David, de man naar Gods hart

Ten einde raad nam de koning een vreselijke maatregel. Hij schreef een brief aan Joab om Uría op zo’n gevaarlijke plaats in het leger te zetten dat hij zeker door de Ammonieten zou worden gedood. Hij schreef: Stelt Uría vooraan tegenover de sterkste strijd, en keert van achter hem af, opdat hij geslagen worde en sterve (vers 15). Met die brief werd Uría naar Joab gestuurd, niet wetend dat zijn eigen doodvonnis in de brief vermeld stond. Joab deed precies zoals de koning het hem bevolen had en de misdadige list gelukte. Terwijl Uría en een deel soldaten de muren van Rabba naderden, schoten de Ammonieten hun pijlen op hen af. Onverwachts verlieten de soldaten op bevel van Joab de gevaarlijke plaats en werd de in de steek gelaten Uría het doelwit van de Ammonieten. Het gevolg was dat hij dodelijk getroffen neerviel. Meteen stuurde Joab het bericht aan koning David via een boodschapper door en sprak tot hem: ‘Als koning David soms kwaad wordt omdat we te dicht bij de muur van Rabba kwamen, vertel hem dan dat Uría ook gestorven is.’ En de bode ging heen, en kwam in, en gaf David te kennen alles waar hem Joab om uitgezonden had (vers 22). Maar David werd na het bericht van de bode helemaal niet boos. Integendeel, hij sprak tot de boodschapper: ‘Zo gaat het nu eenmaal in een oorlog. Dan komen er altijd soldaten om, het zwaard verteert zowel dezen als genen‘ (vers 25).

Toen Bathséba vernam dat haar man gestorven was, was ze erg verdrietig. Na haar rouwtijd nam David haar tot vrouw. Op een misdadige en slinkse manier had hij zijn doel weten te bereiken. Maar wat verborgen was voor de mensen, was niet verborgen voor de Heere, want we lezen: Doch deze zaak die David gedaan had, was kwaad in de ogen des HEEREN (vers 27).

Intussen ging de tijd door en negen maanden later werd het zoontje van David en Bathséba geboren. Al die tijd leefde David zoals hij dat gewoon was: hij deed zijn dagelijkse gebeden, nam de godsdienstplichten waar en leefde voor het oog van de mensen als een voorbeeldig christen. Niemand wist wat er zich in zijn leven had afgespeeld.

Toen kwam de profeet Nathan tot hem! Hij was door de Heere gestuurd en vertelde de koning de volgende gebeurtenis. ‘Koning, er waren twee mannen in een stad. De ene man was erg rijk en bezat veel schapen en runderen en de andere man was straatarm. Hij bezat alleen een vrouwtjeslam waarmee hij erg in zijn schik was en hij behandelde het alsof het een kind was. Op een dag kreeg de rijke man bezoek en toen heeft hij dat vrouwtjeslam van de arme man afgenomen, het laten slachten en het daarna tijdens de maaltijd opgegeten.’

O, wat werd de koning boos toen hij dát hoorde. Nauwelijks was de profeet uitgesproken of de koning riep verontwaardigd uit: ‘Zo waarachtig als de HEERE leeft, de man die dat gedaan heeft, is een kind des doods. Hij moet viervoudig teruggeven wat hij gestolen heeft!’ Toen keek Nathan de koning recht in de ogen aan en sprak: ‘Koning, u bent die man! De Heere heeft u rijkdom en eer gegeven, maar u hebt het aangedurfd de vrouw van Uría te nemen en hem te laten ombrengen. Nu dan, het zwaard zal van uw huis niet afwijken tot in eeuwigheid, daarom dat gij Mij veracht hebt en de huisvrouw van Uría genomen hebt (vers 10).’ Het waren ontzettende woorden, die als hamerslagen op de ziel van koning David neerkwamen. Tevens waren het moedige woorden van de profeet om zo’n opdracht onomwonden de koning mee te delen. Er wordt weleens gezegd: ‘De ontzettende boodschap kon tweeërlei uitwerking hebben: het zou Nathans hoofd kunnen kosten of Davids hart kunnen raken zodat hij in de schuld mocht komen.’ Als de koning boos geworden was, had hij de profeet op staande voet kunnen laten doden. Maar het zou ook kunnen zijn dat de boodschap door genade zijn hart zou raken en gelukkig was dat laatste het geval. Na Nathans ontzettende mededeling bekende David: Ik heb gezondigd tegen de HEERE (2 Sam. 12:13). Zijn bekentenis kunnen we lezen in Ps. 51 waar hij zegt: Zijt mij genadig, o God, naar Uw goedertierenheid, delg mijn overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden. Was mij wel van mijn ongerechtigheid, en reinig mij van mijn zonde (de verzen 3 en 4).

Want ik gevoel de grootheid van mijn kwaad;

Mijn zonde zie ’k mij steeds voor ogen zweven;

’k Heb tegen U, ja U alleen, misdreven;

Uw wil en wet, hoe heilig, stout versmaad.

Ik heb gedaan, wat kwaad was in Uw oog;

Dies ben ik, HEER’, Uw gramschap dubbel waardig;

’k Erken mijn schuld, die U tot straf bewoog;

Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig (Ps. 51:2).

(Volgende keer D.V. 26. Amnons zonde en dood)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen