Vader Jakob

Maar de Heere dacht aan Jakob. In een droom zag hij een ladder van de hemel naar de aarde waarop engelen heen en weer klommen en waar bovenaan de Heere Zelf stond. De ladder wees op de Heere Jezus Die straks door Zijn lijden en sterven een blijvende verbinding tussen hemel en aarde zou aanbrengen. Die zalige verbinding was door de zonde verbroken, maar de Heere Jezus zou door Zijn verdienste hemel en aarde weer met elkaar verbinden, zodat zondige mensen weer met de Heere zouden kunnen omgaan. Ook Jakob was een zondaar. Door bedrog had hij de eerstgeboortezegen verkregen. Ook al kwam hem die zegen toe, zo was het een zondige manier geweest waarop hij te werk was gegaan. Toch wilde de Heere door middel van de Ladder, de Heere Jezus, Zich met Jakob inlaten. Hoe verkeerd en zondig hij in zichzelf was, de Heere zag hem aan in Zijn Zoon en sprak die nacht: ’Jakob, Ik ben de HEERE, de God van uw vader Abraham en de God van Izak; dit land, waarop u ligt te slapen, zal Ik u en uw zaad geven. Uw zaad zal toenemen in menigte en Ik ben met u en zal u bewaren overal waar u zult heentrekken. Ik zal u niet verlaten en zal op Mijn tijd alle beloften die Ik u gedaan heb, vervullen. Ja, Ik zal doen, wat Ik u gezegd heb.’

De eenzame Jakob kreeg ongedacht en onverwachts bezoek van de Heere. Toen was het geen eenzame en gevaarlijke plaats meer voor hem. De Heere en de heilige engelen omringden hem om hem te bewaren voor alle kwaad. We zien dat er voor Gods kinderen geen plaats is waar de Heere hen niet bezoeken kan. De Heere kwam in gevangenissen (Petrus), in verbanningsoorden (Johannes) en in tijden van honger en oorlog (Samaria) om Zijn kinderen bij te staan. Wat een rijke getuigenissen hebben Gods kinderen zelfs op het schavot vaak mogen afleggen. Ongedacht en onverwachts bracht de Heere hen een hemels bezoek.

We zien het hier bij Jakob. Ook hij had niet op zo’n bezoek gerekend. Toen hij wakker werd, riep hij in verwondering uit: Gewisselijk is de HEERE aan deze plaats, en ik heb het niet geweten. Hoe vreselijk (heilig) is deze plaats. Dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels (Gen. 28:16 en 17). De aanwezigheid van de Heere en de talrijke engelen maakten dat zijn eenzame en gevaarlijke plaats veranderd werd in een kerk.

Toen Jakob verder wilde trekken, kon hij niet nalaten deze plaats, waar hij Gods tegenwoordigheid zo bijzonder had ondervonden, in gedachtenis te houden. Hij nam de steen die als hoofdkussen gediend had, richtte die op en goot er olie overheen tot een opgericht teken en hij noemde de naam van die plaats Beth-El, wat ’huis van God’ betekent. Tevens beloofde hij de Heere dat als Hij hem te zijner tijd weer met vrede in dit land terug zou brengen, hij deze plaats zou afzonderen tot de godsdienst voor hem en zijn nageslacht (kanttek. 39).

Nooit zou Jakob deze plaats meer kunnen vergeten, zoals al Gods kinderen de bijzondere plaatsen waar de Heere hen verschenen is, kunnen vergeten. Dat kan in de kerk zijn of thuis of in het veld. Ds. Huntington kende zo een aantal aanwijsbare plaatsen van bijzondere Godsontmoetingen. Om nog een voorbeeld te noemen. De Heere riep in Engeland Eli Ashdown, een eenvoudige molenaar, in Zijn dienst. Toen hij van zijn molen afscheid nam, heeft hij de plaatsen opgezocht waar hij vaak Gods Woord had onderzocht en waar de Heere met Zijn bijzondere tegenwoordigheid aanwezig was geweest. De eenvoudige plaatsen in zijn molen waren meer dan eens een Bethel voor hem geweest. Gods kinderen mogen met David getuigen: ’Geen leed zal ’t ooit uit mijn geheugen wissen’ (Ps. 119:21). Zo gejaagd en angstig Jakob was gaan slapen, zo bemoedigd en verkwikt stond hij op om zijn grote reis voort te zetten. De afstand van Berséba naar Haran was ongeveer 1000 km. en hij had dus nog zo’n 900 km. door een onherbergzaam oord voor de boeg, met alle gevaren daaraan verbonden. Maar al die belemmeringen waren opeens verdwenen. We lezen in Gen. 29:1: Toen hief Jakob zijn voeten op, en ging naar het land van de kinderen van het Oosten. De merkwaardige uitdrukking van ’het opheffen van zijn voeten’ betekent dat hij door de Heere getroost en versterkt was geworden om ’met lust en vreugde zijn weg te gaan’ (kanttek. 1).

Nu stap ik rustig aan,

’k Betreed een effen baan.

Mijn God verhoort nu mijn gebed.

’k Zal Hem met blijde klanken,

In Zijn vergaad’ring danken,

Wanneer Zijn gunst mij heeft gered (Ps. 26:12).

(Volgende keer D.V. 6. Jakob bij Laban)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen