Hui, hui, vliedt!

De Heere belooft aan het volk Is raël in Jeruzalem zegen, voorspoed, vrede en veiligheid (vers 1-5).

Maar de meeste Israëlieten zijn in Babel blijven wonen. Waarom? Omdat ze in Babel geboren zijn; ze zijn gewend aan de ballingschap; ze weten niet beter. Of omdat ze het goed naar hun zin hebben in Babel; ze zijn getrouwd met de dochters van Babel; ze hebben mooie huizen en landerijen. Waarom zouden ze dan naar een verwoeste stad gaan? Ze wilden liever van de rust genieten. Ze hadden meer liefde voor wereldse rijkdom dan voor Gods woord.

Daarom waarschuwde de Heere die Joden in Babel vanwege hun onverschilligheid en goddeloosheid. Ze worden wakker geschud: hui, hui! Het is een woord van aansporing. Vliedt! Vlucht weg uit het noorderland, uit Babel. Want Babel zal verwoest worden. ‘Een aanspraak aan de Joden die nog in Babylonië bleven. De zin is: Verlaat haastelijk het tegenwoordige gevaar, en hetgeen dat den Babyloniërs over het hoofd is hangende, en vervoegt u bij Gods gemeente’ (kanttek. 16).

Dit is het beeld van ieder mens. Door onze diepe val in het paradijs hebben we ons van God losgescheurd. We leven in ballingschap; ver van God; in het Babel van satan. We zitten gevangen en dienen zonde en satan. En we hebben het goed naar onze zin. We weten niet beter. We denken dat we kunnen genieten van het leven, van de zonde en de wereld. Of is het bij u anders? Heeft de dienst van God de voorkeur boven alle aardse genietingen? Dienen we God of de mammon? Dienen we de Heere of satan? Het antwoord is: Er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt; (…) er is niemand die goed doet, er is ook niet tot één toe (Rom. 3).

We denken in rust en vrede te leven, maar het is een valse rust, het is een tijdelijke voorspoed. Die valse rust kiezen we boven Gods gunst en liefdedienst. Gods bedreigingen verschrikken ons niet, Gods beloften bekoren ons niet. Hoe zien we daarin onze doodstaat en ellendestaat! We kiezen onze eigen wegen, in vijandschap tegen God, in eigen liefde en hoogmoed.

Onbekeerde lezer, ook nu roept de Heere u toe: Bekeert u! U leeft ver van de Heere. U bent in groot gevaar. Hui! Wordt wakker! Wee u! Bekeert u! Verlaat de zonden, kijk niet naar zondige dingen, verlaat de slechtigheden en leef. Vlucht tot God! Vlied toch met alle spoed, verlies geen tijd! Behoud u om uws levens wil, zie niet achter u om!

Ontkom! (vers 7). U kunt denken dat u vrij bent. Maar u zit gevangen; u zit in ballingschap; u zult met satan eeuwig omkomen.

U denkt dat Gods volk het moeilijk heeft, met veel strijd en aanvechtingen. Maar veel beter is de strijd van Gods kinderen mét de liefde en gunst van de Heere, dan vrijheid en voorspoed zónder die liefde en gunst en met de toorn van de Heere. Zie op het einde van Gods volk: Let op den vrome en zie naar den oprechte, want het einde van dien man zal vrede zijn (Psalm 37:37).

Vliedt! Slaat u de roepstem in de wind? Dan slaat u God in het aangezicht! U veracht Gods roepstem, u veracht Gods Woord, u veracht Christus, u veracht uw eigen zaligheid! Hui, ontwaak! Hui, vliedt! Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten (Éfeze 5:14).

Wat is het een Goddelijk wonder, dat de Heilige Geest een hardnekkig en vijandig mens opzoekt en levend maakt. Hoe nodig is dat voor ons allen! Dan leeft u het grote gevaar van dood en eeuwigheid in. Dan ziet u uw zonde en schuld, tegen de allerhoogste Majesteit bedreven! Wat een benauwdheid en droefheid!

U hoort Gods Woord: vliedt! U wilt vluchten. U wilt vlieden van de toekomende toorn. U wilt weg-vluchten van de wereld en de zonde, van de zondige plaatsen en verleidingen, van alle verkeerde tijdsbesteding, van alle zonde die u met de ogen en oren volgt. Maar waarheen?

U wilt vluchten tot God. U dorst naar God. Maar u weet de weg niet. ’k Wou vluchten, maar ik kon nergens heen. Dan wordt uw gebed: Heere, red mijn ziel. ‘Wijs mij toch Uwe wegen, die Gij wilt dat ik zal gaan’.

Dan leidt de Heere u in onbegrepen wegen. Dat zijn ontdekkende wegen, afsnijdende wegen. Wegen waarin u alle gronden voor de eeuwigheid verliest. Wegen waarin u God leert kennen in Zijn heilige deugden. Wegen waarin u uzelf leert kennen als een doodschuldige zondaar die alle geboden van Gods heilige wet heeft overtreden, die het oordeel waardig is, helwaardig! Daar komt een buigen voor de hoge God. ‘Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig!’ Om te komen… en toch niet om te komen. Wat een wonder als dan met kracht in uw ziel klinkt: Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven (Matth. 11:28). Om de rust buiten uzelf te vinden, om de rust in de Rustaanbrenger te ontvangen. Om Christus als de enige Schuilplaats te mogen leren kennen. Maar om ook te leren, dat Christus niet is gevlucht toen de toorn Gods en de straf van Zijn Kerk op Hem gelegd werd. Hij heeft Zijn leven gegeven voor Zijn schapen, opdat zij mogen leven door Hem en in Hem.

Maar om ook te leren, dat het vlieden uw hele leven nodig is. Dat de verzoekingen elke keer terugkomen; de verzoekingen van de wereld; de listen en aanvechtingen van satan; maar ook de verdorvenheid van ons eigen hart. Als ik het goede wil doen, ligt het kwade mij bij. Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God door Jezus Christus, onzen Heere (Rom. 7:24,25). Wat is het voor Gods kinderen nodig, elk moment: Zijt nuchter en waakt; want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als een briesende leeuw, zoekende wien hij zou mogen verslinden (1 Petr. 5:8).

Om steeds opnieuw te vluchten, tot Christus en Zijn gerechtigheid, tot Christus en Zijn bescherming. Om elke keer opnieuw in die Schuilplaats des Allerhoogsten te mogen rusten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen