Samenspraak over de brief van Paulus (13a)

HOPENDE: We zouden dus nog een keer onze aandacht willen geven aan Romeinen 1:17. We hebben de vorige keer met elkaar nagegaan hoe het Evangelie een kracht Gods is tot zaligheid een iegelijk die gelooft. De rechtvaardigheid Gods wordt in dat Evangelie geopenbaard uit geloof tot geloof. De rechtvaardigheid Gods, zoals die door Christus volkomen voldaan en bevredigd is, wordt in dat Evangelie geopenbaard. En zo is dat Evangelie een kracht Gods tot zaligheid. Maar dan ook voor een iegelijk die gelooft. Die zalig worden, worden uit het geloof en niet door de werken zalig. Dat is het waarop de apostel in het bijzonder ook in deze zendbrief zo met alle nadruk wijst. Hij zegt hier in de tekst dat de rechtvaardigheid Gods in het Evangelie geopenbaard wordt uit geloof tot geloof. Het geloof omhelst die dierbare waarheid dat men alleen in de aanschouwing van Christus’ gerechtigheid voor God rechtvaardig is. En als de apostel nu spreekt over ’uit geloof en tot geloof’, dan geeft ons dat ook weer heel wat te overdenken. Er is een voortgang in de weg des geloofs. Die aanvankelijk tot het geloof in Christus mogen komen, mogen een weg bewandelen, waarin ze mogen voortgaan tot het einde van hun leven toe.

UITZIENDE: Dat geeft ons zeker heel wat te overdenken. De apostel laat hier de gelovige Romeinen weten, dat zij door Gods genade tot het geloof in Christus als de reeds lang beloofde en nu in de wereld gekomen Zaligmaker waren gebracht. Maar nu kon het daar niet bij blijven. De leer der zaligheid die ze hadden mogen omhelzen, zou hen steeds dierbaarder moeten worden. En die leer zal ook de ziel in een weg van doorgaande ontdekking steeds dierbaarder worden.

Och vriend, dat kan ik met vrijmoedigheid zeggen, dat ik steeds vastere gangen in de zuivere leer van Gods getuigenis heb mogen krijgen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ervan overtuigd word, dat het niet anders dan de zuivere onvervalste Waarheid is, die ik altijd hebben mogen voorstaan. Met die Waarheid ben ik nog nooit beschaamd uitgekomen. Maar ik ben ook steeds meer aan de weet gekomen, dat het alleen de vrije genade Gods is waardoor de zondaar zalig wordt. Er schiet van de mens niets over in de weg van doorgaande ontdekking. Maar het geloof is en blijft een gave Gods. Daar ben ik ook wel achter gekomen. Hoe ouder dat men wordt en hoe meer men zichzelf leert kennen, hoe meer men het nodig heeft dat de Heere Zelf de ziel het geloof schenkt om zich daardoor te verlaten op de vrije soevereine genade Gods.

De weg die men moet gaan, wordt van ’s mensen kant toch steeds meer zo onbegaanbaar. Door steeds diepere dalen wordt men door Gods hand geleid en steeds meer is men aan satans scherpe pijlen en listen onderworpen. En hoe weet hij er steeds maar gebruik van te maken dat men nog zo’n Gode vijandige en verdorven natuur omdraagt. Een natuur die het met God niet eens kan zijn, als men door Hem in een weg geleid wordt die voor het vlees niet zo aangenaam is. Vroeger konden de boze lusten van het vlees de ziel benauwen en de vijand aanleiding geven tot een sterke verzoeking en ook tot een bange bestrijding, maar wanneer bij het ouder worden de lust vergaat die er vroeger was, dan weet hij van de gebreken van de ouderdom gebruik te maken om de ziel ermee aan te vallen dat zo nooit de weg des Heeren met Zijn volk kan zijn.

En och vriend, ik wil u dan wel eerlijk zeggen, dat het steeds moeilijker gaat vallen om het schild des geloofs omhoog te heffen. Dat is het schild waarop alle vurige pijlen van de vijand worden uitgeblust. Maar met die pijlen zal men toch ook kennis moeten maken En we zullen dan wel weten dat die helse vijand heel wat pijlen op zijn boog heeft.

Ik moet steeds meer denken aan de betekenis van de woorden die we in Hellen broeks vragenboekje kunnen vinden, als hij schrijft dat vroeger satans listen minder waren. Satans listen zijn dus met het toenemen van de jaren en eeuwen van het bestaan der wereld steeds meer geworden. Hij heeft de gangen Gods met Zijn volk nagegaan en zo weet hij met allerlei helse inblazingen waar men niet op berekend is, de ziel op het werk van Gods genade aan te vallen. Altijd draait het in die bestrijdingen maar om diezelfde zaak, namelijk de vrije genade Gods waardoor de zondaar zalig wordt.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen