Supergoede vrienden

Dat vriendschap al vroeg kan ontstaan, bewijzen Alinda en Willemijn. Ze lagen als baby’s samen in de box, aten samen hun eerste koekjes en gingen kikkervisjes, wormen en spinnen vangen. Als buurmeisjes waren ze altijd bevriend. Soms hadden ze ruzie, maar vijf minuten later zochten ze elkaar weer op. “Ja, ruzie hoort ook bij vriendschap,” zeggen Kees en Daniël. Al is ruzie een groot woord. “Je bent het gewoon niet altijd met elkaar eens.”

Geluksgevoel

Kees en Daniël hebben altijd bij elkaar in de klas gezeten. Op de basisschool gingen ze nauwelijks met elkaar om. Daniël: “Toen we naar het Calvijn College gingen, kenden we een heleboel klasgenoten niet en dan zoek je bekenden van de basisschool op.” Zo zijn ze vrienden geworden. Ze doen veel samen. Ze houden van een potje voetbal en ze helpen elkaar. Kees heeft drie dagen in de week een folderwijk met zijn broer. Toen die geopereerd moest worden, heeft Daniël hem een paar weken geholpen.

Willemijn en Marissa herkennen het dat je pas later goede vriendinnen wordt. ”Op de basisschool is vriendschap wat oppervlakkig. Pas toen we op het Calvijn College zaten, werden we goede vriendinnen,” vertelt Willemijn. “Waarom Marissa zo’n supergoede vriendin is? Ze is gewoon helemaal hetzelfde, we herkennen veel in elkaar. Als je in dezelfde situatie zit, kun je elkaar steunen. Als ik bij Marissa ben, heb ik een geluksgevoel.”

Vertrouwen

Durf je alles tegen elkaar te zeggen in een goede vriendschap? “Absoluut,” vinden ze alle vijf. Willemijn: “Soms probeer ik iets niet tegen Marissa te zeggen, maar dat houd ik niet vol. Ik weet gewoon dat ik haar kan vertrouwen.”

Alinda had eerder in een vriendschap wel eens dat ze uitgelachen werd, omdat ze over serieuze dingen wilde praten. Nu is dat anders en neemt die vriendin haar zoals ze is. “Als je iets niet fijn vindt van de ander, moet je dat kunnen zeggen,” vinden Kees en Daniël. Soms lijkt het of vriendschap tussen meisjes hechter is dan bij jongens. “Absoluut niet waar,” reageert Kees. “Jongens vinden vriendschap net zo belangrijk. Maar ze gaan anders met elkaar om.” Jongens vinden het vooral leuk om dingen samen te doen en meiden willen veel aan elkaar vertellen. “En ja, jongens zie je ook niet arm in arm lopen,” lacht Alinda.

Dat vrienden veel voor elkaar over hebben, zie je soms als er één een beperking heeft. Alinda zou een vriendin in een rolstoel altijd helpen als dat nodig zou zijn. “Het zou misschien zwaar zijn, maar ik zou het er echt voor over hebben.”

Kees denkt dat het wel moeilijk kan zijn, bijvoorbeeld als je niet samen kunt voetballen. “Het is maar net wat je van een vriendschap verwacht,” merkt Willemijn op. “Er wordt veel op het uiterlijk gelet, maar als je met elkaar praat, kom je er achter hoe iemand echt is. Dat is veel belangrijker.”

Niet weigeren

Vinden ze het belangrijk dat hun vrienden christelijk zijn? Willemijn: “Nee, dat maakt voor mij niet uit. We zijn geen vriendinnen omdat we allebei gelovig zijn.” Ook de anderen vinden dat je niet-christelijke vrienden kunt hebben. Vroeger ging Kees veel met een paar jongens om die niet gelovig zijn, dat ging goed.

Marissa denkt dat dit komt omdat je nog jong bent en overal nog niet zo diep over nadenkt. Maar het is nu toch wel fijn om vrienden met dezelfde achtergrond te hebben. “Ja,” denkt ook Willemijn, “als je iets niet mag van thuis, weet je vriendin precies hoe je je voelt.” Bij onchristelijke vrienden moet je meer uitleggen en zou je bepaalde dingen niet zeggen, omdat ze die niet goed begrijpen.

Alinda is blij dat ze met haar vriendin goed over het geloof kan praten. Het blijkt dus toch belangrijk te zijn! Willemijn: “Ik was bevriend met een meisje uit de straat, maar die vloekte nogal veel, vonden mijn ouders. Ze wilden liever niet dat ik met haar omging. Toch deed ik dat. Ik begrijp wel dat ouders het beste met je voor hebben, dus ook goede vrienden willen voor je, maar daar hebben ze dan even niks over te zeggen.” Kees: ”Ouders kunnen je vrienden toch niet weigeren?”

Ze zijn het er wel over eens dat vrienden je beïnvloeden. “Ja, heel erg,” vindt Alinda. “Iets wat je eerst niet leuk vindt, maar je vriendin wel, ga je later toch leuk vinden.”

“Dat hangt niet van een sterk karakter af,” zegt Willemijn. “Maar het komt omdat je je er in gaat verdiepen en dan kun je er een andere mening over krijgen.”

Leiders

Vaak zie je in een klas dat er één of meer ‘leiders’ zijn. “Die zijn populair en hebben een grote mond,” legt Daniël uit. De rest van de klas doet toch een beetje wat de leider zegt, omdat iedereen er graag bij wil horen. “Ik ben nooit een fan geweest van leiders,” zegt Daniël, “maar als die tegen je zijn, heb je de hele klas tegen en dat is niet leuk.” “Bij ons in de klas is iedereen leider,” lacht Kees.

Alle vijf komen ze naar de jeugdvereniging, de +14 groep. Alinda vindt het belangrijk om met het Woord van God bezig te zijn; een onderwerp te behandelen waardoor je meer gaat nadenken over wat de Heere zegt. Ze vindt het fijn om daar met andere jongeren over te praten. “Op de JeV ga ik met andere meiden om dan op school, maar toch is dat ook heel leuk. Je leert elkaar beter kennen en dan voelt het toch als vrienden.”

De anderen zijn het hiermee eens, maar komen vooral ook voor de gezelligheid. Kees vindt het leuk, maar mist de (handenarbeid)activiteit van de -14. “Op de +14 ben je best vaak serieus en moet je soms moeite doen om je aandacht erbij te houden.” “Toch doen we ook vaak leuke spellen,” reageert Alinda.

Hyves geen vervanging

In een vriendschap is het dus belangrijk om elkaar te zien, te spreken en samen dingen te doen. Hoe zit dat dan met vrienden op Hyves of MSN?

Willemijn denkt dat het een aanvulling is. “Als ik niet bij Marissa ben, kan ik toch even contact met haar hebben via MSN. Als ik iets meemaak, kan ik dat direct tegen haar zeggen.”

Daniël en Kees houden zich hier niet zo mee bezig. Alinda: “Je echte vrienden kunnen ook je Hyves-vrienden zijn, maar andersom is dat niet altijd zo.” Marissa merkt op: “Je kunt je anders voordoen op MSN of Hyves, maar aan de andere kant durf je sneller iets tegen elkaar te zeggen.” Het is in elk geval duidelijk dat digitale vriendschap nooit een ‘gewone’ vriendschap kan vervangen.

Zus als vriendin

Willemijn denkt na en zegt: “Het voelt zo goed, dat het lijkt of je vriendin je zusje is.” Er wordt verschillend over broers en zussen gedacht. Kees heeft vaak ruzie met zijn jongere broer, Daniël kan juist heel goed met zijn broers overweg. Marissa kan goed opschieten met haar oudere zus, maar nog beter met haar jongste broertje. Bij Willemijn is er wel eens ruzie, maar als de zussen bijvoorbeeld samen thuis zijn, gaat het juist weer heel goed.

Alinda zegt opeens verrast: “Je vriendin kan als een zus zijn, maar bij mij is het ook zo dat mijn zus een vriendin is! We kunnen heel gek doen met elkaar, maar we praten ook veel over meidendingen enzo. Of over de mening van onze ouders. Het is fijn als je persoonlijke gedachten aan je zus kunt toevertrouwen.”

Wat is het belangrijkste in vriendschap? Daarover zijn ze het allemaal eens: vertrouwen. Ze geven aan dat vriendschap serieuzer wordt nu ze ouder worden. “Je denkt over veel dingen dieper na en het is fijn als je dat samen kunt bespreken,” vindt Alinda. “Ik heb een goede vriendin waar ik heel serieus mee kan praten. Soms kunnen vriendinnen alleen maar lachen en melig doen, maar wij vinden het juist fijn om met elkaar te praten over het geloof en over problemen die je kunt hebben.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen