Avontuur in oud China

Hij ging nog dieper de tuin in en kwam bij een hoge muur. Chin stond stil. Forsyth klauterde op zijn i­ug en kwam zo op de muur, om aan do andere kant er af te springen. Chin klauterde als een kat over de muur en zodra beiden aan de andere kant waren, vervolgden zij him weg. ', „Chin," zei Porsyth, „als Ah­Yeo over

', „Chin," zei Porsyth, „als Ah­Yeo overal langs de weg tot Pi­Chow toe zulke bekendmakingen heeft doen aanplakken, zal het moeilijk zijn, om miss Barringttfn te helpen".

„Heel md^gk" zei kortweg zijn metgezel. „Er is jna.ar é,én .lichtpunt; er wordt

„Er is jna.ar é,én .lichtpunt; er wordt iö. de belféndmaking geen melding gemaakt vatt jou".

„Ah­Yeo niet weten Chin met u. misschien. Hij denken. Chin verdronken. Hij niet weten Chin uw vriend, doliter". „Dan moot je me één ding beloven.

„Dan moot je me één ding beloven. Chin. Wat "er ook gebeuren mag, je moet voor miss Barrington doen, wat je kunt. Als de M&ndarijn mij gevangen neemt, moet je alles doen, wat in je macht is, om haar uit Pi­Chow naar Canton te lïfèngen. Wil je met dat beloven?"

,,Chin beloven", zei de ander eenvoudig. En wraak nemen op Li­Weng­Hoo". ,,Neen, Chin, daaraan mag je niet denken. Als we gescheiden worden, moet je al je aandacht wijden aan miss Barrington. Beloof je me dat?"

,,Chin beloven", antwoordde de Chinees met niet het minste spoor van tegenzin. Forsytii viel hem niet langer lastig. Hij wist dat een eerlijke Chinees zijn woord hield en van Chins eerlijkheid was hij overtuigd.

,.Ik zal je heel dankbaar zijn, Chin" zei hij bewogen. Een uur lang liepen zij zwijgend naast

Een uur lang liepen zij zwijgend naast elkaar voort. De weg begon af te lopen en zij hoorden het geluid van stromend water. Als voorzorgsmaatregel ging Chin vooruit, om een onderzoek m te stellen, en na ongeveer een kwartier kwam hij terug.

„Brug­ over water", zei hij. ,,Wachthuis op de brug, met soldaten. Geen andere weg." Dat was een ernstige zaak. Maar keus

Dat was een ernstige zaak. Maar keus bleef er voor hem niet over. Zij moesten dit gevaar trotseren. Chin zou vooruitgaan en aan de overzijde op hei­n wachten. Overkwai­n Forsyth iets, dan zou Cliin alleen verder gaan.

Zonder enige overlast bereikte Cliin de andore oever. Van de plaats waar hij wachtte, zocht Forsyth de beste gelegenheid om de soldaten te passeren, 't Wachthuis besloeg een, groot gedeelte van de brug en dus was de doox­tocht niet breed. Aan het begin van de brug stonden twee soldaten, waarvan de een gewapend was met een zwaard, de ander met een lange speer. Ze stonden vlakbij een lantaarn. Aan de andere kant der brug stonden blijkbaar nog twee soldaten. De hoed ver over de ogen getrokken,

De hoed ver over de ogen getrokken, ging Forsyth op stap. De soldaten zagen hem komen en bleven in hun onverschillige houding staan. Reeds ademde hij wat ruimei­, maar juist toen hij '.ij een der soldaten was gekomen, hield deze hem met zijn zwaard tegen. Hij stond stil. In het volgend ogenblik zag hij, dat het onverschillige gezicht van de soldaat een en al aandacht werd. 't Volgens moment riep deze: ,,De vreem de hond!" De andere soldaat sprong naar voren. Forsyth wilde zich omkeren en hai'd weglopen. De soldaat die met de speer gewapend was, wierp hem dien na. Hij miste, maar Forsyth struikelde over de schacht en viel tegen de zwakke leuning van de brug. Deze gaf mee en hij stortte met een schreeuw omlaag

Hoofdstuk XIV.

Nauwelijks had hij een noodki'eet geslaakt, of Forsyth 'Voelde ­een uitstekende rotspunt, waarop een struik nog voldoende grond om té, groeien had kunnen vinden. Hij greep ér ogenblikkelijk naar en hoewel de takken bogen, hielden zij hem toch tegen, "t Schuimende water stroomde snel langs hem heen. In het licht van de lantaarns kon hij zien, dat de soldaten van de brug zich verwijderden langs de oever, om naar hem te zoeken. Van die gelegenheid maakte hij gebruik, om zich een gemakkelijker houding te geven, want lang zou hij het niet kunnen volhouden. Hij zocht dus naar een steun voor zijn

Hij zocht dus naar een steun voor zijn voeten, maar hij vond niets van dien aard. Toen probeerde hij zich te buigen, maar dat ging evenmin en ineens ^af de struik waaraan hij zich had vastgeklemd, mee en stortte hij in het water. Toch behield hij zijn tegenv/oordigheid van geest en probeerde al drijvende de overzijde der rivier te bereiken.

Wel was de rivier niet diep, op sommige plaatsen reikte het water hem tot de borst, maar de stroom was zo snel, dat staan blijven onmogelijk was. Overal waren rotspunten en draaikolken, die ieder op zichzelf een nieuw gevaar opleverden. Gekneusd en overal pijnlijk, kwam hij tenslotte dichtbij de overzijde, waar hij een in 't water hangende tak van een boom wist te grijpen. Met veel moeite wist hij zich naar de kant te trekken. Nu had hij steun onder de voeten en daar de stroom hier niet meer zo sterk was, kon hij blijven staan. Voorzichtig keek hy rond. Een paar honderd meter stroonropwaarts lag de brug. Hij zag" twee schaduwen, die op een vooruitstekende landpunt stonden en in het water tuurden. Het maanlicht deed het zwaard in de hand van de een glinsteren en Forsyth begreep, dat het de twee schildwachten waren.

Nog enige tijd bleven zij staan en keerden dan terug, blijkbaar in de mening dat hij verdronken was en stroomafwaarts was gevoerd. Eerst toen zii hem voorbij waren, waagde Forsyth het, uit het water te klauteren. Vlug liep hij nu verder na eerst zijn kleren wat uitgewrongen te hebben. Na enige tijd te hebben gelopen,

Na enige tijd te hebben gelopen, keerde hij zich om, om. van de hoogte, waarop hij stond, de omtrek te verkennen. In het maanlicht zag hij een Chinees,

In het maanlicht zag hij een Chinees, die handenwringend in zijn richting voortliep. In de schaduw van een boom bleef hij staan, want hoewel hij vermoedde, dat de man Chin was, achtte hij het toch te gewaagd, zich direct te vertonen.

Naderbij gekomen, hoorde hij de Chinees troosteloos in zichzelf nraten. Nu bleef er geen twijfel meer over. „Chin", riep hij zachtjes, terwijl hij onder de boom wegstapte.

„Dokter! — Dokter Porsyth!" Chin schreeuwde het bijna uit en stormde haastig op hem af. Al zijn Oosterse kalmte was verdwenen. Tranen stonden in zijn ogen. Hij snikte van blijdschap, nam de handen van de dokter en schudde die lange tijd heen en weer, op en neer. Eindelijk sprak hij: „Chin denken u verdronken. Chin bang. Nu " „Nu zijn we, Gïode zij dank, veiliger dan ooit", zei Forsyth bewogen. „Df soldaten daar achter ons zullen veil ellen, dat ik in de rivier ben gevallen en de nek heb gebroken." „Chin ook zo denken. Horen u loep^ii

„Chin ook zo denken. Horen u loep^ii en gaan terug. Soldaten zeggen ijaibaarse hond in hel water gevallen. Clun zo bedroefd". I^ange tijd om zich over te geven aan

I^ange tijd om zich over te geven aan hun gevoelens van blijdschep, bleef P' evenwel niet. Zij moesten verder. Zonder veel vrees voor ontdekking iTOiulen zij voorlopig hu:i weg vervolgen, 't Was diep in de nacht en ieder sliep. Toen hun weg dan ook door een groot doip voerde liepen zij er gewoon door. Halverwege de straat begon een hont! to blaffen, een ander antwoordde en nog een. Daarop klonk geheel onverwacï't.'a achter hen een schot. Chin keelt om e" zag een man met een geweer. „Soldaat", fluisterde hij en begon haui

„Soldaat", fluisterde hij en begon haui te lopen. Ofschoon hij de weg uiet wist, volgde Porsyth hem terstond, want tnj begreep wel, dat anderen het schot gehoord zouden hebben en zij nu vervolgd zouden worden. Zij konden ongehinderd het dorp verlaten. Eenmaal er buiten, sloegen zij een zijpad in en kwamen langs een grote omweg achter een Ifersenboomgaard .waarbij een klein huisje stond. De deur was open en een vrouw en een meisje, die iien hadden ''O^^^ aankomen, stonden bij de ingang. He meisje weende. Chm wilde voor bijgaa". maar Forsyth wachtte. . (Wordt vervolgd.^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen