Uit het Kijkvenster

Kerstdagen — Rouw — Vreugde.

Het is alsof de twee Kerstdagen ons in het donkerst van de winter zo bijzonder noden tot inkeer en overpeinzing. De duisternis daar buiten, de aangename warmte in het huis, zij contrasteren zo en wij mogen wel de goede zorgen des Heeren opmerken, als ons tot onze nooddruft niets ontbreekt.

Niet een ieder smaakt dit voorrecht e tl door alle werk­ en feestdagen ^aat de tijd voort en wedervaart ons alles wat de altoos wijze raad des Heeien over ons heeft beschikt. En zo gaan ons aller gedachten uit naar de gezitmen van de Stellendamse redders, die in het hevigst van de storm uitvoeren om an derer leven te redden, en die zelf in d3 k'iïende golven zijn omge.­iomen. Aa^grijpend is het verhaal van wat er in die bciKge uren is doorworsteld. Smarte .yk, dat OOK hier de zee weer naar offers heeft geëist. Hun tijd was daar, en zij keren niet weder tot de hiuinen. Moge God de achtergebleven families genadig bijstaan en ondersteunen in dit gi­out verdriet. Er gaat zulk een ernstige sprake uit van die treffende rampen, hoe broos is ons leven, en wie gelooft het ? Hoo moest het een ieder aansporen om een toevlucht te vinden voor zijn arme ziel, als zij deze leemen hut moet verlaten!

Kerstfeest. En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond, zegt Johannes. En wie met David geleid is in de golven van zijn ongerechtigheid, die gaat op Gods tijd een licht op uit de kribbe aan Bethlehem.

Hier schuilt dat god'lijck aangezicht, Waeruit de zonne schept haer licht en alle starren glans en luister. Hier lelt Hij zonder glans, in 't duister Die eng'len tot zijn dienst verplicht. De doecken, daer dit Kind in leit Is 't purper va.i zijn majesteit Waer­in de harders hem aanschouwen.

Hier is het weer, gans anders dan vrij mensen zouden doen; God legt Zijn eengeboren Zoon neder in doeken in een stal. En God zoekt het weggedrevene. Zijn liefde gaat uit niet naar de gehoorzame, maar naar de verloren zoon!

En vandaar het wonder vooc een ieder dife wordt toegebracht: mij, de grootste der zondaren, is barmhartigheid geschied! Het gaat, hoe men ook worstelt om die weg des heils aan te passen aan onze begrippen, altijd door de kennis onzer ellendigheid heen.

In die golven der verlorenheid is ook dit Kind ondergegaan, opdat Hij alle gerechtigheid zou vervullen. Zo verbindt zich de kribbe als de aanvang des lijdens met het kruis, waar de overwinning voor eeuwig is behaald!

Zo glorierijk is de komst van dit beloofde Kind dat de Engelen in hemelse koren zingen: Eere zij God in de hoogste hemelen — Vrede op aarde ­ ­ in de mensen een welbehagen! Wel hem en haar, die in dat lied en koor door genade mag mede juichen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen