Zelfbeschikkingsrecht met voeten getrede

Nederlandens worden aoii de Republiek van Soekamo uitgeleverd

De gang van zaken ten opzichte van Indonesië is weinig bevredigend.

Het beleid van onze Regering, al dan niet gedwongen door buitenlandse inmenging heeft ten enenmale gefaald.

Het is uitgelopen op een volkomen capitulatie van ons land. Een vergolijhlng met de resultaten indertijd bereikt op de conferentie op de Hoge Veluwe, Linggadjati en Renville en nu ter Ron- . Tafelconferentie is uiterst leerzaam en too It genoegzaam aan, dat onze Retering in alle opzichten heeft toegegeven.

Op zichzelf niet te verwonderen, daar een der Regeringspartijen jaren geleden openlijk de leuze tot de zijne maakte „Indië los van Nederland." Men is vaak geneigd geweest zich te

Men is vaak geneigd geweest zich te »rgeren aan d» verwijten ons land gemaakt in de Vailigheidsraad, door onze vroegere geallieerde vrienden maar kan men het die buitenlanders wel zo kwa- Itjk nemen als we letten, op de velen m ons land, nu op het regeringskussen zittend, die in feite geen ander standpvmt Innemen. De leuze „Indië los van Nederland", zit de socialisten te diep m het bloed, om ze zo maar zonder meer los te laten en daaraan moet ons inülens de capitulatie van onze Regering worden toegeschreven. Zeker niemand zou het voor zijn rekening willen nemen de band tussen Nederland en Indië altoos durend te bevestigen. Een pilitiek tot rijpniaking van Indië, via zelfbestuur tot volkomen onafhankelijkheid was Ingeluid niet alleen maar droeg reeds goede vruchten. Niet uit het oog mag worden verloren dal voor zelfbestuur en onafhankelijkheid een grote mate van ontwikkeling wordt vereist en dat men een onontwikkeld volk geen groter ondienst kan bewijzen (Jan het de vrijheid te verlenen zonder dat daarvoor de vereisten van ontwikkeling en politiek besef aanwezig zijn. Ken zodanig volk loopt gevaar het slachtoffer te worden van dictators, die inplaats van het volk tot hoger peil te brengen het overleveren aan machtsmisbruik en uitbuiting.

De weg van geleidelijke ontwikkeling en politiek mo.idig maken is de aangewezen weg om het lot van het volk in eigen hand te leggen. Pas wanneer dat stadium is bereikt is het verantwoord het volk zijn egien leiding te doen kiezen en zijn lot in eigen hand te doen nemen. Ondertussen Is de beslissing gevallen. De Ronde Tafel Conferentie heeft Indië los gemaakt van de Nederlandse leiding en aan het land niettegenstaande de dreiging van verwarring en anarchie, van communisme en felle Islamitische terreur de volkomen vrijheid gegeven. Ontzettend grote fouten heeft onze

Ontzettend grote fouten heeft onze legering gemaakt. De Federalisten zijn in de armen van Soekamo gedreven en de Republiek van Djockja heeft ontegenzeggelijk de macht verkregen. De Verenigde Naties hebben, misbruik van tiun macht makend, deze oplossing geforceerd en Nederland heeft door deze oubevoegden zich de wet laten voorschrijven. In feite heeft de Veiligheidsraad gedicteerd, hoe zou het anders mogelijk zijn, dat grote groepen van Nederlanders aan de Republiek van Soekamo worden uitgeleverd?

Het zelfbeschikkingsrecht der Volkeren, een van de aangeboden beginselen van zo menig charter en pact, ja een der grondbeginselen van de Verenigde Naties wordt ter wille van de Republiek van Djockja verloochend.

Vele honderdduizenden bewoners van Indonesië in bepaalde geographische gebieden willen niets liever dan bij Nederland blijven.

Op de Ronde Tafel Conferentie werd hen geen gehoor verleend, de Verenigde Naties nemen het, om welke redenen dan ook, niet voor hen op en zo blijft hen mets over dan zich op het Nederlandse volk te beroepen. En dat doen ze dan ook, met al de hartstocht, die hun Oosters gemoed kan opbrengen. Voor hen is het dilemma; Koningin Juliana of Soekamo". Ze willen i.iet onder de Republiek gebracht worden.

Vrijheid - veiligheid en ontwikkeling onder Oranje, stellen ze hoog boven de vrijheid die een fanatieke tegenstander hun mogelijk laat.

Het zijn de bewoners van de Minaasaa, van Ambon en Timor, die een luid beroep doen op ons volk en onze Regering om bij ons land te mogen blijven.

De Regering is doof voor hun waarlök niet ondubbelzinnig verzoek, ons volk kan er moeilijk doof voor blijven en hun verzoek vindt zeker niet weinig weerklank juist onder het volk, dat zich nog levendig herinnert de protesten van een deel van otize bevolking toen een naburig land het annexeren wilde. Wat een oeweging, wat een oplaaiende geestdrift Jn Zeeuws-Vlaanderen, ja door geheel Nederland toen kort na de eerste wereld oorlog België dat gedeelte van ons volk Kwam opeisen.

En zo staat het in Indonesië nief anders. De meerderheid van de bevolking van de Minahassa. Ambon en Timor willen bij Nederland blijven. Ze noemen zich zelf bij voorkeur de twaalfde provincie van het Koninkrijk. Ze wijzen op «en lotsverbondenheid met Nederland van meer dan drie eeuwen. En ze hebben recht van spreken. Aan de uitbreiding van het Nederlandse hebben juist deze delen van Indië krachtig meegewerkt. Het waren speciaal de Amboneen, die in het Nederlands-Indische leger m groten getale dienst namen en Krachtig hebben meegewerkt aan de Pacifermg van Indië. En nu worden dee mensen tegen hun wil gedwongen om oeel uit te maken van de Republiek In- «ODesie, waar Soekamo en de zgnen een overwegende rol in zullen spelen. Juist vanwege hun trouw aan het oude Moederland hebben deze landstreken weinig goeds te wachten. Trouw aan Nederland is in de ogen van de machthebbers van de Republiek een onvergeeflijke misdaad. Hoevelen hebben dat reeds met hun leven moeten betalen. Is het wonder, dat de bevolking van bovengenoemde gebieden een beroep doet op het Nederlandse volk waar de Regering door voor haar rechtmatige verlangens blijft.

Het zelfbostemmingsrecht, zo wordt hun voorgehouden kan door hem uitgeoefend worden na dat de souvereiniteitsoverdracht heeft plaats gevonden. Een belofte dus voor de toekomst. Maar daar hechten de bewoners van deze gebiedsdelen geen waarde aan. Nu, terwijl het Nederlandse leger nog rechtvaardigheid en een vrije onafhankelijke stom ming waarborgt, willen ze zich dit recht zien toegewezen. In de Republiek hebben ze te dien

In de Republiek hebben ze te dien opzichte niet het minste vertrouwen. Ze vrezen, dat dan de stemming wordt beïnvloed, dat door allerlei invloeden en intimidaties er geen sprake zal zijn van een vrije onafhankelijke stemming en daarom doen ze nu zo een hartstochtelijk beroep op het Nederlandse volk.

Onze Regering heeft deze Nederlandse bevolkingsgroepen in de steek gelaten. Ze overgegeven aan Soekamo en de zijnen.

Een nieuwe, een laatste lafheid aan de zovelen toegevoegd. Onverantwoordelijk gehandeld met de

Onverantwoordelijk gehandeld met de hoogste belangen van haar trouwe onderdanen. Dat is mogelijk het sluitstuk van de Indische tragedie. Het lot van Indië is bepaald in een zeer ongelukkig tijdsgewricht. Een tijd, waarin onze Regering niet de moed had onbevoegde inmenging af te wijzen. In een tijd, dat het lot van ons volk ligt in de handen van een revolutionaire partij, die eenmaal „Indië, los van Nederland" tot haar leuze had en van het beginselloze en zich aanpassende Rome. Daarin ligt de oorzaak van het Indische drama, dat begonnen is met het onderhandelen met de revolutionairen en dat zijn slotacte vindt in het verloochenen van belangrijke groepeii Nederlanders.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen