Schrammetje

Als ik ,het verslag van het Kantongerecht lees, bemerk ik, dat meneer de Kantonrechter elke maand vogels van diverse pluimage voor zijn balie krijgt. Er komen stropers, die proberen de Kantonrechter stroop om z’n mond te smeren en het onschuldigste gezicht van de wereld te trekken als ze beweren héél niet van plan geweest te zijn om een haasje te verschalken. Maar de heren achter de groene tafel kennen hun pappenheimers! Ja, er komen daar elke maand mensen uit alle lagen der bevolking, die het een of ander op hun kerfstok hebben, waarover zij zich te verantwoorden hebben. Lees ik daar van een serie winkeliers, bij wie een aantal flessen vuurwater uit kast of kelder is gehaald, en of ze nu zeggen, dat het een slokje voor eigen gebruik is en ze oom en tante er ook eens van wilden laten proeven, het helpt er niet aan: meneer van der Velde gelooft er geen woord van en deelt rake klappen uit. Zelfs meester den Hollander vermag niet ’s heren Kantonrechters hart te vermurwen. Waar moet een winkelier, die ook wel eens een pierenverschrikkertje lust, zijn bescheiden voorraadje opbergen? Meneer de ambtenaar beweert dat een voorraad van 1 deciliter van het geestrijke nat al strafbaar is. Dus doen de winkeliers om verdere boeten te voorkomen er het beste maar aan om lid van de blauwe knoop te worden. Vrouwe Justitia is nu eenmaal niet goedgelovig, dat bemerken de winkeliers wel als ze voor het groene laken staan. Ja, ’t valt niet mee om winkelier (en kantonrechter) te zijn!

Wat me echter in een kantongerechtsverslag het meest opvalt is wel, dat een groot deel van elke zitting in beslag genomen wordt, door het berechten van verkeersovertredingen, waardoor aanrijdingen worden veroorzaakt en meestal niet-onbelangrijke stukken worden gemaakt. Daarbij bedenkt Schrammetje, dat al de overtredingen die voor de Kantonrechter komen nog maar een fractie uitmaken van het aantal, dat in werkelijkheid plaats vindt. Het grootste gedeelte van dit soort overtredingen wordt immers nooit door de dienaren van Hermandad achterhaald. Eerst als er brokken worden gemaakt wordt de sterke arm er bijgeroepen, omdat de uitspraak van het Kantongerecht meestal uitmaakt, welke verzekering de schade zal moeten betalen.

Aan de naleving der verkeersvoorschriften hapert er op Flakkee — en misschien ook op de andere eilanden — nog wel een en ander. De nonchalance op dit terrein is buitengewoon groot. Het: „wees een heer in het verkeer” diende wel met luider stem van de Flakkeese daken gepredikt te worden. Zijn daar de mensen die menen dat een achterlichtje op hun rijwiel helemaal niet noodzakelijk is. Het dringt niet tot hun door dat zij anderen en niet het minst zichzelf daardoor in groot gevaar brengen, vooral wanneer zij zich in het duister op wegen bevinden, die voor alle verkeer open staan. Zij hebben er geen erg in dat het rode stipje echter aan hun fiets op verre afstand door een automobilist wordt waargenomen en dat het ontbreken er van hun het leven kan kosten. Naast de mensen die zonder licht rijden zijn er ook, die teveel licht op hun rijwiel voeren, waarmee zij hun tegenliggers verblinden. Ook daardoor kunnen ongelukken gebeuren! En niet het minst dient de nonchalance der landbouwers te worden gelaakt die in de duisternis met geheel onverlichte of onvoldoende verlichte boerenwagens op de weg komen. Daar las ik in het laatste gerechtsverslag ook weer een staaltje van. Een wonder dat de chauffeur of de voerman er hun hachje niet bij ingeschoten hebben! Dan is er nog een categorie van onbedachtzamen, die het verkeer in gevaar brengen, waaraan ook wel eens een paar woorden mogen worden gewijd. Dat zijn zij, die per rijwiel een hoofdverkeers- of voorrangsweg oversteken. In de eerste plaats is dat verboden en in de tweede plaats dienen zij zich er van te vergewissen dat bij het oversteken van een voorrangsweg geen verkeer nadert. Er is een slag mensen op Flakkee, dat zich van voorrangswegen niets aantrekt. Zij zeggen dat ze evenveel recht op de weg hebben dan zo’n „rieke” meneer met een auto. Maar ze vergeten, wanneer die „rieke” meneer of een „erme” vracht-autochauffeur hun de benen van onder ’t lijf rijdt, zij er zelf de dupe van zijn en geen enkele chauffeur voor hun roekeloze daad verantwoordelijk wordt gesteld. Dat mogen die m'ensen wel eens tot hun door laten dringen. Het is geen wonder dat men op het kantongerecht het mes er steeds dieper gaat inzetten en de boeten allengs hoger worden!

De weggebruikers moeten leren door schade of schande, ’t Gaat om eigen en elkanders welzijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen