Indrukwekkende begrafenis te Middelharnis

De op zo tragische wijze om het leven gekomen Gorus Driesse ter aarde gedragen.

Woensdagmiddag werd onder buitengewoon grote belangstelling het stoffelijk overschot van Gorus Driesse, die Zaterdagmiddag' jammerlijk in de haven te Middelharnis verdronk, ter aarde besteld.

Overal langs de weg hadden zich grote groepen mensen verzameld en op de begraafplaats was eveneens een groot aantal belangstellenden aanwezig. Een haast onafzienbare stoet volgde de lijkauto en toen de leden van de Jongelingsvereniging der Chr. Ger. Kerk de Itist met hun overleden vriend boven de grafkuil hadden geplaatst schaarden minstens vijfhonderd mensen zich om de geopende groeve.

Ds de Jong, predikant der Chr. Ger. Kerk had de leiding en toen op zijn verzoek bij het dalen van de kist in de groeve het bekende

„Gelijk het gras is ons koistondig leven"

uit Psalm 103 gezongen werd, v/elde in menig oog een traan.

,,Kennelijk, sprak Ds de Jong, is dit vervuld, zoals wij plegen te zeggen op tragische wijze aan deze jongeling van nauwelijks 23 jaar, die allerminst gedacht had, dat de dood hem zo nabij was. Indien ooit, dan worden wij er nu aan herinnerd, mensen van het ogenblik te zijn. Gonis Driesse had niet kunnen denken, dat hij, zoals wij mensen zeggen, zijn dood tegemoet gelopen is. Bij dit jammerlijk verdrinken zeggen wij: had hij nu maar niet alleen gegaan; was hij maar aan het Havenhoofd gaan zwemmen, dan had men hem kunnen helpen toen hij kramp kreeg. Zo zitten wij vol met: had hij dit maar gedaan of was het zó maar gebeurd.

Het is noodlottig, toevallig, redeneert de mens. Maar God spreekt anders. Wij zijn niet onderworpen aan het grillige noodlot of het toeval. De Heere leidt ons aller weg; Hij leidde ook het leven van Gorus Driesse. De stonde van zijn geboorte was bepaald, óók de dag en de minuut van zijn vei scheiden. God heeft gesproken. Gorus Driesse's tijd was daar en hoe smartvol en zielsbedroevend het voor vader, moeder, de enige zuster, de verloofde en de familie is, hoe tragisch dit hele gebeuren wezen mag, hier zeg gen we: God heeft zich niet vergist. God vergist zich nooit. Uit dit geopend graf klinkt de boodschap omhoog: ,,Memento Mori", gedenkt te sterven, opdat ge leert sterven éér ge sterft, want die leert sterven eer hij sterft, sterft niet wanneer hij sterft! Dit is het zalige geheim, dat God in Zijn aanbiddelijke goedheid die mens leert, die toevlucht nemen wil tot dien God, die met de inwoners der aarde doet naar Zijn welbehagen. O, mensenkind, vroeg spr., kunt ge

O, mensenkind, vroeg spr., kunt ge sterven? Als de dood op Gods bevel U grijpt, zijt ge dan bereid en kunt ge God ontmoeten ? De mens kan niet sterven zoals hij geboren is. Bij de dood ontvalt ons al het aardse, alles waarop we in dit leven hebben gebouwd, waaraan we ons hebben vastgeklemd, waarop we hebben gehoopt. Tenslotte ontvalt ook al onze godsdienst, plichten, tranen, indrukken, ja alles ontvalt ons. Het is de in.ens gezet eenmaal te sterven en daarna het oordeel. Hoe kunnen we dan voor God verschijnen als ons alles ontvalt? Dat kunt gij niet en ik niet, zei spr. Er is geen ongelukkiger mens, dan die leeft zonder God voor zijn hart, zonder Borgvoor zijn schuld. Doch er is een volk op aarde, dat ontdekt aan zonde en schuld, aan de broosheid en vergankelijkheid van het leven, aan de ontzettendheid van de dood als een oordeel Gods, die God om genade heeft leren bidden in het bloed des Lams. Gelukkige ziel, die met de dood leert rekenen en God leert smeken om genade en zalig ervaart dat God de ellendige en nooddruftige hoort, mitsgaders degene, die geen helper heeft. Zij krijgen leven in Jezus Christus, Die het leven is. Zulk een mens ontvalt alles wat van beneden is bij de dood, maar die ontvalt zijn God niet. Dat is de zaligheid. Wie God in Jezus Christus uit genade heeft aangegrepen, die laat God nóóit los. Bezwijkt zijn vlees en hart, zo is God de rotssteen Zijner sterkte en zijn deel in eeuwigheid. Die God, zei ds,, wil ik U aanprijzen.

Vervolgens sprak Ds de Jong vertroostende woorden tot de familie en gewaagde van de zalige vertioostingen die er in Christus zijn. Al ontneemt Hij U het liefste wat ge hebt, wanneer Hij het met Zichzelf goed maakt, is het mogelijk rustig te staan bij het stof van een geliefd kind. Hij is het die ons leidt, oók in die weg, niet tot ons verderf, maar tot onze behoudenis. Ds richtte zich daarna nog tot de verloofde van de overledene en bad haar toe, dat ze God voor hem terug mocht krijgen. Jonge mensen, zei ds., TJ geldt dit vooral: bereidt Uw huis! Hebt ge U niet afgevraagd waarom staan we hier bij het stof van onze vriend en niet bij he Uwe? God wil nog arbeiden aan Uw ziel; heden, zo gij Zijn stem hoort, laat U leiden. God heilige deze roepstem aan Uw hart. Ik kan het niet, zei ds, maar mijn God kan arme zondaren redden en bekeren door het bloed van Christus. Vlucht met Uw zonde naar Jezus' voet, éér ge sterven moet. Dan scifieidt zelfs de dood ons niet van de liefde Gods in Jezus Christus onzen Heere!

Daarna voerde de Voorz. der Jongelingsvereniging, de heer Buth het woord en zeide vrijmoedig te kunnen zeggen dat Driesse een vriend en medelid was, zoals er weinige waren op de vereniging. Spr. hoopte dat deze roepstem geheiligd mag worden en niet alleen een vernederde maar ook vertederde ziel zou worden verkregen opdat we niet de wereld weer ingaan, maar de kennis van Christus verkrijgen zouden.

Tenslotte dankte een oom van de overledene, de heer Nieuwland, voor de belangstelling en sprak de familie woorden van troost en de omstanders woorden van vermaan toe, waarna de aanwezigen diep onder de indruk van het ogenblik de begraafplaats verlieten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen