Het Zevende Kruiswoord

Dit zijn de laatste woorden van de stervende Jezus Zulke woorden van stervenden ontroeren altijd door de situatie, waarin ze uitgesproken worden En vaak maken ze ook een diepe indruk door de inhoud, vooral als het een geloofsgetuigenis is Heel wat men sen dragen zo'n herinnering aan een dierbare overle dene hun leven lang met zich mee

De laatste woorden van Jezus zijn wel heel erg ontroerend, omdat er zo'n zware weg van smarten aan voorafgegaan is Ze zijn ook bijzonder kostbaar, om dat ze zo'n rijke boodschap bevatten Het was met voor mets, dat Hij ze met zacht en nauwelijks hoorbaar gefluisterd heeft Nee, Hij heeft Zijn laatste krachten verzameld om ze zo luid mogelijk uit te roe pen De omstanders moesten ze goed kunnen verstaan en letterlijk kunnen o ververtellen

Een ding werd al dadelijk duidelijk uit Zijn ster vensroep Hij ging het leven uit zoals Hij het leven was doorgegaan, vol vertrouwen op Zijn Vader en vol overgave aan Zijn Vader, in een vast en verzekerd ge loof. Zijn sterven was in wezen koninklijk'

* "Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest", nep Hij luidkeels Dat betekent aan Uw machtige en liefdevolle zorg vertrouw Ik Mijn leven toe, aan U geef Ik het in bewaring als een kostbare schat, in Uw hoede ben Ik weigeborgen, nu Ik het tijdelijke met het eeuwige verwissel Het is opvallend, dat Jezus Zelf beschikt over Zijn levensgeest Die wordt Hem met ont nomen of afgeperst, maar Hij doet er vrijwillig afstand van Zijn sterven is geen lot dat Hem over komt, maar een daad die Hij verricht Hij weet Zich de meerdere van de dood

Zodoende maakte Hij waar het majestueuze woord, dat Hij eens had gesproken "Hierom heeft Mij de Vader hef, omdat Ik Mijn leven afleg om het weder te nemen Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen" Hij bepaalde Zelf het ogenblik van Zijn sterven En de dood had onderdanig op Zijn wenken te wachten Hij bleef heer en meester'

Intussen waren de woorden "Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest" niet door Jezus Zelf bedacht Hij ontleende ze aan het Psalmboek, zoals Hij dat ook met een paar voorafgaande kruiswoorden had gedaan Deze keer nam Hij de bede van David uit Psalm 31 6 over, maar Hij het er uitdrukkelijk de aanroep "Vader" aan voorafgaan Dat is veelzeggend' Met de Vadernaam op de lippen is Hij aan Zijn kruislijden begonnen en zo beëindigt Hij het ook De relatie met de Vader, die drie uur lang was verbroken geweest, was hersteld Het was nu weer licht om Jezus heen, maar ook binnen in Hem

Het psalmvers, dat Jezus aanhaalde, was oorspronkelijk in de mond van David een bede om bewaring van zijn leven tijdens ernstige ziekte Later hebben deze woorden in Israel de functie gekregen van een kort avondgebed Voor het slapengaan gaven de vromen hun geest, hun levensadem, in bewaring bij God Zij vertrouwden erop, dat Hij hen de volgende mor gen weer in gezondheid zou doen opstaan Jezus ge bruikt dit gebed in de avond van Zijn aardse leven, nu HIJ van zorg en strijden moe Zich ter ruste mag begeven Hij rekent erop, dat Zijn Vader over Hem de wacht zal houden totdat de nieuwe morgen aan zal breken Zonder vrees keert Hij tot Zijn Vader terug Want wat zou Hem kunnen gebeuren''

"Vader, m Uw handen beveel Ik Mijn geest " Hoeveel gelovige christenen zouden in hun uiterste hun Heer en Heiland die laatste woorden met hebben nagezegd'' Onder hen waren bekende personen als Polycarpus van Smyrna, Johannes Huss en Maarten Luther Maar het aantal onbekenden is ongetwijfeld nog veel groter De eerste van de lange rij was Stefanus Maar het is opmerkelijk, dat hij bij zijn steniging met letterlijk hetzelfde heeft gezegd als Jezus aan het kruis Hij heeft stervend uitgeroepen "Here Jezus, ontvang mijn geest" Waarom bracht hij die verandering aan'' Zou de reden met zijn, dat hij zich bewust was van het grote verschil tussen Jezus en hem'' Als zondig mens had hi] ceen regelrechte toegang tot God, maar behoefde liij de tussenkomst van de Middelaar Zijn beroep op Hem zal met vergeefs zijn geweest Want Calvijn heeft terecht gezegd, dat Jezus met Zijn eigen geest ook de zielen van al de Zijnen aan de handen van Zijn Vader heeft toevertrouwd

Helaas zijn niet alle laatste woorden van stervende mensen gelijk aan of gelijkend op die van Jezus Soms zijn het zuchten van benauwdheid en pijn, soms ook kreten van angst en wanhoop En het komt ook voor, dat men koelbloedig en onbewogen het leven verlaat "Ze sterven als Grieken", zei eén van mijn leermeesters eens. Toch heeft iedereen Jezus nodig om getroost te leven en zalig te sterven. Hoe kan iemand zonder Zijn voorspraak zonder verschrikken voor God verschijnen? Wie Zijn bemiddeling van de hand wijst, heeft het ergste te vrezen. In de brief aan de Hebreeën staat het huiveringwekkende woord: "Het is vreselijk te vallen in de handen van de levende God." Een waarschuwing om ter harte te nemen voor wie maar on verzoend voortleeft!

Wij gaan allen de laatste dag van ons leven tegemoet. Dan zullen wij ook (als wij tenminste bij bewustzijn zijn) onze laatste woorden spreken. Sommige mensen zien naar hun sterfdag uit, omdat zij verlangen naar Huis te gaan. Maar de meesten zien er in hun hart tegenop, ook als zij al op hoge leeftijd zijn en hoewel zij niet alléén door het leven zijn gegaan. De dood is ook voor christenmensen geen kleinigheid. Het is voor allen de laatste beproeving van het geloof en voor sommigen ook de zwaarste. Menig schip moet door een hoge branding heen om de eeuwige haven binnen te kunnen varen. De boze Vijand brengt heel wat kinderen van God nog geducht in het nauw voordat hij ze voorgoed met rust moet laten.

Hoe zal het ons te moede zijn, als wij de laatste reis moeten ondernemen? Laten wij onszelf niet geruststellen met de overweging, dat wij van jongsaf aan getracht hebben om goed en vroom te leven. Laten wij er ook niet van uitgaan, dat alles met ons wel goed zal aflopen omdat wij bij onze belijdenis al de goede keuze van het geloof gedaan hebben en sindsdien steeds het goede spoor hebben aangehouden. Alles wat wij van onszelf meebrengen valt weg als wij de laatste grens passeren. Het verzoenend sterven van Christus is het enige rustpunt voor ons hart, dat dan ons overblijft. Daarom komt het erop aan, dat wij ons geheel verlaten op Hem en op Zijn volbrachte werk.

Een predikant schreef vanaf zijn sterfbed aan een vriend: "Ik heb alles, mezelf erbij, uit handen gegeven". Hij kon in vrede heengaan, omdat hij zich volkomen had overgegeven aan Gods genade in (Christus. Die overgave in vertrouwen is voor ons allen onmisbaar. Laat niemand die uitstellen tot zijn sterfdag, maar er nu al in het volle leven ernst mee maken. Overgave is nodig in tijd van ziekte, zoals David het ons voordeed. Overgave is nodig aan de avond van elke dag, zoals de vrome Joden oudtijds al wisten. Wanneer dat bij ons meer dan een vorm is, kunnen wij ons ook overgeven op onze sterfdag. Wij mogen dan Stefanus nazeggen: "Here Jezus, ontvang mijn geest". En wij mogen zelfs in geloofsverbondenheid met onze Heiland Zijn laatste woorden overnemen: "Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen