De heilige oorlog (133)

De Vriend van kapitein Geloof

Nadat de dappere kapitein Geloof de brieven heeft afgegeven aan degenen voor wie ze zijn, gaat hij naar de kamer van de Secretaris, de Opperste Geheimschrijver. De twee mannen, die erg bevriend zijn met elkaar, brengen de tijd door met vertrouwelijke gesprekken. Ze weten beter dan de burgers van Mensziel wat er te wachten staat. De Opperste Geheimschrijver laat zijn liefde tot kapitein Geloof elke keer weer zien. Hij zorgt ervoor dat de kapitein veel goeds ontvangt van Zijn tafel. Hij toont Zijn vriendelijk aangezicht aan kapitein Geloof, terwijl alle anderen in Mensziel als het ware nog onder een wolk leven. Nadat de twee mannen enige tijd met elkaar hebben gesproken, trekt de kapitein zich terug in zijn kamer om te rusten.

De bevordering van kapitein Geloof

Het duurt echter niet lang, of de Opperste Geheimschrijver vraagt de kapi-tein weer te komen. De kapitein doet wat hem gevraagd wordt, waarna de twee mannen elkaar weer zoals gewoonlijk begroeten. De kapitein vraagt aan de Secretaris: ‘Wat heeft u tot mij, Uw dienaar, te zeggen?’ Daarop neemt de Opperste Geheimschrijver hem apart om hem te spreken. Nadat Hij de kapitein meerdere keren Zijn vriendschap heeft getoond, zegt Hij: ‘Ik bevorder u tot luitenant van de Prins over alle strijdkrachten in Mensziel. Vanaf vandaag moeten alle inwoners van Mensziel u gehoorzamen. U zult ze overal leiden en in- en uitbrengen. U zult, passend bij uw rang, de oorlog voeren voor de Prins en Mensziel en tegen de kracht en macht van Diábolus. Alle andere kapiteins moeten naar uw bevelen luisteren.’

De macht van kapitein Geloof

De inwoners van Mensziel beginnen te begrijpen welke invloed kapitein Geloof heeft in zowel het hof van de Prins als samen met de Opperste Geheimschrijver in de stad. Er is immers niet eerder een man geweest die zo voorspoedig is geweest en die zo’n goed nieuws van Immanuël heeft door gegeven als hij. Nadat met berouw erkend is dat men niet meer gebruik heeft gemaakt van deze kapitein, sturen de burgers de hulppredikant Geweten naar de Opperste Geheimschrijver. Ze vertellen dat ze ernaar verlangen om zich geheel te onderwerpen aan de regering, zorg, bewaring en leiding van kapitein Geloof.

De hulppredikant, Geweten, gaat met deze boodschap naar de Opperste Geheimschrijver. Uit Diens mond hoort hij dat kapitein Geloof tot welzijn van Mensziel voorop zal gaan in het leger van Koning El-Schaddaï in de strijd tegen Zijn vijanden. Geweten buigt diep en dankt de Opperste Geheimschrijver. Hij keert terug naar de stadsbewoners en vertelt hen het nieuws. Dit alles vindt in het diepste geheim plaats, omdat de vijanden nog veel macht in de stad hebben.

Het geloof breekt weer door

Al eerder heeft Bunyan het belang van het geloof duidelijk gemaakt. Maar door alle gebeurtenissen is het geloof op de achtergrond geraakt. Nu er weer toenadering komt tussen de zich schuldig kennende zondaar en Zijn Zaligmaker, treedt het geloof weer op de voorgrond. Maar dat gaat niet buiten het werk van de Heilige Geest om. Het geloof is weer nauw verbonden met Hem geraakt.

Geest en geloof

Door welke Geest / geest worden we geleid? Het is van levensbelang om hierbij stilgezet te worden en deze vraag te overdenken.

Aangrijpend is wat Paulus aan Timotheüs schrijft: … dat in de laatste tijden sommigen zullen afvallen van het geloof, zich begevende tot verleidende geesten en leringen der duivelen (1 Tim. 1:4). Verleidende geesten zorgen voor een afvallen van het geloof. Satan, de grote verleider, gebruikt daarvoor niet alleen wereldse verleidingen, maar ook verleidende geesten op godsdienstig gebied (zie kanttek. 4). Godsdienstige verleiders kunnen de mond vol hebben van geloof en van een oproepen tot geloof. Helaas, vaak wordt het geloof dan losgemaakt van de bekering en het werk van de Heilige Geest, zodat een onbekeerde het geloof in handen gedrukt krijgt. Zouden dat geen leringen der duivelen zijn, omdat de duivel daarvan de auteur of ingever is? (kanttek. 5).

Gods Geest werkt anders. Het onbedrieglijke kenmerk van Zijn werk is dat een zondaar eerst ontdekt wordt aan het feit dat hij nog onbekeerd is, dat hij vol met ongeloof en zonde zit. Juist na de uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag verkondigt Petrus die boodschap van Gods Woord op zo’n indringende wijze. En als dan duizenden verslagen zondaren vragen wat ze moeten doen, dan zegt hij niet: ‘Geloof dat Jezus voor je gestorven is. Je bent toch een verslagen zondaar? Dan staat Hij klaar!’ Nee, dan klinkt het: ‘Bekeert u!’ Uit Handelingen 2:39 blijkt dat dat niet buiten de roeping op grond van Gods verkiezende liefde omgaat. Dan wordt het wonder zo groot, omdat niet het geloof van de mens, maar Gods genade alleen de zaligheid werkt. ‘Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheên heb ik van mijn God genoten, ’k roem in vrije gunst alleen!’ Het gevolg is dan ook zo’n nauwe betrekking tussen het geloof in het hart en de Geest Die in het hart woont en werkt.

Het geloof gaat voorop

Als het geloof dan doorbreekt, dan gaat geloof ook weer voorop in de strijd. Paulus maakt het verband tussen de geestelijke strijd en het geloof als volgt duidelijk: …dat gij staat in één geest, met één gemoed gezamenlijk strijdende door het geloof des Evangelies (Fil. 1:27b). Die geestelijke strijd noemt hij daarom den goeden strijd des geloofs (1 Tim. 6:12). Als Paulus later terugblikt op zijn leven, kan hij schrijven: Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geëindigd, ik heb het geloof behouden (2 Tim. 4:7). De strijd kan niet goed zijn, als het geloof niet voorop gaat. Bunyan heeft het al eens eerder geschreven, maar nu laat hij het weer horen: ‘Alle andere kapiteins moeten naar uw bevelen luisteren.’ Zo laat hij zien, wat de latere predikant Alexander Comrie (geboren in 1706 in het Schotse Perth, overleden in 1774 in Gouda) als volgt heeft beschreven: ‘Ja, het geloof heeft iets in zich, hetwelk het maakt tot de officier van alle genaden. Want alleen het geloof verenigt ons met Christus.’

Het geweten en het geloof

Bunyan laat ook zien dat het geloof invloed heeft op het geweten. Een reine consciëntie en het geloof zijn onafscheidelijk aan elkaar verbonden: Houdende de verborgenheid des geloofs in een reine consciëntie (1 Tim. 3:9). Als dat niet het geval is, dreigt schipbreuk en daarmee de eeuwige ondergang: Houdende het geloof, en een goede consciëntie, welke sommigen verstoten hebbende, van het geloof schipbreuk geleden hebben (1 Tim. 1:19).

Hiermee is een eind gekomen aan wat Bunyan schrijft in het hoofdstuk: ‘Zie, hij bidt.’ Zonder geloof is er geen sprake van een waar gebed, van een oprecht zoeken van God. Wat Paulus aan de Hebreeën schrijft is daarom enerzijds tot ontdekking, anderzijds hoopgevend: Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot God komt, moet geloven dat Hij is, en een Beloner is dergenen die Hem zoeken (Hebr. 11:6). Dan blijft het gebed niet vreemd: ‘Heere, schenk mij dat geloof, onverdiend, maar ook zo onmisbaar.’ Dat is genadeloon van de grote Beloner!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen