ER NIET VAN GEDIEND

In de Algemene Vergadering van d§ Verenigde Naties heeft men zich bezig gehouden met de koloniën. Meer en meer nemen de Verenigde Naties de allures aan van een soort super-wereldregering. Dat is ook gebleken bij de behandeling van het vraagstuk der koloniën. Een aantal besluiten, resoluties, waren op die Algemene Vergadering aan de orde gesteld en in behandeling genomen. Een tiental daarvan werd aangenomen. Deze resoluties hielden zich bezig met het bestuur van de koloniën. De inhoud van deze resoluties komt neer op een soort van controle door de Verenigde Naties over de koloniën. Een soort van wereldregering uitgeoefend door de Verenigde Naties. Mede door haar succes ten opzichte van Nederland, een klein land, schijnen de Verenigde Naties op die weg verder te willen gaan'. Of ze daartoe, ook blijkens haar statuut bevoegd is, is niet zo zeer de vraag, haar succes ten opzichte van haar wilsoplegging, inzake de Indonesische kwestie is voor haar aanleiding op die weg Verder te gaan. Machtshonger is daar zeker niet vreemd aan. Op haar weg ontmoet ze evenwel En

geland. Als er koloniale belangen besproken worden is het geen wonder, dat het eerste koloniale rijk van de wereld er bij betrokken wordt. Controle over de koloniën, over die koloniën, die geen zelfbestuur hebben, raakt voornamelijk Engeland. Blijkens de recente houding van Engeland in de tragedie Indonesië voor het forum van de Verenigde Naties opgevoerd had Engeland er voor moeten stemmen. Engeland deed het evenwel niet. Het raakte nu dit land zelf. Nu zouden de Verenigde Naties zich eens met de Engelse koloniën gaan bezig houden. Toen het Nederland betrof, ja toen was Engeland voor de inmenging, maar nu het zichzelf betrof is het tegen. Was het consequent geweest, dan had het nu ook voor moeten stemmen. Zo gaat het in de grote politiek. In de politiek der Volken.

Puur eigenbelang geeft de toon aan. Een krachtig rechtsbegmsel wordt gemist. Vandaar een meten met twee maten. Toen het Nederland betrof juichte Engeland de inmenging van de Verenigde Naties toe, nu het Engeland zelf betreft is het er tegen. Kortzichtige politiek van Engeland. Toen het meehielp aan de onrechtvaardige inmenging tegenover Nederland heeft het de grondslag helpen leggen voor de politiek van de Verenigde Naties van heden, waarbij het zelf tegen Engelands wil betrokken wordt. Was het tijdens de behandeling van Indonesië fier op het rechtsstandpunt gaan staan, mogelijk was er met andere West-Europese volken een hecht bloc gevormd, dat de aanmatiging van de Ver. Naties een halt had toegeroepen. Toen betrof het Nederland. Naar

Toen betrof het Nederland. Naar recht werd niet gevraagd. Het betrof .­lechts een klein land. Weliswaar een volk, dat op koloniaal gebied zijn sporen had verdiend en dat bezig was een groot volk vla de weg van ontwikkeling en rijpmaking tot zelfbestuur en zelfregering te leiden. Zo is Engeland. Sprak Napoleon niet

Zo is Engeland. Sprak Napoleon niet van het perfide Albion?

De jongste historie van Indonesië na de bevrijding wijst op een gemene handeling van Engeland tegen ons. Een plaatselijke vrijheidsbeweging onder leiding van een saboteur met Japan wordt door Engeland, buiten ons land om, in tegenstelling met duidelijke afspraken,

erkend en de Nederlanders, allerlei moeilijkheden in de weg gelegd om hot gezag te herstellen en rust en orde te doen Weerkeren.

Inplaats van een Engelse vloot op de rede van Batavia een onvoorwaardelijke capitulatie eisend, komt er een erkenlung van de satelliet van Japan. Een unfaire houding tegenover een bondgenoot. Was misschien de eervolle staat van Nederlands koloniaal bes'uur een doorn in Engelands oog? Gaf hier afgunst en jaloezie mogelijk de toon aan inplaats van bondgenootschappelijke tl DUW? Was hier mogelijk nog de nawerking van de Engelse geest uit de dagen van de Acte van Navigatie en de Engelse oorlogen? Er was nu geen Jan Pieterszoon Coen omi de eer van de Nederlandse vlag te verdedigen.

Door de houding van Engeland in de zomer van 1945 zijn in Indonesië de moeilijkheden voor Nederland ontstaan en gedurende de moeilijke periode van 1945 tot heden heeft Engeland er het zijne toe bijgedragen om de moeilijkheden te vergroten. Nu komen de V.N. met een soort opperbestuur over de koloniën. Nu raaJkt het Engeland, en nu is dit land er allerminst van gediend. Nu betoogt Engeland dat geen enkele bepaling in het Handvest der Ver. Naties daar recht toe geeft.

Een beroep op het recht dus. Waarom trad Engeland niet voor het recht in het krijt toen het Nederland betrof? Afgunst en jaloezie? Nu neemt Engeland de kwestie hoog op omdat het land er zelf bij betrokken is. Lage politiek. Engelands politiek ter Algemene Vergïide­ >ing der Ver. Naties inzake Nederland en eigen land vormt wel een schrille tegenstelling. „Onwettig", roepen de Engelsen nu. Maar dan was de inmenging van.de Ver. Naties tegenover Nederland ook „onwettig".

Toen zweeg Engeland, neen toen werkte Engeland krachtig mee aan datgene wat het nu onwettig noemt. Engeland spreekt nu van het besluit der Ver. Naties te trotseren. Engeland heeft zelf het pad voor deze onwettige inmenging helpen banen. Toen betrof het slechts het kleine Nederland. Had Engeland toen gepleit voor recht en gewchtigheid mogelgk zou Frankrijk medegewerkt hebben om tot een recht­vaardige en billijke oplossing te komen. Nu blaast het hoog van de toren, nu klinkt het: „Boven Engelse beheersgebieden zal niet de vlag van de Ver. Naties waaien." Onoprechte, kortzichtige, politiek heeft Engeland zelf in deze impasse gebracht. Gevolgen van een dubbele moraal. Een moraal voor een ander en een verschillende moraal voor een ander.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen