Trouw Moet Blijken.

In hei nummer van 21 December 1938 Wsrd ons im een „driestar"' aangetoond hoe* veel, of liever hoe wsinig waarde het woord van een dictator heeft. Nog maar een paar jaar geloden, heeft Mtasolini bewserd, dat Italië tot de „verzadigde"' landen behoord, terwijl men het nu alweer gemunt heeft op Fransche gebieden.

Zoo zien wij d|aln|, dat op de Woorden, van een. groot man als de Duce, al heel WiU nig staat te maken is. En zoo gaat het dik* WJjls in de hooge politiek. Mto zegt dat er sinds 1918 ruim 100 pacten en verdragen gefeckend en gesloten zijn.

Wat hebben zij voor waarde?

Zij worden over het algemeen geacht als scheurpapier, verdragen schijnen er alleen te zijn, om verbroken te WJrdenl

In een oud tijdschrift vonden w'j nog een frappant staaltje viji M'ussolnis verantwsor* deliJKfaeid. Het Wis oivergienomen uit „De Rotterdammer"' 'die het op zijti beurt Wïer haid ontleend aan de „Nieuwe Tilburgsche Courant".

,,In 1911 stond er te Forli in Italië ,,een antismiliiairist terecht, hij kreeg 5 ,,maanden gevangenisstraf, omdat hij ver* ..trekkende, koloniale troepen had opge* ,,ruid tot dienstweigering. De man heette ,. Benito Mussolini en bij de rechtzit* „tingi zwoer hij, dat zijln leven ge* ,,Wijd zou zijn aan den oorlog tegen den .iponog! Het kan verkeeren! Als ver* „zachtende omstandigheid'' zou kunnen ,.gelden, dat Mussolini toen nog geen die* ,,tator was en dus nog niet aan handen ,,en V|0eten gebonden, om ten koste van i,ialles. succes te hebben bij zijln volgelin* ^,gen, die hij opgevoed heeft met de stel* „lingi, dat de oorlog voor den man moet ii.zyn. Wat het mioedersChap is voor de „vrouw."

Maar nu behoeft waarlijk nog geen d'ic* tator te zijn om een eens gegeven waoridj minder navwkeurig na te komen. Ook in eigen omgeving ontmoeten Wj' menschen die aan ..veranderingen'' onderhevig zijn, al zijn die veranderingen uit den aard der zaak' minder in het oog vallend en verstrekkend', dian de „weerhaam manieren'' van de groo* ten der aarde. Mtesolini's, zij het dta ook in zakfor*

Mtesolini's, zij het dta ook in zakfor* maat. treffen wij aan. zoowel op maat* schappelijk, als op kerkelijk terrein. Deze laatsten wJlen wij wait nader oöder de loupe nemen.

Wij leven op een eilanidi, waa» de meeste menschen gelukkig nog ter kerk gaan en af en toe zijn er. die de plaats w^r zij ge* doopt zijn en Ijelijdenis des geloofs hebben afgelegd verlaten, om bij een ajidere kerk* formatie aansluiting te zoeken.

«De oorzaken daartoe kunnen van ver* schillenden aard zijn. Men heeft soms moei* lijkheden met het kerkbestuur of den koster en denkt deze het best op te lossen, door er maar uit te trekken.

Ook komt het voor dat „Amor'' er schuld aan heeft. De verloofde behoort tot een andere "kerk en om vrede met hem (haar) of de nieuw: iamilie te houden, gaat men dan na hef huwsiijk maar mee. Sommigen flui* stèren het en anderen durven het w;l hard op zeggen, dat overgang tot een ander kerk* verband weleens een negotiekwestie is. . <

Ifc hoop van harte, dat zulks laster is, het zou toch al heel onwaarachtige huiche* larij zijn, zoo men ter wlle van wat gel* delijfc voordeel, maar deed "alsof de kerk een vereeniging is, Wïlks lidmaatschap men naar believen kan aangaan of opzeggen. O, op wilke lichtvaardige gronden breekt men soms een eens gegeven woord! Wat kan de ontroerende ure spoedig vergeten zijn. in dewelke men laan den voet van den kansel Voor God en Zijne gemeente o.a. beloofde „Tot den bloei van het Godsrijk in het alge* meen en van de kerk 'v/aartoe men behoort in het bizonder naar vermogen volijverig te zullen medcwjrken"'. ' Als na korter of langer tijd de prediking

Als na korter of langer tijd de prediking niet meer bevalt. (Wij,, bewoners van het Eiland Tholen zijn geboren preekenproevers en keurders) en de „spijze"' door den Voor* ganger uitgedeeld, te licht wordt bevonden, dan gebeurt het niet zelden, dat men er laaaf ui.jrekt en door woord en daad toont dat men de kerk, tot welks bloei men eens beloofde te zullen medtwerken,, liefst maar zoo spoedig mogelijk van den aardbodem zou zien verdwijnen. Ik schreef: „door ' woord en daad'', wlajut zulk een exodus ^aat meestal gepaard met groot rumoer, men trom melt, bazuint en lawaait' er op los en weet vaak geen woorden genoeg te bederjken, om ten overstaan van ieder, die het maar hoo«' ren wil, het verval der kerk, die men ver* laat en de werkelijke of vermeende feilen van hare dienaren, zoo baped mogelijk uit te meten.

Ik zie hier en daar al gefronste Wink'«* brai.wen en dreigend opgeheven vingeren, misschien worden ­er velfe ,argumenteiii tegen mijn ziemwijze bij elkaar gezodht. Nu, een ieder zij in zijn (haar) eigen gemoed ten volle verzekerd. Ik constateer slechts, dat er heel wat minder rumper in de (kerke=<, llijke) wereld zou zijn, indien Vij' allen, 't zij wij behooren, tot de Gereformeerde of Ned. Herv., Oud" ,of Qhr. Gereformeerde Kerk, ons eens ernstig voor Gods Aange= zicht afvroegen, niet ^n de eerste plaa(t^, „wat is de kerk vooijimij'' maar: „wat ben ik voor de kerk gtweq^ en wat had ik be=« hooren te zijn.''

Ik acht, dat vele laatdunkenden monden dan gestopt zouden zijn en zoo Wij — vrij van ongerechtigheid ons die vraag stelden

— dat dan in velen hartei> de tollenaars:» 'bede zou geboren worden: „O God! wees mij zondaar genadig. Eil. Th.

Eil. Th.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen