24. Een zwarte bladzijde in het leven van David

Hoewel hij meerdere vrouwen had, zo wilde hij ook met deze vrouw nader kennismaken. Meteen liet hij vragen wie zij was en het bleek dat zij Bathséba heette en getrouwd was met Uría. Dat antwoord had voor David afdoende moeten zijn om zich verder niet meer met de vrouw te bemoeien. De Heere beveelt immers in het tiende gebod: Gij zult niet begeren uws naasten vrouw (Deut. 5:21). Die woorden betekenen dat niemand met een andere vrouw mag omgaan zoals hij dat met zijn eigen vrouw doet. Zo’n omgang heeft de Heere streng verboden. ‘Omdat lichaam en ziel tempelen van de Heilige Geest zijn, zo wil Hij, dat wij ze zuiver en heilig bewaren; daarom verbiedt Hij alle onkuise daden, gebaren, woorden, gedachten, lusten en wat de mens daartoe trekken kan,’ zegt Zondag 41 van onze Heidelbergse catechismus.

Toen David hoorde dat Bathséba getrouwd was, liet hij haar toch naar het paleis komen en ging op een zondige manier met haar om. Niet alleen David, maar ook Bathséba zondigde! Zij had, zeker als getrouwde vrouw, David op het zondige van zijn gedrag moeten wijzen. Toen de vrouw van Pótifar op Jozef verliefd werd en zij hem vanwege zijn schoonheid tot zonde wilde verleiden, antwoordde hij: Hoe zou ik dit een zo’n groot kwaad doen en zondigen tegen God? (Gen. 39:9). Zo’n antwoord had ook Bathséba aan de koning moeten geven. Helaas deed zij dat niet en bracht de tijd een poos op een verkeerde manier met David door. Bathséba zondigde hierdoor tegen de Heere én tegen haar man Uría! Daarna ging zij naar haar huis terug en ook David leefde verder alsof er niets gebeurd was.

Maar het duurde niet lang of Bathséba liet de koning weten dat zij in verwachting was. De koning bedacht zich geen ogenblijk en liet haar man Uría - die onder Joab in de strijd gewikkeld was tegen de stad Rabba van de Ammonieten - tot hem komen. De koning raadde hem aan een poosje naar zijn huisvrouw te gaan. Op die manier wilde hij zijn zondige daad met Bathséba verbloemen en het de mensen doen vóórkomen dat zij in verwachting was van haar man Uría, die het leger van de Israëlieten tijdelijk had verlaten om zijn vrouw een tijdje gezelschap te houden. De mensen zouden niet beter weten of het te verwachten kind zou van Bathséba en Uría zijn. Niemand zou ooit te weten komen dat de eigenlijke vader David was.

Maar wat verborgen is voor de mensen, is niet verborgen voor de Heere Die alles weet, ziet en hoort. Er staat in 2 Kronieken16:9: Want de HEERE aangaande, Zijn ogen doorlopen de ganse aarde. David wist dat heel goed. Hij zegt zelf in Psalm 139:2: Gij weet mijn zitten en mijn opstaan, Gij verstaat van verre mijn gedachte. Maar dat alles verhinderde hem niet opnieuw in een gruwelijke zonde te vallen en zijn zonde voor het oog van de mensen te verbergen.

De zonde van Eva had door het zien van de verboden boom de begeerte in haar gewekt om ervan te eten: Zij nam van zijn vrucht en at; en zij gaf ook haar man met haar, en hij at (Gen. 3:6). Ook bij David kwam door het oog (de oogpoort) de zonde in het hart, toen hij op het dak van zijn paleis wandelde en een schone vrouw zag, met alle gevolgen van dien. Er staat in Spreuken 22: 14: De mond van de vreemde vrouwen is een diepe gracht (te weten van ellenden voor lichaam en voor ziel, zegt kanttek. 34); op welken de HEERE vergramd is, zal daarin vallen. Hier lezen we dat op wie de Heere vertoornd is, in de zonde van het zevende gebod valt. Maar was de Heere dan vertoornd op David? Er is wel opgemerkt dat David met het leger van Joab had moeten optrekken naar de hoofdstad Rabba van de Ammonieten. We lezen in 2 Samuël 11:1 dat David Joab en zijn knechten met hem en gans Israël heenzond dat zij de kinderen Ammons verderven en Rabba belegeren zouden. Doch David bleef te Jeruzalem. Terwijl David meestal persoonlijk altijd deelnam aan de strijd tegen de vijanden, lezen we nu: Doch David bleef te Jeruzalem. Dhr. C. Huisman schrijft in ‘De Bijbelse Geschiedenis deel 4’: ‘Als theocratisch koning over Israël was David geroepen om de oorlogen des Heeren te voeren. Israëls oorlogen tegen zijn vijanden droegen een heilig karakter omdat de heidense volken van die tijd feitelijk niet anders waren dan handlangers van de vorst der duisternis: de grote tegenstander van God. David was in zijn strijd een type van Christus’ (blz. 152). Maar juist in de hardnekkigste oorlog tegen de Ammonieten ging David een keer niet mee en juist toen viel hij in de zonde met Bathséba.

Gij zult niet doodslaan, noch u wreken.

Breekt nooit de echt. Steelt niemands goed.

Gij zult geen vals getuig’nis spreken;

Bemint elk met een vroom gemoed (Tien geboden des HEEREN:7)

(Volgende keer D.V. 25. Het berouw van David)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen