Uit Het Kijkvenster

Ps Cornells van dienl Oever die honlerf jaar geleden tot predikant ibij de [ruisgem^enjben werd bevestigd — waar ver wij nog het een en ander zouden chriivieiii — had! Rotterdam tot terrein an zijn arbeid gekregen, waar hij tot in dood toe is gebleveni.

Hij heeft bij dien arbeid zichzelf niet ;espaard. „Elke dag des Heeren (zoo ' juj in zijn eigen woorden,) moet ik riemaal prediken) en tweamaal op eiken eestdag, des Maand'ags bijna den| ganr then middag tot 's avonds 10 uur catehiseeren, des Waenisdags Kerkvergadejng, des Donderdagsavonds weer preen en Zaterdagsmorgenis catechiseeren. Daaren'bovenj eens in de nïaand naar •Hage, Gouda, Veien, Maassluis en nog (lere plaatsenl". Hierbij is niet eiens geejnd zijn andere veelvuldige arbeid op erkelijk ei^ wereldlijk gebied, ook niet, t door bean predikanten werdlen ,,opged" voor den dienst des Woords, waarn hl] dus veel t^jd had te toesteden om en de „grondwaarheden" te verklaren, en gunste van zijn gemeente kan worn gezegd, dat goed voor heon werd gergd. Hij genoot geen tractement. Dat zijn roem ecl zijn glorie*). Niemand u kunnjen zeggen, dat zei hij openlijk n den kansel, dat hij van den) 'Oever i r(jk gemaakt. Een van de coUeotien! geheel voor ,,doim!inee Kees" enj er van dieni aard in het zakje, dat er a; iets aan het gezin van den Oesr in kleedmg eni. leeftocht ontbroken ft.

Men moet niet de indruk heibben dat eert de minder­gesitueerden bij v. d. ever Iterktem, er waren ook zeer wel­ 'estelden, onder. Ben broeder uit Aicaterdam leende wel ƒ 18.000 voor de kern van ds. v. d. Oever en het moet er gezegd, dat reüte en aflossing steeds p tijd wierd betaald.

«E staat verbaasd over het vele werk, t een ongeletterde dominee op artikel zooals C. v. d. Oever waa, wist te resteeren. De Heere had hem buitenlewone gavlen geschonken.

g al zijn wenk vond hij nog den tijd twee boeken) te schrijven, één over uth en één over alle feeststoffenj, boeEten gaf liij 29 preeken uit eni aneerre kerkelijke strijdschriften.

Het boek over Ruth bevat twintig rredenen); het waren bijbelbesprekinn, die hij in 1850 in de winteravondodsdusnsten hield. De uitgave er van as moedijk, nooit zette van den Oever zi|n preekeni êéne letter op paipier, aarom het hem zwaar viel, het gesproene naderhand precies op te teekeöen. Deze preeken zijn — zooals al zijn reeken — zeer allegorisch van aard. Ze n naar ik meeni, meerdere malen her­ De maatschappelijke nood zag Ds. v.

.Oever ook niet voorbij. De winter van "60 en 1861 was hard­ eq istneng; oim p verschillende noodkreten die aan hem t gemeienten buiten! Rotterdam gedaan enten hulp te ikurmlen bieden,, gaf hij "i afzonderlijke leerrede uit, getiteld: iDe schreiende en hopelooze weduwe

et hare huUpelooze weezen in nood, epende in hanen radeloozeni toestand redding tot den Man Gods". (2 Kon. ; 1 en 2). De opbrengst van deze moest dienlen ten voordeele van e leden,, die in zeer behoeftige omistangliedlenl verkeerden.

Ook de sociale nood trok de aandacht . dezen prediker; in een preek over I 4 : T zegt hij: „De onderdrukking den loontrekkenden arbeider "hreeuwt dikwijls tot God; want ^^^ "eme loon kan aan het huisgezin het voedsel niet eenis verschaffen, , Kl minder kleedmgsonderhoud, zoodat ä »beider met zijn gezin tot God moet roepen vanwege de onderdrukking".

Daartegeniover schilderde hij In felle Meuren, hoe het „zweet­ eiv bloedgeld van den loontrekkeniden dienaar werd verkwist". „Bij de bezittende klasse stijgt de hoogmoed ten top, in koetsen, paarden, huizen, parken, pleinenl, meubelenl, kleederen, elkeen verre boven zijn stand. Het ovfermatig en onmatig doorbrengen en verkwisten is dikwijls niet oorbaar te noemen. „Zou Ik over ziüke dingen geenl bezoeking doen, spreekt de Heere ?'4

Zoowel in zijn persoon als in zijn werk heeft Ds. C. v. d. Oever groote vijandschap mloeten ondervinden. Dat zegt hij zelf aldus: „Ik geloof niet, dat er één persoon in ons vaderland is, die meer veracht, verguisd en gelasterd yrordt dan ik en mijn geschriften, zoodat ik wel naiet Jeremia raag zeggenl, dat ik een iman des twists en des kraikeelS'^n".

Nu had van denl Oever óók een natuur. In een kerkelijk conflict verweet hij zijn medebroeders predikanten en| ouderlingen op een stormachtige dassicale vtergadering: „jullie zijn trouwelooze verbondsbrekers, jullie ibent onbekeerde kerels !" Later moest van den Oever over zijn toomtelooze drift in de schuld komen: hij was ook maar een menisch !

Vuige laster is hem ten deel geworden toen men hem beschuldigde van verkeerde verhouding met eeit nichtje van hem. Dit scheen zijn gemleenjte uit elkaar te zullen rukken. Maar krachtig vwst hij dien blaam af te werpen eni hen|nelijk werdieni de lasteraars beschaamd en door <^3n Gods­oordeel gestraft. Ten dezen gold: Wie Mijn Volk aanraakt, raakt 'Mijn oogappel aan".

In 1870 stond Ds. v. d. Oever in correspondentie met denl koning van Pruisen:. De ooilog tusschen Pruisen en Frankrijk stond op het uitbreken. Van den Oever had er „werkzaam.h6den" mee en stond in de overtuiging dat de koning van Pruisen in eern goede zaak streed. Inderdaad hebben de Pruisten de Franschifin verslagend na beëindigirig van den oorlog ontving Ds. v. d. Oever een dankschrijven van den koning imet 'eenl bedrag aan geld, waarvoor een mooie gaskroon voor de kerk werd gekocht.

Tot ongeveer Juni 1877 heeft Ds. v. d. Oever zonder onderbreking Zondag aan Zondag gepreekt. Hij stond toen feitelijk alleen, nagenoeg al zijn vroegere vrienden hadden heim verlaten. Allelen imet zijn zoons — die beide even|eenis predikant waren — bleef de band gehandhaafd.

O'p 5 D'ec. 1877 overleed Ds. C. v. d. Oever om in te gaan in de rust, die er over blijft voor het volk van God. Als een goede en) getrouwe dienstknecht miocht hij ingaan in de heerlijkheid Zijns Heeren. De gedachtenis des rechtvaardigen zal tot zegening zijn.

Zijn groep gemeenteleden kwam later onder den naaan ,,Oud­Gereformeerde Gemasnte". Ds. Piene;m!an werd zijn opvolger, onder zijn leiding werd in 1899 besloter< als gemeente te vereenigen met Ds. Roelofsen van Opheusden), ds. Jansien te Ksimipen, ds. Overduin te Ldsse. Tijdens zijn amfbtsperiode verrees er een nieuw kerkgebouw aan dien Boezemsingel. In 1903 vertrok >Ds. Pieneman naar Grand Rapids. In zijn plaats kwam Ds. Kersten. In feite is dus de gemeente van Ds. C.

In feite is dus de gemeente van Ds. C. V. d. Oever voor een groot deel in de Geref. Gemeenten vervloeit. WAARNEMEIR.

*) — Bij de Oud­Gereformeerd'en erj bij de Geref orimeerde Gemeenlten in Zeeland IS het nog de gewoonte, dat de predikanten geen tractemenJt genieben. Hun inkomen is gebaseerd op de giften in de aparte coUeote voor de ipredikant, die geheel voor hem is. In somimige gemeendten varieert de inkomst wel van ƒ 150 tot ƒ 200 op een Zondag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen