigden ze haar van heel veel.

Wat is het erg als er zulke wachters in de kerk zijn. Wachters op de muren van Jeruzalem die het arme volk van God niet begrijpen. Die hun hoofd schudden en zeggen: U moet geloven! U weet toch wat er in uw leven is gebeurd? Hebt u daar dan geen houvast aan? Dat geslacht sterft nooit uit. Zulke wachters kennen die geestelijke gangen zelf niet.

Maar, dat gebeurt vandaag toch niet onze kerken? We beleven een vreselijke tijd. Het kan zijn dat de dood gaat heersen over het leven en dat het arme, bedrukte Sion Gods in een afgelegen hoekje zit als een eenzame mus op het dak, onbegrepen. Wie verstaat het in onze tijd nog als een ziel zo in zijn ongeluk loopt? Wat is het erg als de wachters zo iemand dan slaan! Wees toch voorzichtig.

De bruid ging weer verder. Toen kwam ze de dochters van Jeruzalem tegen. Het waren vrouwen die de liefde van de Koning hadden gesmaakt. Die vrouwen waren jaloers op het grote voorrecht van de bruid. Zij moesten in hun beleving missen wat de bruid had, en dat was de ware zielsvereniging met de dierbare Persoon des Middelaars.

Dan worden de dochters van Jeruzalem voor de bruid gebruikt. Ze gaan met haar spreken. Zij weten de zielensnaren van de bruid aan te raken.

De bruid zegt eerst: Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem, indien gij mijn Liefste vindt, wat zult gij Hem aanzeggen? Als u Hem vindt, als u verwaardigd wordt om mijn Liefste te ontmoeten, al ziet u Hem van verre, zeg Hem dan dat ik krank ben van liefde.

De bruid ging wel erg ver. Ze deed dat zelfs met een eed. Zo lag het bij haar: Heere, ik kom om; ik sterf van verdriet.

Als de bruid deze dochters van Jeruzalem ontmoet, dan krijgt ze weer een weinigje hoop: Ik bezweer u, indien gij mijn Liefste vindt … . Ze zegt als het ware: Als u verwaardigd wordt een opening te krijgen aan de troon der genade, neem dan mijn nood mee. Zucht voor mij. Loop de Heere aan als een waterstroom. Zeg Hem dat ik krank ben van rouw … Zeg Hem dat ik krank ben van liefde.

In deze woorden wordt de bekommerde Kerk meegenomen in de uitgangen van de bruid, in wat ze zegt en wat ze verklaart.

Als u het leven der genade kent, dan weet u ook van de verberging van Gods vriendelijk aangezicht. Als u de Persoon kent, dan kent u ook een gaande en een komende Jezus.

De dochters van Jeruzalem hebben iets gevraagd aan de bruid. Ze vroegen: Maar zeg dan eens: Wat is uw Liefste meer dan een andere liefste, dat gij ons zo bezworen hebt? Zeg het eens, verklaar het eens, waarom bent u krank van liefde? U kunt toch zeggen: Wie Hij voor u is?’ Gij schoonste onder de vrouwen …? Ik heb aangegeven, dat ze er niet uitzag; ze was half aangekleed, het was midden in de nacht; haar sluier was afgerukt; haar ogen waren rood van het wenen. Toch noemen de dochters van Jeruzalem haar de schoonste onder de vrouwen. Weet u waarom? Omdat ze de staat van de bruid niet in twijfel trokken. Ze geloofden dat haar staat voor de eeuwigheid vast lag! Aan de andere zijde wilden ze haar ook wel eens uithalen: Toe, zeg nu eens: wat is uw Liefste meer dan een andere liefste? Er zijn zoveel liefsten hier op aarde, waarom blijft voor u dan deze Ene over? Waarom bent u zo?

Zien we het verschil: als de wachters haar slaan, dan zegt de bruid niets; dan wordt haar mond toegesnoerd; dan is ze met stomheid geslagen. Maar als een levende ziel eens verwaardigd mag worden om de zere plek aan te raken, dán kan het wel zijn dat de stop van de fles vliegt. Dan kán ik vertellen, dan wíl ik vertellen wat mijn Liefste voor mij méér is dan een andere liefste!

De dochters van Jeruzalem worden dus gebruikt om de bruid uit te halen, om getuigenis te geven. Ze zegt: Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend. Dan volgt in ons teksthoofdstuk de beschrijving Wie haar Liefste was. Ze wist hoe Hij eruit zag. Het wonderlijke portret dat de bruid van haar Bruidegom schildert.

Geliefde lezer(s), zouden wij dat ook kunnen? Dat kan alleen als we Hem zo hebben leren kennen. Het is een kennis die absoluut onmisbaar is tot zaligheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen