Iets over de Visserij van Middelharnis

Eindelijk roept de bakker met blijdschap in zijn stem „nog dortien linen uut", en het inhalen der laatste bak want begint. Aan deze bak vangen ze nog achttien kabeljauwen, dus ze hebben deze dag een goede vangst. De „entertonne" wordt aan boord gehaald, en de laatste „dregge" uit de grond getrokken, waarmede de beug weder aan „an boord" is. De „sniejer" is nog „hard" in de weer, en de baes nog druk „an het zouten."

Allen zijn in goede' stemming, want het meeste werk voor „vandaege" is „achter de rik.'. Als de baes de laatste kabeljauw „in de tonne" legt, staan er zes tonnen zo hoog mogelijk opgezouten op het achterdek, met twee kantjes ,,lingen" en voorop drie tonnen schelvis, benevens de kibbels en de lippen en kelen.

De stagfok wordt nu opgezet, en de Meeuw ligt weer te steken: Als het dek is opgeruimd en schoongemaakt, vraagt de kok aan de baes of hij op kan scheppen, en als deze antwoord „jae" komen de aardappels en de vis aan het dek, waar ze wordt gedeeld. De „laeshouwers" haken nu de „zoolaenen" aan de kachel, en gaaji daarop zitten, met een been aan iedere kant. Die hebben dus de beste plaats. Ze "hebben allemaal honger wat te begrijpen is, na zes uren hard werken, vooral de „haelders',.

Als het middagmaal gedaan is, wordt de vloer door de kleine jongens aangeveegd, en door de grote gedweild met twee lange stokdv/eilen. Men ziet ook de Hollandse zindelijkheid, wordt ook aan boord niet vergeten.

Het is ongeveer één uur geworden. De baes gaat naar achter voor een kort middagslaapje en geeft de jongens last drie uur „overal" te roepen.

De matrozen en de twee grote jongens gaan nu ook naar de kooi en de drie kleinsten krijgen nu de wacht. De „koffiekoker" moet nu de levers in de ton steken, en de ,,ketellapper" de „zjwembalk" te drogen leggen waar daar maar plaats voor is. Ook moeten zij op den ,,droep" (vistuig om makreel te vangen) passen en die nu en dan eens op­ halen. Men ziet, de kleine jongens hadden niet het zwaarste, maar wel het meeste werk. Niemand stoot zich daaraan, want al de anderen zijn ook „joon" geweest en hebben het ook zo gehad, en de oude „zeden" blijven bestaan.

De koffiekoker moet ook zorgen, dat er voor de kok kolen in de kolenbak zijn. Deze liggen in de „koolpiek" onder de vloer van de vrongele. Men kan begrijpen hoe zwart dit jongetje er soms uitziet. Als zijn v^der of zeevader het eindelijk te erg vindt, haalt hij af en toe eens een natte want over zijn gezicht en „klaar is Kees." Meestal komen er van onder de laag vuil, een paar blozende ,,koonen" voor de dag, want ziek­ te komt zelden voor, door het gezonde „zeeleven."

De bakker die ook voor een bak want te zorgen heeft, zet deze in het „aes", d.w.z. voorziet iedere hoek van een stukje aas, en schiet het want zo klaar mogelijk op in een „lege bak." Het is nu dl ie uur geworden, en de jongens roepen naar omlaag: „Overal in aeze." De matrozen komen nu aan het dek om de beug „af te aezen", wat in ongeveer een uur gedaan is. Er wordt nu koffie of thee gezet en brood gegeten. De kok zet nu de seuter op. Seuter is een soep gekookt van verse kabeljauwkoppen met, als men deze had, en heilbotskop er bij. Als ze gaar waren, werden de graten er uit gezocht, en dan verder opgestoofd. Nu, deze soep smaakte heerlijk, en ik zou er mij nog wel eens graag op vergasten als het mogelijk was.

De jongens zetten nu het geaasde want aan stuurboord achter de boot weg en eindelijk is nu het werk klaar. Na de baes gevraagd te hebben, roept de kok „opgeschept" en de laatste maaltijd van deze dag wordt genuttigd. Na dat de vloer is aangeveegd wachten allen op de baes. Er is nu meer wind gekomen en het ouderlijk van de stagfok, slaat met kleine korte rukjes heen en weer. De baes begint nu met plechtige stem het gewone avond­gebed voor lezen: te

O heilige, o rechtvaardige en goede en goeddoende God! Hadden wij nu recht dankbare harten, om Uwen groten naam te loven. Daar Gij ons nu dezen dag zo goedertieren hebt bewaard in het midden der grote wateren. Wij moeten het voor uw aangezicht met schaamte belijden, dat wij arme zondige mensen, dezen dag menigmaal tegen u hebben over treden en rechtvaardige reden gegevenj om Uwe hand van ons af te trekken, ons uwe heilzame bewaring te weigeieti

O Heere! hoe kunt gij aan ons zo teit goede gedenken, en ons zondaren, (ii U zo menig maal vergeten, nog zo ven weldoen? Ach! dat dit eens rechtopj ons hart kwam, en dat uwen Geest zo 'overtuigde van zonde, dat het onsH van harte leed werd, dat wij zo gezoi­l digd hadden, en dat wij genade haddcrl die te kunnen haten en vlieden. Heeres Heere God, doe ons toch niet naar on»[­ zonden; vergeldt ons toch niet naar OB? ze overtredingen, maar vergeef ze °^' om de bloedige verdienste en volmaalrfV gerechtigheid van Uw Zoon Jezus Chns['^" tus. r

Wij begeven ons nu te samen onder schaduw Uwer vleugelen; o Heere t* waar ons, voor al wat ons schip, wat o» ze lichamen, aller meest wat oi» zielen zou kunnen beschadigen, beviiji ons voor stormen en orkanen, gevaar klippen of droogten en voor alle kwaai| Wees Gij in de duisternis ons licht, W waar ook de onzen, die wij te huis g* ten hebben. Laat ons onze reis geluklain vrede en in Uwe vreze voltrekken, e'i ter zijner tijd behouden tot de onzen ^A derkeren. Doe ons na een matige en ó''! ruste slaap, het daglicht in gezondWw­eder aanschouwen, en dan met Te'j nieuwde krachten ons werk verriclit6i'| en Uwen naam loven om Christus *' Amen. (Wordt vervolgni r '

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen