Geen toevlucht? (1)

Ouderliefde gaat heel ver.

Veel verdriet kunnen zij hebben van en over hun zoon of dochter die een verkeerde weg gaat, of die iets heel ergs heeft gedaan. Maar tóch … het blijft hun kind. En ze blijven van hem of haar houden. Het is hun dagelijks gebed of de Heere wil terugbrengen, wil bekeren. Wat zouden zij daar blij mee zijn!

Wat kunnen ze ook intens meelijden met een dochter of zoon die ziek is, pijn heeft, of die het om andere redenen heel moeilijk heeft. Wat proberen ze álles te doen om te helpen, te troosten, de Heere te smeken om wat zo nodig is. Natuurlijk kan hun kind altijd bij hen terecht, zéker in zijn of haar diepe nood. Maar hoe is het, als het ene kind het andere iets ontzettends heeft aangedaan? Daarover schreef Melanie (niet haar echte naam) in haar brief. Ik probeer de inhoud samen te vatten.

Openheid lucht op

“Ik ben jarenlang misbruikt door mijn broer. Heel lang heb ik daarover gezwegen. Maar toen moest het verhaal eruit. Ik liep bij een psycholoog omdat ik voor de zoveelste keer psychisch was vastgelopen. Na een half jaar had ik voldoende vertrouwen in haar, dat ik mijn verhaal durfde vertellen. Wat was dat een opluchting. Als eerste hebben we toen mijn ouders ingelicht. Die waren eerst verbijsterd en vol ongeloof. Maar later geloofden ze het wel. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar. Ik was ’s nachts altijd erg onrustig, droomde veel en praatte in mijn slaap hardop maar onverstaanbaar. Ik had complete nachtmerries.

Grote omslag

Toen mijn broer geconfronteerd werd met het verleden, ontkende hij. En mijn ouders geloofden hem. Mij niet meer. Hoe durfde ik zoiets te verzinnen. Toen werd ik dus voor de tweede keer slachtoffer. Ik was toen ten einde raad en heb een afscheidsmail naar de psycholoog gestuurd en wilde al mijn pillen die ik had innemen. Ik kon het leven niet meer aan.

Gelukkig - maar dat heeft zo moeten zijn - was de psycholoog op haar kantoor toen ze de mail kreeg. Ze las hem gelijk en heeft onmiddellijk mij opgebeld en maatregelen genomen.

Er leek daarna weer enige toenadering tot thuis te komen.

Maar ik moest over het misbruik zwijgen, terwijl alles nog zo heftig bij mij was en ik verschillende keren de crisisdienst heb moeten bellen.”

Melanie besluit haar brief met: “Helaas hebben veel slachtoffers van misbruik dezelfde ervaring. Ze voelen zich uit de familie verstoten. Ze worden niet geloofd. Ik zou het fijn vinden als u hier ook eens aandacht aan wil besteden in De Wachter Sions.”

De Heere bewaarde jou

Een brief met schokkende inhoud, Melanie. Uit de nood geboren. Die nood was zó hoog dat je jezelf kwaad wilde doen. Een afscheidsbrief had je al verzonden.

En wat schrijf je dan? Het heeft zo moeten zijn, dat je psycholoog je brief direct las en maatregelen kon nemen.

Daarmee bedoel je - volgens mij - dat de Heere het zo bestuurde! Hij was het Die jou toen bewaarde.

Misschien heb je Hem al vaak gebeden om hulp. Misschien heb je gedacht: De Heere hoort mij niet. Maar Hij was het zéker Die jou tegen jezelf beschermde. Hij zag jou. Hij ziet jou nóg. Hij kent jou. Hij roept jou nóg toe: “Roep Mij aan in de dag uwer benauwdheid. Wentel uw weg op Mij, de alwetende en almachtige HEERE!”

Ja, God is alwetend. Hij weet wie jou dit kwaad heeft aangedaan. Hij is ook almachtig.

Het is voor Hem maar een wenkje om het hart van je broer zacht te maken. Hem berouw te geven. Hem naar jou toe te laten gaan en om vergeving te doen vragen.

Veel breder

Ik wil het breder trekken. Er zijn zoveel jongeren en ouderen die weten dat zij iemand anders erge of zelfs verschrikkelijke dingen hebben aangedaan. En wij állen hebben ons te onderzoeken.

Is er iets gebeurd wat nog niet goedgemaakt is met de ander?

Blijft dat nog steeds wroeten vanbinnen? Of … hebben we er helemaal geen last meer van?

Of … hebben we er helemaal geen last meer van?

Denken we écht niet meer aan de ander die door dat erge nog steeds lijdt? Het is een grote en moeilijke stap om naar die ander toe te gaan. Maar je mag de Heere vragen om je daarbij te helpen. Hijzelf is het Die oproept: Belijd elkander de misdaden (de zonden) en bidt voor elkander (Jak. 5:16a).

Melanie, wat zou dát een zegen voor jou zijn. Maar ook voor je broer.

Nee, het zal je probleem niet helemaal wegnemen.

Maar het zal zoveel opluchting geven.

Als het weer góed is met elkaar en … met je ouders.

Over het grote probleem van ouders in zulke situaties, wil ik D.V. de volgende keer iets proberen te schrijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen