Mijn Liefste is blank en rood

Geliefde lezer(s), het is een wonderlijke zaak dat juist de dochters van Jeruzalem gebruikt werden om de bruid uit te halen. Ze vroegen als in een koor: Wat is uw Liefste meer dan een andere liefste, o gij schoonste onder de vrouwen?

Wat is de Heere goed, want daardoor bracht Hij het leven weer in haar ziel. Ze mocht weer zien Wie haar Zielenbruidegom was; hoe ze Hem had leren kennen met het oog des geloofs; hoe Hij aan haar hart was verklaard. Daarom riep ze uit: Wilt u weten, gij dochters van Jeruzalem, waarom Hij mij méér is dan een andere liefste?: Mijn Liefste is … . Hoever ze ook was afgedwaald, ze geeft een treffend getuigenis hoe haar Liefste eruit ziet.

Eerst letten we op het woord ’blank’. In de grondtaal staat ’blankend wit’. Dat is: zuiver wit, een teken van reinheid, zeggen onze kanttekenaren.

U zult wel aanvoelen dat elk onderdeeltje van deze tekst een diepe geestelijke betekenis heeft. Als de bruid, na ontvangen genade, in de doorleving van haar diep zondige bestaan het uitroept dat Hij blank is, dan heeft ze eerst moeten doorleven wie ze door eigen schuld in Adam geworden is: zwart door de zonde. Ze had weer moeten ervaren dat de oude mens nooit doet wat God wil. Hoe komt de bruid ertoe om zich zó te uiten? Hoe kan ze haar mond openkrijgen? Omdat ze zo ontroerd was, omdat ze zo verslagen was, omdat ze gezondigd had tegen de liefde, tegen zoveel weldaden aan haar bewezen. Hij is blank. Ik wil er dit mee zeggen, dochters van Jeruzalem: Zijn blankheid is het teken van zuiverheid. In Hem wordt geen smet gevonden. Hij is het Heilige Dat uit Maria is geboren. Hij is met de Vader en de Heilige Geest de heilige en waarachtige God Zelf.

Zijn blankheid schittert zo heerlijk tegenover mijn zwartheid. In Zijn dadelijke gehoorzaamheid deed Christus wat Hij zo dierbaar getuigde in het Hogepriesterlijk gebed: Vader, Ik heilig Mijzelven voor hen (Joh. 17:19).

Wat denkt u, als overdacht wordt dat de erf- en dadelijke schuld van Zijn uitverkoren Kerk op Hem gelegd is? Dat de Vader Zelf Zijn eisend recht handhaafde tegen Zijn Zoon. Hij heeft alle zonden, alle ongerechtigheden van Zijn Kerk, op de reine ziel van het dierbare Godslam gelegd. Mijn zonden hebben Hem aangegrepen in de hof van Gethsémané, waar Hij kroop als een worm en geen man!

’Blank’ wijst ook op Zijn overwinnende heerlijkheid. De bruid kende Hem in de staat van Zijn diepe vernedering, maar ze kende Hem ook in de staat van Zijn onuitsprekelijke verhoging: blinkend wit.

Mijn Liefste is blank en rood. Ik zeg het u, gij dochters van Jeruzalem, omdat ik het zeggen kán en omdat ik het zeggen móet; omdat Hij zoveel waarde heeft voor mijn schuldige ziel.

We zouden kunnen vragen: Hoe komt een mens ooit aan die geloofskennis?

Hij heeft Zich zo aan Zijn bruid bekendgemaakt. We kennen toch die bekende tekstwoorden, waarin het zo bijzonder wordt uitgedrukt: Ik ben een Roos van Saron, een Lelie der dalen (Hooglied 2:1). Dat heeft Christus Zelf gezegd! Dat is gebeurd onder de beelden van een rode roos en een witte lelie.

Wat betekent die rode roos? Dat is een teken van liefde. Het is ook een teken van Zijn bitter lijden en sterven. Het is een teken van de dure prijs waarmee Hij Zijn zwarte bruid moest kopen. En een witte lelie is het teken dat Hij haar zal reinigen door Zijn Geest en ijverig maken in goede werken. Als u Hem mag kennen, dan weet u Wie Hij is.

Weet u wat zo’n ontzaglijke zaak is voor de mens? Dat hij van nature geestelijk blind is en daarom geen gedaante noch heerlijkheid ziet in de dierbare Persoon des Middelaars.

Als ik over de kleur rood spreek, dan kan er ergernis in uw ziel opkomen. Weet u waar de kleur rood op wijst? Die wijst op Zijn priesterlijke bediening. Als Profeet heeft Hij tijdens Zijn omwandeling op aarde altijd gewezen op Zijn priesterlijk werk. Dat gebeurt ook in het leven van een kind van God, waar Hij plaatsmaakt voor Zijn hogepriesterlijke werk; voor Zijn bediening als de grote Hogepriester van het heiligdom des Heeren. Rood voor een schuldig mens, voor een schuldige ziel.

Rood is de kleur van bloed. Denk aan al die lammeren in het Oude Testament die één voor één werden geslacht. Het koperen brandofferaltaar bleef altijd brandende. Miljoenen en nog eens miljoenen lammeren zijn er geslacht. De priesters sneden met hun mes de levensdraad van die beesten door. Vreselijk! Er werd bloed gestort. Die schone, witte vacht van zo’n lam kwam onder de bloedspatten. Bloed wijst op het gegeven leven en de kleur ervan wijst ons op Christus Die Zichzelf eenmaal gegeven heeft op Golgotha’s kruisheuvel. Hij heeft Zijn bloed gestort en Zijn leven gegeven tot volkomen verzoening en tot volkomen zaligheid van Zijn uitverkoren Kerk.

Mijn Liefste is (…) rood. De Bloedbruidegom van Zijn Kerk is rood aan Zijn gewaad. De bruid zou zich blind wenen vanwege haar afmakingen. Ze zou zich blind wenen vanwege haar diep geestelijke schuld. Wat is het een wonder als u de Middelaar, de Bloedbruidegom, dan weer in het oog krijgt! Zijn bloed spreekt betere dingen dan het bloed van Abel. Dat bloed brengt nabij, want het is vrede makend bloed.

Zo openbaart de Bloedbruidegom Zich voor het oog des geloofs, als Zijn borgwerk gaat schitteren voor onze doodschuldige ziel. Dan belijd ik het: Heere, wat erg dat ik U niet méér benodig, dat ik niet dágelijks de hysopkwast van U begeer; dat ik niet dágelijks begeer om gewassen en gereinigd te worden van mijn dadelijke zonden en van mijn diepe inwendige verdorvenheid , die mij dag in dag uit nog altijd aanhangt.

Geliefde lezer(s), kent u iets van de beleving van de Bruid? Denk er toch om: Buiten Christus komt niemand tot de zaligheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen