Uit het Kijkvenster

Thans is het wetsontwerp verschenen, dat beoogt de huur met 15% te verhogen. Het zal gelden voor het vóór 27 Dec. 1940. gebouwd onroerend goed. Het vroegere plan om 30% meer toe te staan, waarvan dan de helft in het Rijksfonds gestort zou worden, is dus losgelaten. Gelukkig maar. Wij zien hier uit hoe de economische toestand van ons volk zich snel wijzigt, zodat de Regering een aanvankelijk plan reeds Ina een half jaar niet meer redelijkerwijs durft handhaven. Hot leven wordt steeds duurder, de toegelaten loonsverhoging­ va;i 5% is al voor een zeer groot deel door prijsstijgingen ingehaald. Nu komt er huurverhoging bij, maar, van verlaging der belasting horen wij nog niet en die was toch naast huurverhoging beloofd. Maar het kan nog komen. Wie spoedig helpt, helpt dubbel, kan men zeggen.

Het is wel jammer, dat wij de weg van loonsverhoging ingaan, want deze heeft weer een prijsverhogend resultaat. De hoop, dat wij voor deze gang van zaken zouden gespaard blijven is ijdel gebleken en nu kon het einde van die weg wel eens erg ver in het verschiet liggen. De huurverhoging is alleszins billijk

De huurverhoging is alleszins billijk en nodig. Het is reeds lang voor de huiseigenaar onmogelijlc zijn bezit behoorlijk te onderhouden en tenslotte is in dat bezit een groot deel van ons volksvermogen belegd, dat nicmaftd straffeloos kan verwaarlozen. Ja, onze tijd is wel rijk aan vraag

Ja, onze tijd is wel rijk aan vraagstukken. Het ene al belangrijker dan het andere. En alle even moeilijk op te lossen. Er is nog veel te weinig besef onder het volk van wat er nog komen kan. Vaak geeft ook de hoge overheid een verkeerd voorbeeld en leeft zij zelve te veel ,,van de hoge boom." Uit Engeland is ons in 1945 overgewaaid de leuze „zekerheid van de wieg tot het graf," allemaal heel aardig, maar wie moet die zekerheid verlenen? Men kan wel sociale maatregelen voorschrijven, maar daarmede zijn zij nog niet met succes doorgevoerd. Als wij nu weer vernemen, dat de

Als wij nu weer vernemen, dat de ziekenfondsen ­een tekprt hebbon van 15 millioen gulden, rijst toch de vraag of men alles niet beter bij het oudo van vóór 1945 had kunnen laten. Een ieder moei meer eigen verantwoordelijkheid dragen. Daarnaast heeft dan de Overheid toe te zien, dat niet bepaalde volksgroepen in de maatEchappelijke strijd o'.idergaan. Het was volstrekt onnodig een ieder te verplichten lid van een ziekenfonds te worden. Nu er tekorten zijn worden die toch weer op de staatskas en de bedrijven afgewenteld Op die manier steimt ons vollt in de finantiële nood op het volk. Dat is een moeilijk raadseltje! Voorlopig steunen we i.1 werkelijkheid op Amerika. Of men daar op de duur bereid is offers te brengen voor Europa's sociale bevliegingen is zeer te betwijfelen. Want de Amerikanen staan bekend als zeer nuchtere lieden. Dat men er betrekkelijk goedkoop leeft, volgt uit de levendige handel, de rijkdom van de bodem en het gemis, van belastingen, die men hier als straffen of boeten ondergaat.

­ Het is geen wonder dat de publieke zaak .liet meer zoveel belangstelling trekt als voorheen. Nu de wind zo tegenzit zijn het alleen de meest degelijke karakters die blijven volhouden Die hun vaderland tóch niet zonder slag of stoot aan anderer leiding overgeven De plicht blijft toch roepen. In vee hachelijker situaties hebben onze vaderen de strijd gevoerd. Toen het niet alleen ging om stoffelijk verlies, maa toen eer en leven zelfs op het spe stonden. Toen volk en kerk nog nauw aaneengestrengeld waren. Toen he ging om de Waarheid! Het raakte d religie en daarin de ere Gods. En daa kwamen de Gereformeerden onder leiding van Gomarus en Bogerman, Trig I land en anderen meer, voor in het ge weer. ,,Ite, ite" riep Bogerman, de Voorzitter van de Dordtse Synode; ,,er uit, er uit!" En hij zette de Remonstranten met hun ketterijen buiten de deur. Men moet in onze dagen in menige

kerk weer goed luisteren. De Remonstrant Ajminius is veroordeeld. Maar ik hoor de deur kraken. Kijk eens om, en jawel, twee getabberde oude heren schrijden naar de preekstoel. P. & C! Ik trek ze aan de jas; „Gij hier? Ik dacht dat gij allang dood waart?" Het is Pelagius en achter hem de monnik Cassianus. De vrije wil en de vermenging van genade met goede werken. Zij fluisteren mij in het voorbijgaan in 't oor; we zijn nooit dood geweest, ­wfl blijven!" Geloof maar, leef netjes, toon U een

Geloof maar, leef netjes, toon U een Christen, het aanbod is er voor U, dan loopt het goed af. — Troosteloos voor een arme zondaar, die tot niets goeds meer in staat is. Die begint er onder te hijgen. O, Heere, wees mijn uithelper, want ik zal nog eeuwig omkomen! Zoals de metselaar soms klaagde, jaren terug: toen ik dacht, nu zal hij met deze waarheid eens naar de diepte afsteken, ik wil er mijn hart eens naas leggen, maar ik hoorde ineens, amen en we moesten naar huis. — Ja, het oprecht gemaakte volk kan

Ja, het oprecht gemaakte volk kan je niets opdringen. Dat gaat nu eenmaal niet. Ook kan je hen niet naa 't Paradijs terugbrengen, want daa staat een engel voor met een uitgetrokken zwaard. WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen