Een Geestelijk Huis

Hoe ziet u de kerk'^ Stel u voor, dat die vraag in een willekeurig gezelschap aan de orde werd gesteld! Wat voor reacties zouden er dan loskomen: merendeels positief of negatief? De kans is groot, dat er een storm van kritiek zou uitbarsten. Want de kerk is m onze dagen allesbehalve populair bij de buitenwacht - en dat is met onverklaarbaar! Er valt heel wat aan te merken op de buitenkant van de kerk. Wat men van haar hoort en ziet, is vaak een anti-reclame voor het christelijk geloof!

*

De apostel Petrus had de juiste kijk op de kerk. Hij tekent haar in zijn eerste zendbrief als een geestelijk huis, dat gegrondvest is op een kostbare hoeksteen en dat wordt samengesteld uit geestelijke bouwstenen: het kunstwerk van de Goddelijke Bouwmeester! Zijn beeldspraak is gewaagd. Want levende stenen zijn een tegenspraak in zichzelf De gehouwen stenen van toen en de bakstenen van nu zijn volstrekt levenloos: morsdood! Maar de goede verstaander begrijpt zijn bedoeling Men mag Christus met recht en reden "de levende Hoeksteen" noemen, omdat Hij uit de doden is opgestaan en leeft in alle eeuwigheid. En christenen mogen toch ook "levende stenen" genoemd worden, omdat ZIJ uit hun geestelijke dood zijn levend gemaakt door de opstandingskracht van Christus. Eigenhandig werkt de Here God aan de opbouw van het geestelijk huis: de kerk. Maar dat betekent niet, dat wij er helemaal buiten blijven staan. Petrus vertolkt Zijn oproep aan ons adres: "En komt tot Hem, de levende Steen (Christus) en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken". Van ons wordt een geloofsbeshssing gevraagd. Om de stap van het geloof tot Christus te doen en zo met Hem in persoonlijke gemeenschap te treden. En in aansluiting daarop ook de geloofsovergave. Om onszelf beschikbaar te stellen aan Hem en aan Zijn bedoelingen met ons leven Hij wil ons invoegen als een onderdeel van het grote geheel. Op de plaats, die Hij voor elk heeft bestemd Wij kunnen daarmee gewillig instemmen, maar wij kunnen ook onwillig weigeren!

Dat heeft de ervaring in het verleden wel heel duidelijk geleerd. De mensen hebben immers op de Goede Vrijdag de levende Steen, Christus, in hun ongehoorzaamheid en verblinding verworpen. In hun ogen was HIJ voor het doel van God volstrekt ongeschikt en onbruikbaar. Maar de Here zelf dacht daar anders over. HIJ verklaarde Zich solidair met Hem en stelde Zich vierkant achter Hem. Dat bleek op de Paasmorgen, toen HIJ Hem opwekte uit de dood. Zo toonde Hij metterdaad dat de verworpen Steen bij Hem uitverkolen en kostbaar was. Het is dan ook wel zaak, dat wij met tegen Hem, maar voor Hem kiezen en dat wij ons Hem ten dienste stellen!

*

Onvermoeid en onverdroten gaat de Here God voort met Zijn kerkopbouw Hij laat Zich met ontmoedigen door mensen, die zich met hand en tand blijven verzetten. HIJ laat Zich ook met van Zijn chapiter afbrengen door de voortdurende tegenstand en tegenwerking van de Boze Hij zal niet rusten voordat de laatste steen is ingevoegd in het Godsgebouw, zodat alles af en klaar is. Dan zal de nieuwe tempel worden onthuld als een kunstwerk, dat zijns gelijke met heeft En het zal de Goddelijke Architect voor eeuwig tot roem en eer strekken wat Zijn handen hebben tot stand gebracht.

Intussen vergeet Petrus met, dat zijn beeld onvolkomen IS en aanvulling behoeft. Wij zouden namelijk kunnen denken, dat het geestelijk Godshuis leeg blijft staan en nergens voor dienst doet. Maar dat is geenszins het geval! Want de gelovigen hebben met alleen een plaats, maar ook een taak in Gods kerk. Zij vormen een heilig priesterschap tot het brengen van geestelijke offers, zegt de apostel. Er is overeenkomst, maar ook verschil met de priesterdienst in de tempel van Jeruzalem. Daar maakten alleen afstammelingen van Levi deel uit van de priesterstand. Maar nu worden alle gelovigen geroepen om priester te zijn. Daar werden bloedige offers op het altaar gebracht. Maar sinds het afdoende zoenoffer van Christus is er nog alleen plaats voor geestelijke offers. Offers van dank: in de vorm van dankzegging en lofprijzing en ook in de vorm van liefdedaden en dienstbetoon aan mensen. Maar dat alles is nog niet genoeg, want het gaat God uiteindelijk om ons hart, om onszelf! Helaas voldoen onze geestelijke dankoffers nooit volkomen aan Gods norm. Want ook onze beste werken zijn nog altijd op de één of andere manier met zonde bevlekt. Toch zijn ze niet waardeloos en zinloos. Want door toedoen van onze Here Christus worden ze gezuiverd en geheiligd. En dankzij Hem zijn ze daardoor ook welgevallig aan God. Ze worden aanvaardbaar voor Hem en Hij kan er met voldoening op neerzien!

Hoe ziet u de kerk? Veel buitenkerkelijken hebben er nauwelijks een goed woord voor over. Hun oordeel is vaak hard en vernietigend. Maar het wordt meestal gekleurd door kortzichtigheid en vooringenomenheid. En het is soms ook niet vrij van leedvermaak. Als leden van de kerk zien wij de fouten en gebreken niet minder scherp. Wij tillen er zwaar aan en hebben er verdriet van. Wij lijden zelfs aan de kerk. En toch ke-ren wij haar niet de rug toe. Want onze tranen om de kerk zijn tranen van liefde, om met Martin Luther King te spreken. Daarom blijven wij voor haar bidden en werken en naar ons vermogen het goede voor haar zoeken. Wij staren ons niet blind op haar gebrekkige buitenkant, want haar bovenmenselijke binnenkant geeft voor ons de doorslag.

In haar diepste wezen is de kerk het grote wonder van God in deze bedeling tussen Jezus' hemelvaart en wederkomst. "De kerk is de enige organisatie, die niet door mensen is opgericht", schreef Thijs Booij destijds. En bij dat grote wonder komt dan nog het kleine wonder, dat wij door Gods genade bij die kerk mogen behoren en daarin mogen thuishoren. Is het geen voorrecht om de woorden van de Heidelberger te mogen nazeggen: "Ik geloof, dat ik daarvan een levend lidmaat ben en eeuwig zal blijven"? Een wonder boven wonder!

Wanneer de misère van de kerk ons nu en dan te machtig wordt, mogen wij ons laten bemoedigen door een geloofslied als van Hendrik Pierson: "God is getrouw. Zijn plannen falen niet.

"God is getrouw. Zijn plannen falen niet.

Hij kiest de Zijnen uit. Hij roept die allen.

Die 't heden kent, de toekomst overziet,

laat van Zijn woorden geen ter aarde vallen;

en 't werk der eeuwen, dat Zijn Geest omspant, volvoert Zijn hand!"

volvoert Zijn hand!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen