Vader Jakob

Maar Jakob mocht blijven leven, zoals dat ook het geval was met meer mensen die de Heere van heel dichtbij mochten ontmoeten. Dat is een groot wonder, want een mens is zondig en de Heere is heilig en daarom kan een zondig mens in Gods nabijheid niet bestaan. Toch mocht Jakob blijven leven en noemde hij de nauwe ontmoeting met de Heere: Pniël. Die naam betekent: ’gelaat of aangezicht van God’. Zoals gezegd, sprak de Heere die woorden ook tot Mozes. Maar ook hij mocht blijven leven, nadat hij de Heere gezien had, want de Heere sprak tot hem: Zie, er is een plaats bij Mij; daar zult gij u op een steenrots stellen (Ex. 33:21). En de steenrots wees op Christus, want de steenrots was (een teken en voorbeeld van) Christus, lezen we in 1 Korinthe 10:4.

Toen Gideon de Engel des HEEREN (de verschijning van de Heere Jezus vóór Zijn vleeswording) had gezien, dacht hij er eveneens met ontzetting aan te moeten sterven (Richt. 6:22). Maar zijn offer werd aangenomen en daarom was er vrede voor hem bereid. Ook de vader van Simson was bevreesd dat hij sterven zou, omdat hij een Engel des HEEREN had gezien, maar zijn vrouw wees hem op het aangenomen brandoffer en spijsoffer, zodat ook zij in leven mochten blijven. De profeet Jesaja zag de HEERE zitten op een hoge en verheven troon en riep uit: Wee mij, want ik verga, dewijl ik een man van onreine lippen ben (Jes. 6:5). Maar op grond van het brandoffer altaar, dat een voorbeeld was van Christus en Zijn offerande (kanttek. 22), bleef hij leven. Dat leven zou worden verdiend door het volbrachte offer van de Heere Jezus en Hij was het Die met een tijdelijk aangenomen lichaam aan Jakob bij Pniël verschenen was.

De grote betekenis van Pniël is dat er om Christus’ wil een plaats van behoud voor een zondaar is voor het aangezicht van God. Een plaats, die de Heere Zelf voor Zijn kinderen heeft bereid door het werk van de Heere Jezus. Van nature kunnen wij niet bestaan voor Gods aangezicht, maar Gods kinderen mogen eeuwig leven omdat Christus dat voor hen verdiend heeft. Zij kunnen en mogen om Zijnentwil met ongedekt aangezicht de heerlijkheid des Heeren aanschouwen (2 Kor. 3:18). De Heere Jezus heeft gezegd: Zalig zijn de reinen van hart, want zij zullen God zien (Matth. 5:8). En Paulus schrijft: Maar alsdan (namelijk in het toekomende leven, kanttek. 54) zullen wij zien aangezicht tot aangezicht (1 Kor. 13:12). Van dat weergaloze geluk zingen wij: ”Maar (blij vooruitzicht, dat mij streelt!) Ik zal ontwaakt, Uw lof ontvouwen, U in gerechtigheid aanschouwen, Verzadigd met Uw Godd’lijk beeld” (Ps. 17:8).

Wat werd Jakob bemoedigd na de ontmoeting met de Heere bij Pniël. Hij mocht weten dat Ezau hem geen kwaad zou doen en na de bange nachtelijke worsteling ging in de natuur de zon boven Pniël op. We lezen in vers 31: En de zon rees hem op als hij door Pniël gegaan was; en hij was hinkende aan zijn heup. Jakob ging hinkend door het leven om hem blijvend zijn eigen zwakheid te laten voelen (kanttek.

37). Het is niet zeker of hij zijn hele leven hinkend is gebleven, daar wordt verschillend over gedacht. Ter herinnering aan die strijd en het verwonden van zijn heup eten de Joden niet het vlees van een dier in de buurt van de heupzenuw. De kanttekening merkt er verder over op: ’Dit had zijn gebruik vóór de komst van de Messias, maar kan daarna niet zonder superstitie (bijgelovigheid) gebruikt worden’ (kanttek. 50).

In Pniël kreeg Jakob er een andere naam bij, namelijk Israël, hoewel Jakob ook zijn eigen naam tot zijn dood gedragen heeft. Pas zijn nakomelingen werden Israëlieten genoemd. De Heere gaf als verklaring van zijn nieuwe naam Israël: Want gij hebt u vorstelijk gedragen met God en met de mensen en hebt overmocht (Gen. 32:28). De kanttekening merkt over ’het vorstelijk gedragen met God’ op: ’Hebbende de strijd uitgestaan die God hem aandeed en overwonnen’ (kanttek. 43). En over ’het vorstelijk gedragen’ met de mensen: ’Te weten, eerst met Ezau, en daarna met Laban, en nu komt hij weder te strijden met Ezau’ (kanttek. 44).

De Heere, de Hartenkenner, prees de edelmoedigheid van Jakob in zijn omgang met de Heere, alsook in zijn omgang met de mensen. Daarom is het niet goed dat er in de verhalen over Jakob in verschillende Bijbelse geschiedenissen voornamelijk laatdunkend en negatief over hem geschreven wordt. Men heeft het over de brute en goedige Ezau, en daar tegenover de listige, achterbakse Jakob. De naam Jakob heeft inderdaad ook de betekenis van bedrieger of hielenlichter. Maar het is opvallend dat juist Ezau zijn broer zo noemt (zie kanttek. 46 bij Gen. 27:36). Veel belangrijker is wat de Heere in de Bijbel van Jakob zegt.

(Volgende keer D.V. 10. Jakob, een bedrieger?)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen