Pasen in het leven van Job

Geliefde lezer,

De Heere beproeft het geloof, we lezen ervan in 1 Petrus 1:7: Opdat de beproeving uws geloofs, die veel kostelijker is dan van het goud, hetwelk vergaat en door het vuur beproefd wordt, bevonden worde te zijn tot lof en eer en heerlijkheid, in de openbaring van Jezus Christus. Job heeft het ondervonden in zijn leven in een ongekende mate. Hij moest zijn tien kinderen verliezen, had een verschrikkelijke huidziekte en zijn vrouw probeerde hem wanhopig te maken. Ja, ook zijn vrienden moest Job kwijtraken. Om in een pijnlijke weg alleen God over te mogen houden.

Job gaat zich in dit hoofdstuk verdedigen, zo lezen we in het eerste deel van het hoofdstuk. Maar nu moeten we goed opletten, er komt een grote ommekeer in het leven van Job. Daar gaat Job dat grote wonder wat volgt aankondigen in de verzen 23 en 24: Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden! Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend! Dat zij met een ijzeren griffie, en lood, voor eeuwig in een rots gehouwen wierden! En dan zien we dat het voor Job ook een groot wonder wordt. Daar klinkt het temidden van zoveel moeitevolle omstandigheden: wat ik nu ga zeggen schrijf dat maar op, nee, niet zomaar opschrijven, maar dat mijn woorden in een rots gehouwen worden. Het is ook gebeurd, het is terechtgekomen in het Woord Gods, in het onfeilbare Woord des Heeren. Daar klinkt het: Want ik weet: mijn Verlosser leeft. Daar breekt het wonder van het geloof door! Job zag geen hand voor ogen, zouden we kunnen zeggen, Job had alles tegen, maar daar, tegen de gitzwarte achtergrond van de omstandigheden, gaat het geloof schitteren. Is het zo ook niet in de natuur? Schittert een regenboog niet het meest tegen de achtergrond van een gitzwart wolkendek? Welnu, het geloof is een vaste grond der dingen die men hoopt en een bewijs der zaken die men niet ziet (Hebr. 11:1).

Zie, daar schittert het geloof van de oude beproefde Job. Hoor eens de roemtaal van het ware geloof: Want ik weet: mijn Verlosser leeft! De kanttekening 42 geeft kernachtig weer: ‘zo verklaar ik, dat de beloofde Messias mijn Zaligmaker is, Die mij ten jongsten dage ten eeuwigen leven opwekken zal.’ Daar mag hij gaan getuigen van de wetenschap, de kennis die ligt op de bodem van zijn hart. Niet zomaar een oppervlakkige kennis, een weten met alleen het verstand, waar in onze dagen genoeg van te vinden is. Maar dit is een weten met een geheiligde wetenschap. We zouden het ook kunnen omschrijven als een weten bij ondervinding.

Lezer, wanneer de Heere een mens van dood levend maakt en het geloof ingeplant wordt, dan wordt hij verlost, afgesneden van Adam en ingelijfd in Christus. Maar zou dan onmiddellijk de uitroep zijn: Want ik weet: mijn Verlosser leeft? Nee, dan gaat u wel geloven, maar niet dat uw Verlosser leeft. U gaat geloven tegen God gezondigd te hebben. Geloven dat u God kwijt bent en Hem niet kunt missen. Dan wordt Gods heilige wet getoond en wordt zichtbaar dat u Gods deugden geschonden hebt. Dat u een Verlosser mist en gewaarwordt vast te zitten in de banden van de vorst der duisternis. U zult er alles aan gaan doen om uzelf te gaan verlossen. Maar u moet erachter komen dat u steeds vaster gaat zitten. Zeker als de Heere verder gaat werken in uw leven en u ontdekt, niet alleen aan uw dadelijke zonden, maar ook aan de verdorvenheid van uw bestaan. Zijn ze onder ons die er kennis aan hebben gekregen in hun leven? Overtuigd geworden van zonde, van gerechtigheid en van oordeel? Ze komen erachter de weg ter zaligheid niet te kennen of te weten.

Groot is het wanneer de Heere doorwerkt in de harten van de Zijnen en dat ze als een strafwaardige zondaar aan Zijn voeten terecht mogen komen als een geheel rechteloze onwetende dwaas voor God. En de weg der verlossing op Gods tijd wordt aangewezen. Ik heb hulp besteld bij een Held (Ps. 89:20m). Dat er een mogelijkheid van zaligworden ontdekt wordt. Dan spreken we over de oefeningen van het geloof. De Heere is vrij in de mate waarin het geleerd wordt. Maar wanneer de Heere het geloof in beoefening schenkt is er geen twijfel meer, dan ligt het vast. Ja, in elke geloofsoefening is zekerheid. Dan mag er door het geloof ook een ‘mijnen’ (zich toe-eigenen) zijn.

De kanttekeningen wijzen ons erop wie Job nu door het geloof in het oog mag hebben, namelijk de beloofde Messias, zijn Zaligmaker! Ver voor de komst van Christus in het vlees mag Job de verrekijker van het geloof ter hand nemen. Daar mag Hij zien op Christus! O, wat een wonderlijke zaak. Zie wat het ware geloof geeft, er is geen twijfel meer te vinden in het hart van Job.

Wat een diepten liggen hierin. Om de Verlosser te kunnen zijn voor Zijn Kerk moest Hij Zich gevangen laten nemen: indien gij dan Mij zoekt, zo laat dezen heengaan (Joh. 18:8b). En dat niet alleen, Hij moest de allerhoogste prijs betalen, de prijs van Zijn eigen bloed. Waartoe? Om verloren zondaren die in de strikken van de duivel, van de wereld en van het eigen boze bestaan verwikkeld zitten te verlossen. Zo ver mag Job nu blikken op Koning Jezus Die te komen stond.

We spreken over de Verlosser, en we zagen dat de verlossing door Christus wordt en is verdiend in een weg van lijden en van sterven. Maar het geloofsoog van Job mag nog verder gaan dan de verdiende verlossing. Zondag 17 van onze Heidelbergse Catechismus maakt nu zo duidelijk wat het nut is van de opstanding van Christus. In de eerste plaats het verwerven van de verlossing door Christus met Zijn dood. Maar om het nu toe te passen in de harten van de Zijnen moest de Verlosser niet alleen sterven, maar ook opstaan! Overgeleverd om onze zonden en opgewekt tot onze rechtvaardigmaking (Rom. 4:25). Om nu Zijn gerechtigheid aan te brengen, deel achtig te maken, moest Hij uit de dood opstaan! Zie, wat ligt er een diepte in de woorden van Job; Want ik weet: mijn Verlosser leeft! Hier mag het Pasen zijn in het hart van de zo zwaar geplaagde en verdrukte Job. Hij mag juichen van zijn Levende Verlosser! Hier mag hij blikken met een oog van het geloof in het lege graf. Zijn Verlosser heeft overwonnen. De kop van satan is vermorzeld. Job mag komen tot de zekerheid van het geloof. Dan komt het vast te liggen in het leven.

Volk des Heeren, de zaligheid ligt niet in de verzekering van het geloof maar is verbonden aan het wezen van het geloof. En toch, u heeft te staan naar het met bewustheid te mogen weten dat God uw God is geworden, om te mogen uitroepen vanuit het vaste geloofsvertrouwen: Want ik: weet Mijn Verlosser leeft. Lezer, dit is nu een hartelijke vreugde in God door Christus. Met ande re woorden: een opstaan van de nieuwe mens als vrucht van de opstanding van Christus, mag u er iets van verstaan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen