29. De raad van Achitófel en Husai

De eerste man die hij om raad vroeg was vanzelf de heel wijze Achitófel en die adviseerde hem om twee dingen te doen. In de eerste plaats moest hij Davids bijwijven als zijn eigen vrouwen nemen, zodat de mensen zouden zien dat er tussen zijn vader en hem voor altijd een onherstelbare breuk en een blijvende verwijdering was ontstaan. Absalom volgde deze goddeloze raad kort hierna op.

In de tweede plaats vroeg Achitófel toestemming om aan het hoofd van een groot leger van 12.000 man meteen David te vervolgen en vervolgens de oude koning te doden. ‘Koning David en zijn mannen zijn moe en moedeloos en daarom zal ik hen met gemak kunnen verslaan en de koning doden. Als hij niet meer in leven is, zal het volk als vanzelf u als koning erkennen,’ sprak Achitófel. Daarna vroeg Absalom aan Husai zijn mening en die sprak: ‘De raad van Achitófel is deze keer niet goed. U weet dat uw vader en zijn mannen zeer dappere mannen zijn en zij voelen zich als een beer die van jongen beroofd is. Mogelijk hebben zij zich in één van de holen verborgen en zullen zij mogelijk onverwachts op u aanvallen en u verslaan. Al gauw zal in het hele land de roep gehoord worden: ‘’Absalom is verslagen!” Daarom is een veel beter plan om uit heel Israël, van Dan in het noorden tot Berséba in het zuiden, een groot leger samen te stellen waarin u zelf in de strijd meetrekt. Op die manier zult u vast en zeker de overwinning behalen.’

Absalom en zijn mannen vonden de raad van Husai beter dan die van Achitófel, hoewel de raad van de laatste zondermeer de beste was. Hieruit bleek duidelijk de zorg van de Heere voor Zijn kind David, want we lezen in de Bijbel: Doch de HEERE had het geboden, (‘door Zijn voorzienigheid zo beschikt,’ zegt kanttek. 24) om de goede raad van Achitófel (om David en de zijnen onmiddellijk te vervolgen) te vernietigen, opdat de HEERE het kwaad (‘de welverdiende straf’, zegt kanttek. 26) over Absalom bracht (2 Sam. 17:14). Nog vóórdat Absalom het besluit van Achitófel en Husai in overweging had genomen, hadden de beide priesters Zadok en Abjathar via hun zonen het advies van Achitófel aan David al over laten brengen. De beide priesterzonen hadden zich zo onopvallend mogelijk bij een waterfontein opgesteld in afwachting van nadere berichten van hun vader. Toen verscheen daar ineens een dienstmeisje. Ze keek even links en rechts, merkte de priesterzonen op, liep op hen toe en fluisterde: ‘Ga vlug naar koning David en raad hem aan met zijn volk zo snel mogelijk naar het Overjordaanse uit te wijken, want Achitófel heeft Absalom aangeraden koning David onmiddellijk te achtervolgen!’ Meteen was het meisje weer verdwenen en de twee priesterzonen liepen zo snel ze konden in de richting van de vluchtende David.

Gezien de ernst van de zaak werd David aangeraden zo snel mogelijk naar de overzijde van de Jordaan uit te wijken. Vernacht deze nacht niet in de vlakke velden der woestijn en ga spoedig over, opdat de koning niet verslonden worde, en al het volk dat met hem is, luidde de indringende boodschap (2 Sam. 17:16).

Maar enige waakzame knechten van Absalom hadden de beide mannen opgemerkt. Zij vertelden het aan Absalom en meteen werd een achtervolging ingezet. In Bahûrim, iets buiten de stad Jeruzalem, merkten de priesterzonen dat ze ontdekt waren. Geholpen door een vrouw konden ze zich vlug verbergen in een put die afgedekt werd door een kleed waarop gort lag te drogen. De knechten van Absalom vroegen aan de vrouw of ze ook vluchtende mannen had gezien. ‘Inderdaad heb ik die gezien, ze zijn juist over dat watertje ginds gegaan,’ sprak ze. Meteen waren de knechten verdwenen en kort hierna konden de priesterzonen ongehinderd hun boodschap aan koning David overbrengen. Meteen maakte de koning werk van de dringende oproep en de hele nacht spoedde zich David met de zijnen over de Jordaan en aan het morgenlicht ontbrak er niet tot één toe, die niet over de Jordaan gegaan was (2 Sam. 17:22).

Na een uitermate vermoeiende tocht kwam de koning met de zijnen in het Overjordaanse Mahanáïm aan. Een aantal vrienden uit de omgeving, onder wie de rijke Barzillai, onthaalden de vluchtelingen op eten, drinken en andere voorzieningen.

Met Achitófel liep het intussen niet best af. Toen hij merkte dat zijn raad verworpen was, ging hij naar zijn huis, regelde het een en ander en maakte daarna een einde aan zijn leven. Hij, wiens raad doorgaans werd opgevolgd, kon het niet verwerken dat zijn advies deze keer verworpen werd. Ongetwijfeld voorzag hij ook dat Absalom het onderspit zou delven en dat David weer op de troon zou komen. Maar dat zou tevens het doodvonnis van hem inhouden, want David zou hem vast en zeker ter dood veroordelen. Om dat vonnis te ontlopen, doodde hij zichzelf. De Heere zegt in Zijn Woord dat zij die Gods kinderen kwaad doen, Zijn oogappel aanraken en dus de Heere Zelf beschadigen (Zach. 2:8 en kanttek. 23). Vandaar de zo aangrijpende afloop van Achitófel. Hoeveel gelukkiger was koning David gesteld die onder de moeilijkste omstandigheden kon getuigen:

In God is al mijn heil, mijn eer,

Mijn sterke rots, mijn tegenweer;

God is mijn toevlucht in het lijden.

Vertrouw op Hem, o volk, in smart,

Stort voor Hem uit uw ganse hart;

God is een toevlucht t’ allen tijde (Ps. 62:5).

(Volgende keer D.V. 30. De ondergang van Absalom)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen